As Pure As The Driven Snow

Chapter 28

I am here at the terrace with my daughter, done painting. She does not particular in this matter, pero ay gusto ko pa rin na kahit isang oras ay may ganitong activity kami, kung sa tanghali naman ay nasa tabing ilog kami para makapag laro siya.

She spends her most time reading books, nakita ko pa itong nanunuod ng kung ano about math, and no matter how much I'll consider trying to go deepened my heart context around math, it's just, never my scope.

"Wow, you're getting good at painting." I complimented her

"It never good like yours mom, but thank you." she giggles

Masaya kaming nakatanaw ngayon sa mga lumilipad na ibon. Our backyard scenery is pretty convenient for her, mas lalawak ang imahinasyon niya sa kung ano man ang gusto pa nyang ipinta. Well, I won't push her to do more, sapat na yung may magandang aktibidad kaming ginagawa.

Nahirapan kasi akong hanapin kung saan magaling ang anak ko, nailabas lang niya ang mga hilig niya ng medyo lumalaki na siya. She's gullible yes, but she often hides her own little thing and guts. Masyado niyang prinoprotektahan ang sarili sa pambubully ng iba, alam ko rin na nabubully ang anak ko. Siguro isa rin sa factor kung bakit tahimik siya dati.

I sighed to that thought, nakipag away pa ako noon sa nanay ng umaway sa kaniya dahil hindi ko nagustuhan ang ginagawa nila sa anak ko. She's a child, and yet nakaranas na agad ng pambubully sa iba.

It's sickening, na naranasan ko iyon noon dahil sa pang iinis nila na wala akong ina at walang nag mamahal sa akin, ngayon ay nararanasan rin ng anak ko iyon. Ganito rin ba ang nararamdaman ni papa noon?

"Mom, when do you think will papa visit us?" she asked.

"Oh. Uh. I'm not sure–" I answered her unpreparedly.

She sighed. "How I miss him."

"He... misses you to." pagsisinungaling ko.

"You think so?"

"Yes I think so, baby."

"Well, if that's so then I'm contented."

I smiled to her, that's what she get to his father. Contentment, Alejo never asked me anything, nothing than myself,  sapat na sakaniya ang magkasama kami at nagkaron kami ng relasyon. Makulit lang talaga si Alejo sa pilit na ayaw itago ang meron kami, ngunit miski iyon ay nakuha rin yata ni Natalia sakaniya dahil matanong rin ang isang ito.

Kung hindi ba namin itinago ang relasyon namin, magkasama ba kami ngayon? Kasama ko ba siya sa Arcane Exhibit? Kasama ko ba siya nung nalaman kong buntis ako? nung grumaduate ako, at nung lumalaki na si Natalia?

Will we ever happen to be happy if things changed to what it was destined to be happened.

Inaayos ko ang iilang notebooks ni Natalia ang iba ay ibinalik sa bookshelf ang isa naman ay ibinalik ko sa bagpack niya. Regalo ko pa kay Natalia ang bag na ito magmula nung mag kinder siya. Ayaw nga niyang palitan dahil paborito daw niya.

Naputol lang ang atensyon ko sa pag aayos ng mga gamit nung saktong may kumatok sa pintuan. Pinagpagan ko ang kamay bago nakangiting pinag buksan ng pinto kung sino man ito.

Si Euan ang bumungad sa akin. Hindi ko na napansin kung sino ang nasa likuran niya dahil naexcite akong tawagin ang anak ko. Ngunit bago pa man iyon ay dumungaw na ang nasa likuran niya na dahilan para manlamig ako at manigas sa kinatatayuan ko.

"Nieves."

Gulat na pinagmamasdan ko ngayon ang itsura ng lalaking matagal ko nang inaasam na makita.

"K-kuya..." I muttered. "I don't understand..."

Tinignan ko si Euan sa tabi niya at muli ay sa kapatid kong seryoso akong pinagmamasdan ngayon.