Komutan | Texting

3.6

Bebekler sınır koymak istemiyorum, okuduğum kitaplarda da en nefret ettiğim şeydir sınır. Ama oy verin ya.

Medyadaki şarkıyı bölümü yazarken dinledim. Güzel şarkı, tavsiye ederim.

Yorumlarınızı bekliyorum <3

Tekerleği çekmeye çalışırken yere yapıştım. Özgür'ün yüzüne baktığımda kendini gülmemek için zor tuttuğunu gördüm.

Halatların bir ucunu belimize diğer ucunu araba tekerleklerine dolamış, tekerlekleri çekmeye çalışıyorduk.

Özgür'ün bana istisna gösterdiği falan da yoktu!

Bu askerler hayvan mıydı canım? Bilmem kaç kilo şeyleri çektirtiyorlardı adamlara.

"Gülme köpek!" dedim sadece Özgür'ün duyabileceği bir sesle. Yakınımda olduğu için zaten direkt duymuştu.

Kaşlarını çattı, yüzündeki gülümseme ifadesi gitti. "Sen komutanına köpek mi dedin?"

Yüzümü buruşturdum. "Yerim komutanlığını da üsteğmenliğini de. Kaldır beni!"

Elini uzattı. Tuttum. Tam kalkacakken elini bir anda çekti. Yere tekrar dangalak gibi yapıştım.

"Özgür seni öldürürüm!"

Kahkaha attı. Tekerlek çeken bütün askerlerin bakışları bize döndü. Hepsi şaşkınlıkla bize bakıyordu.

"Neden öyle bakıyorlar?" dedim gözlerim hâlâ askerlerin üzerindeyken. Acilen ayağa kalkmam lazımdı, rezil olmuştum.

Ellerimi yere koydum ve yerden destek alarak ayağa kalktım.

"Genelde pek gülmem. Somurtkan hâlime alışkın oldukları için şaşırmış olmalılar."

Kafamı salladım. İyi bari, önüne gelene gülücük atmıyormuş.

Kızım askerlerine neden gülücük atsın adam? İyi misin?

İç ses, ben sana sus demekten sıkıldım sen konuşmaktan sıkılmadın. Sus ulan, sus.

"Hadi devam et." dedi Özgür.

"Bok." dedim homurdanarak. Cidden boktu ama. Bok devam ederdim.

"Aa terbiyesiz." dedi gülerek. Ben mi terbiyesizdim? Ben, terbiye, ben?

"Şimdi sana terbiyeyi gösterirdim de, karizman çizilmesin diye duruyorum. Değerimi bil."

Gülümsemesi soldu. Gözlerinde anlamlı bir bakışla bakmaya başladı bana. Bakışları güzeldi, anlatamayacağun kadar güzel. Sanki dünyanın sekizinci harikasıymışım gibi bakıyordu. Yerdim.

"Özgür sıkıldım," dedim oflayarak. Eğlenceli olur diye gelmiştim ama ortam çok ciddiydi. Hiç benlik değildi.

"Sen ısrar ettin güzelim."

Gözlerimi büyütüp hızlı hızlı kırpmaya başladım. "Yaaa güzelin miyim gerçekten?"

Güldüm. Gülüşüme bakıp o da gülümsedi.

Ama cidden sıkılıyordum. Eğlence yaratma vakti gelmişti.

Halatı belimden çözdüm. Arkamı döndüm. Koşarak selam verilirken gördüğüm yakışıklının çektiği tekerleğe oturum. Kendim çekemiyorsam, başkalarının çekmesini engellerdim bende.

Çocuk arkasına dönüp bana baktı. Sabır çekerek önüne döndü. Eziyet show.

O üstünde benim oturduğum tekeri çekerken, ben nispet yaparmış gibi Özgür'e bakıyordum. Önüme döndüm.