Komutan | Texting

2.7

Takip etmiyorsunuz, beni kırıyorsunuz :(

Yorumlarınızı bekliyorum <3

İki hafta sonra...

Eve gitmek için yürüdüğüm sokakta, bir anda karşıma Ayberk çıkınca göz devirdim. Yaklaşık bir haftadır konuşmak için çabalıyordu.

Bir gün eve arabayla değilde yürüyerek gideyim dedim, olana bak!

Beni bu şekilde takip etmesi resmen tacize giriyordu ama şikayet etmeyecektim. Ondan bana psikolojik hasar dışında zarar gelmezdi, hatta lisede beni bir sürü şeyden korumuşluğu bile vardı.

Ayrıca iki haftadır çocuklar bende kalıyordu ve artık onları yurda yerleştirmem gerekiyordu. Onlara alışmıştım ama bende kalmaları doğru değildi. Hande kendi evine gittiği için mecburi olarak bir bakıcı tutmuştum. Kısa bir süreliğine çocuklara o bakacaktı.

"Ne var Ayberk?"

"Tamam, dinlemeyeceksin beni biliyorum ama en azından oturup şu çocukların işini konuşalım." dediğinde düşündüm, gerçekten artık bunu konuşmanın vakti gelmişti.

Durdum. Yüzünü dikkatle inceledim. Yüzündeki yorgun ifade şaşkınlığa büründü. Bir haftadır onu dinlemediğim için durmama şaşırmış olmalıydı.

"Evde konuşalım istersen. Bu söylediğim şeyi sakın başka yerlere çekme. Seni affettiğimi falan yok. Hem çocukları da görmüş olursun."

Yüzündeki şaşkınlık daha da arttı. Kafasını salladı.

"Olur."

Yolda yürürken, telefonumun zil sesi çalınca telefonumu çantamdan çıkardım. Özgür arıyordu. Bu iki haftanın değiştirdiği şey ise, Özgür'le sıklıkla görüntülü ve sesli konuşmamızdı.

Neredeyse her gün bu konuşmaları gerçekleştiriyorduk.

Telefonu açtım ve kulağıma dayadım.

"Efendim Özgür?"

Göz ucuyla Ayberk'e baktım. Kaşları çatık bir şekilde önüne bakıyordu.

"Nasılsın diye aramak istedim. Bir de bir soru soracaktım."

Görmeyeceğinin bilincinde olarak kafamı salladım ve gülümsedim.

"İyiyim, sen nasılsın? Ayrıca soracağın soruyu merak ettim."

"Koşu az önce bitti. Ben iyiyim fakat askerler hiç iyi durumda değil, sabahtan beri yakınıyorlar."

Ufak bir kahkaha attım.

"Yorucu olacağını söylemiştin, yakınmaları normal."

Karşıdan birkaç hışırtı sesi geldi. Ardından Özgür'ün sesi tekrar kulaklarımı doldurdu.

"Sana soracağım soruya dönelim mi istersen?"

Tekrar Ayberk'e baktım. Çaktırmamaya çalışsa da dinlediğinin farkındaydım.
Elini boynuna attı ve boynunu ovdu.

"Tabii sor, dinliyorum ." dedim gözlerim hâlâ Ayberk'in üzerindeyken.

"Tayin istemeyeceğinden bahsetmiştin, ne zaman yazacaksın?"

"Bir ay kadar sonra yazmayı düşünüyorum, söylemiştim zaten sana. Muğla'yı dediğim gibi ilk sıraya yazacağım. Çıkarsa iyi olur ikimiz için de."