Komutan | Texting

2.0

Bol bol yorum ve oy bekliyorum.

İyi okumalaaaarrr <33

İki günün sonunda doktorun son kontrolleri yapması sonucu eve
geçebilmiştik.

Yarın için ise Ayberk beyle bir görüşme ayarlamıştık. Yarın gidecek, detaylı bilgi verecektim. İmza ve adres bilgisi ardından çocuklar oraya yerleştirilecekti. Burada olduğum sürece sık sık ziyaretlerine gidecektim.

Umarım her şey yolunda ilerlerdi. Birden babası ortaya çıkarsa fena zort olurdum çünkü.

Bebek uyuyordu, şimdilik benim odamdaki yataktaydı. Etrafına düşmemesi için yastıkları dizmiştim. Çocuk yeni kurtulmuşken yere yapışma şokunu kaldıramazdı.

Abisi ise sessizdi. Her şeyden çekiniyordu. Zorunda olmasa yemek yemeyecek, su bile istemeyecekti. O dereceydi. Her ne kadar onun suçu olmadığını söylesem de, kardeşini koruyamadığı için büyük bir yük hissediyordu omuzlarında. Anlayabiliyordum onu.

İki gün önce, gözlerini açtığı günün sabahı Hande'yi aramıştım ve abisi bebeği görmüştü. O kadar çok ağlamıştı ki... Anlatılamazdı.

Hande iki gün daha benim evde kalacaktı. Çocukları bahane ederek bizde bu sayede iş dışı bol bol vakit geçirmiş olacaktık.

Hande, mutfaktan çıkt ve koltukta yanıma kuruldu.

Eren, yani bebeğin abisi de yorgun olduğu için bebeğin yanında uyuyordu. Biz de olabildiğince sessiz konuşuyorduk. Bebeği geçiyordum artık, Eren fazla yorgundu. Biraz daha uyumasa bayılacak gibi duruyordu.

Hande, Eren'in kardeşi hastanede olduğu süreç boyunca günde yalnızca 3-4 saat uyuduğunu söylemişti. Ondan da kabusla uyanıyormuş.

Onlar adına fazlasıyla üzgünüm ve  elimden geleni yapacaktım.

Hande kolumu dürttü ve göz kırptı, hayırdır anlamında.

"Nasıl gidiyor komutanla?" diye sorduğunda göz devirdim.

"İki gündür eskisi gibi olamıyorum, anlamış mıdır?" diye mırıldandım zorlukla. Umarım anlamamıştır.

"Şimdi canım karşında aptal biri olmadığı belli. Aptal olsa neden komutan yapsınlar adamı?" dedi Hande. " Tek yapabileceğimiz anlamamasını ummak ve çaktırmamaya çalışman. "

Kafamı salladım.

Umarım anlamazdın komutan, umarım.

Hande yeniden kolumu dürttü.

"Yazsana bi' konuşun az," dedi sırıtarak. Götüne bir çarpacaktım o olacaktı!

Ama itiraz etmeden en ters bakışlarımı atarak ayağa kalktım ve televizyon ünitesindeki telefonumu alıp geri koltuğa oturdum.

Hande hemen dibime girdi ve ekrana bakmaya başladı.

Mesajlaşma uygulamasına girdim ve Özgür'e yazmaya başladım.

Siz: Nasılsın

Hande bana iğrenir bir bakış attı.

"Hep böyle mi başlatırsın konuşmayı?" diye sordu çekinerek. Cevabımın hayır olmasını istediğinin farkındaydım. Güldüm. O da cevabını aldığı için derin bir nefes alarak tekrar ekranda baktı.

Baktı, baktı, baktı...

Baktım, baktım, baktım...

Bir Özgür bakmadı anasını satayım. Beş dakika kadar ekrana baktık. Görüldü bile olmayınca işi vardır diye düşünüp, mesajlaşma uygulamasından çıktım ve tiktoka girdim.