Komutan | Texting

4.6

Medyadaki şarkıyı bölümü yazarken bol bol dinledim. Tavsiye ederim.

Evdeydik. Oturma odasında oturuyorduk. Kaç kişiydik, ne zaman buraya gelmiştik bilmiyordum. Bilmek istiyor muydum orası da muammaydı.

Dakikalar geçmişti, belki saatler. Emin değildim. Her bir saniye asırlar gibi geliyordu.

Bildiğim tek şey gece olduğuydu.

Neden böyle yapmıştı ki? Ben mi bir şey yapmıştım yoksa?

Yapmamıştım. Yemin ederim yapmamıştım. Yaptığım tek şey masumca, çocukça sevmekti. Çocukluğum, masumluğum fazla gelmişti ona.

Toplantı bitti sanmıştım. Bilemezdim ki o kadar uzun süreceğini. Benim de suçum vardı, kabul ediyordum ama çok abartmıştı.

Bu kadarını hak etmemiştim.

Eve geldiğimizden beri duvarı izliyordum, odaya gitsem bile başıma toplanacaklarını bildiğim için buna yeltenmiyordum bile.

Babam, annemle mutfaktaydı. Konuşma seslerini hiçbir ses olmadığından rahatça duyabiliyorduk.

Babam onu zaten fotoğraflardan gördüğünde de gözünün tutmadığından bahsediyordu.

Annem ne kadar iğrenç birini bulduğumdan.

Duyduğumun farkındalardı ama susmuyorlardı. Onlar susmadıkça ben haykırmak istiyordum.

O böyle biri değil, hiç olmadı diye bağırmak istiyordum. O böyle biri değildi, neden böyle yapmıştı ki?

Onu tanırdım ben, yani öyle olduğunu sanardım. Tanımadığımı yüzüme vura vura öğretmişti bana.

Hande ve Ayberk çaprazımdaki koltuktalardı. Sinan hemen yanımdaydı. Kafasını göğsüme koymuş, destek çıkmak istercesine sarılıyordu bana.

Özgür nasıl olduysa Sinan'ı üzmeyi bile başarmıştı.

Anne ve babamın sesleri kesildi. Kapıda belirdiler. Annemin naif sesi kulaklarıma doldu.

"Kızım yatıyoruz biz, siz de uyumaya çalışın."

Sabahtan beri benimle uğraşıyorlardı, yorulmuşlardı. Dinlenmeleri en iyisiydi.

Gerçekten de ayak bağıydım.

İyi geceler diledi herkes, ben sustum. Saatlerdir ağzımdan çıkan tek şey, ayrılalım dediğinde söylediğim 'ne?' kelimesiydi. Ondan sonra hiç konuşmamıştım.

Annemin üzücü bakışlarını üstümde hissedebiliyordum. Aldırmadım. Birkaç saniye sonra da gittiklerini fark ettim.

Ayberk ayağa kalktı ve oturma odasından yavaş adımlarla çıktı. Birkaç saniye sonra geri döndüğünde elinde bir battaniye vardı.

Battaniyeyi Sinan'ın üstüne doğru örttü. Bakmak için kafamı uzattığımda Sinan'ın koynumda uyuya kaldığını gördüm.

Gülümsedim. Çok masumdu.

Kafasına ufak bir öpücük kondurdum. Onu uyandırmamaya çalışarak kafasını yastığın üzerine koydum ve ayağa kalktım. Ayaklarını da koltuğun üzerine götürüp, battaniyeyi iyice üzerine örttüm.

Ayberk balkona çıkmıştı, onun peşinden bende balkoma çıktım. Birkaç dakika sonra Hande'de peşimizden geldi.

Ayberk cebinden sigara pakedini çıkardı ve bir sigara alıp dudaklarının arasına koydu.