As Pure As The Driven Snow

Chapter 24

Mainit na yakap mula sa araw ang natamo ko pagkalabas ng klase. Talaga namang nakakairita ang panahon ngayon. Habang tumatagal kang nasa labas ay mas nakakapaso ang init na hatid ng araw.

"Tanghaling tapat nakabusangot iyang mukha mo." kinurot ni Lyon ang pisngi ko dahilan para mairita pa ako lalo dito. "Oh kainin mo, luto ni mom yan ibigay ko raw saiyo." tinaasan ko ito ng kilay bago hinablot ang ulam na inabot niya.

"OMG!! my favorite!" masayang niyakap ko si wil saka nilantakan ang ulam. "Tell tita rosa, thank you!" masayang masaya kong saad.

Tumawa ng mahina ang binata habang pailalim na pinagmamasdan nito ang pagkain ko.

"So easy to please you." ani ng binata. "Menudo lang ay nawawala na ang init ng ulo." umiiling na sabi niya

Kinuha nito ang isa pang kutsara bago sumubo sa ulam ko. Agad ay tinampal ko ang kamay niya.

"Bakit mo kinukuha ang ulam ko?!" may pagkairitang sabi ko.

"What?!" he laughed. "Gusto ko rin tikman." gulat na sabi niya kahit pa man halata sa mukha ko ang pagkairita ay kumuha pa rin ito at karne pa ang kinuha niya!!

Ang loko loko na ito? lakas mang inis!

"Karne pa talaga! pwede naman yung carrot!" Ani ko na paiyak na.

Sandaling natigilan siya. "Hey, sorry, ipagluluto na lang kita ulit." pag-amo niya

"Ayoko!! gusto ko yung luto ni tita rosa!" Now I cried like a baby.

"Hush.. sorry.. I'm sorry, why the hell are you crying." natatarantang inaamo ako ni Lyon.

Hindi ako nagsasalita kumuya na lamang ako ng karne habang pinupunasan ang sariling luha. I don't even know why I am crying over this freaking menudo? I am rich I could ask our family chef to cook for me, kung gugustuhin ay baka ipaluto ko pa lahat ng karne na nasa bahay. I just felt satisfied with tita rosa's menudo, para bang ang hinahanap ng sikmura ko ngayon ay menudong luto ng nanay na nasa baunan, and it fucking frustrating.

"Why are you crying, Nieves? does something happened? pinaiyak ka ba niya?"

Agad na natigilan ako at nilingon ang binata.

"What?" I asked

"I'm sorry I didn't mean to butt in, pero nahulog mo kasi ito." may hinugot ito sa bulsa ng pants niya

My lips parted when I saw what it is. Agad kong hinablot ito at lumingon na nakakunot ang noo kay william.

"Euandros Lyon! San mo nakuha to?"

"Last time, nahulog mo nung nagpapaint ka." He smiled a bit. "Kaya pala ayaw mong ipakita kung sino yung nasa painting mo."

"I uhmm, I don't... I'm sorry.." I don't know what should I response after that. Muli ay parang pinag sinakluban yata ako ng langit at lupa lalo pa't halata ang pagkadismaya ni Lyon sa akin.

"It's okay, I know you're not ready to tell me, nagkataon lang na nalaman ko ng mas maaga."

Guilt displays on my face. Hindi ko naisip na sabihin sa kaniya ang relasyon namin ni Alejo noong una. Masyado akong nagtago at hindi ko napansin na hindi ko pala nasabi sakaniya ang relasyon namin ni Alejo.

"Tumahan ka na, pag usapan na lang natin yung ip-paint mo bukas." Pag iiba nito ng usapan. "May muse ka na ba? I'm free if ever you might need."

Tumango ako sa sinabi niya. "Mayroon na, si Alejo."

He parted his lips and nodded. "Oh, alright. But if anything happens, kung hindi siya makakapunta pwede ako." pagbibigay siguridad sa akin ni Lyon.

Itinuro nito sa akin ang ulam. "Eat up."