0.5

35.9K 1.5K 428
                                    

Şu aşağıdaki yıldızın içi boşsa doldurmanızı rica ediyorum.

Ayrıca bol bol yorum yaparsanız çoook mutlu olurum <3

Üstüme yaz mevsiminin getirdiği sıcaklık yüzünden, siyah bir bluz ve yine aynı şekilde siyah bir şort giyindim.

Saçlarımı sıkı bir at kuyruğu yaptım ve dudaklarıma parlatıcı sürdüğümde hazırdım. Yaz sıcağında yüzümde fazla makyaj istemiyordum, rahatsız ediyordu.

Siyah spor ayakkabılarımı giyindim. Çantamı, telefonumu ve araba anahtarımı aldığımda,
hazırdım.

Son kez aynadan kendime baktım ve dışarı çıktım. Kardeşimi almam gerekiyordu.

Annemlerde ne bok yemeye gönderiyorlarsa şunu memleketten!

Kardeşim kesinlikle yaşının olgunluğunu taşımayan bir insandı. Tam benim kafadandı yani. Ama kendisi çok salak bir tipti. Başına aldığı belalar bırakın iki elin on parmağını, yirmi elin yüz parmağını geçerdi.

Derin bir nefes alıp evden çıktım. Altı katlı bir apartmanda oturduğum için, doğal olarak apartmanda asansör vardı.

Asansörü çağırıp, gelince içeri geçtim. Zemin kata inip apartmandan çıktım.

Arabamı uzaktan kumandalı anahtar ile açıp, sürücü koltuğuna oturdum. Arabayı çalıştırmadan önce Bluetooth'umu arabanın radyosuna bağladım ve şarkı açtım. 

Yolda ilerlerken, şarkıyı da bir yandan söylemeye başladım.

Bu ne kaçış, bu ne gidiş, öyle delice bir aşk
Varılmaz, dönülemez, gel benimle dolaş
Aman Allah
Ölene dek, mezara dek, gel benimle dolaş

Ah, kimin için atıyor bu yürek?
Söyle kimin için atıyor bu yürek?
Ne yapıp ediyor, sevdiğini üzüyor, aklımız ermez
Aman Allah
Naz mı ediyor gözlerimi süzüyor?
Ah geri gelmez

Bu şarkı, en sevdiğim şarkılar arasındaydı. Anısı vardı çünkü.

Eskiden çok sevdiğim bir arkadaşım vardı, liseden. Onunla sürekli dinlerdik.

Daha ilk çıktığı zamanlardı şarkının. Sonra biz memlekete, Eskişehir'e taşınmıştık. O yüzden ayrılmak zorunda kalmıştık. İlk başlarda arada sırada telefondan konuşsakta araya giren sekiz yıl bir şeyleri değiştirmişti.

Belli bir zamandan sonra yazmayı bırakmıştı. Ne kadar arasam da bende ulaşamamıştım. Engellemişti beni. Annesini, babasını, bende numarası olan ve onun tanıdığı olan herkesi aramıştım. Sonuç hüsrandı.

Belli bir zaman sonra pes etmiştim
Ama pes etmem, üzülmemi engellemiyordu. Onun yüzünden kaç gün ağlamıştım ben!

Çok severdim arkadaşımı, beraber çok anımız vardı. Beni bir anda silmesi kalbime dokunmuştu.

Ki hâlâ da dokunuyordu.

Düşünceler içinde otogara vardım.  Daha on beş dakika önce varmasına  rağmen, mal kardeşim beni on kere 'nerdesin' diye aramıştı.

Size diyorum; bu çocuk tam bir baş belası!

Hayır yani biricik aileme bir tane ben yetmiyor muyum da, ikinciyi yaptılar?

Abla olmak çok zor arkadaş!

Zihnimin içindeki isyanları bir kenara atıp, aracı park ettim ve arabadan indim.

Komutan | Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin