you can be the boss, daddy. +18

chapter twenty

"Analitik Geometri'den 100 soru istiyorum, cuma günü son teslim tarihi." Oflayarak yüzümü sıvazladım. Bu belki bana iyi gelebilirdi. Günlerdir dokunmadığım Matematik testleriyle yeniden aramda bir bağ kurabilirdi. Not defterime okunmaz bir el yazısıyla 'Cuma, 100 soru, Analitik Geometri.' notumu aldıktan sonra defteri çantama koydum. Atıl bugün okula gelmemişti. Gelmemesi daha iyiydi, onunla olan davamı okulda çözmek çok kötü olurdu. Ben ona durumu sorduğumda konu büyür, ona sinirlenmemi sağlayacak saçma cevaplar verirdi ve ben de bağırmak zorunda kalırdım. Böylece okuldaki herkese rezil olurduk.

Trajikomik günün üzerinden 2 gün geçmişti. Atıl dün mesaj atıp beni yoklamıştı, ben de yüz yüze konuşmak istediğim bir konuyu mesaja taşımaya gerek duymadığımdan ötürü onu öylesine cevaplamıştım. Ateş bey ve Işıl hanımın 6 aydır süregelen boşanma davası vardı. Bunu duyduğumda iyi hissetmem gerekiyordu ve ben de kendimi öyle teselli etmiştim ancak Ateş beye olan güvenim bitmişti. Bana evliliğinin sürdüğü hakkında yalan söylemek için geçerli sebepleri vardı. Mesela umutlanmamı ve sahilde aramızda geçen, benim için gerçekten duygu yüklü olan ancak Ateş beyin umursadığını bile sanmadığım, durumdan sonra onun peşine düşmemi istemiyordu. Yatak odasında olan konuşmamızda da tamamen geçerli sebepleri vardı, öyle ki beni böylesine düşünmüş olması sebebiyle kendimi boktan hissetmekten ziyade özel hissettiğim için ağlayacağımı bile söyleyebilirdim.

Ayrıca sevişmemiştik ve kızlığım halen onu istiyordu. Aynı odada bile yatmamıştık. Muhtemelen gece ağlayacağımı düşündüğü için beni yalnız bırakmak istemişti. O günden sonra da hiç görüşmemiştik.

Anneme haber vermeyi unuttuğum için annem deli olmak üzereyken Yağmur kendisinde kaldığımı söyleyerek durumu idare edip annemi atlatmamı sağlasa da, kendisini atlatmak bir o kadar zor olmuştu. Kimde kaldığımı öğrenmek için neredeyse kemiklerimi kıracaktı. Onun tanıdığı insanların hiçbiri benim seçeneğim değildi zira bana ulaşana kadar zaten hepsini aramıştı. Ben de, bundan aylar önce benden hoşlanan Tuna'nın evinde olduğumu zira annesi kansere yakalandığı için çok kötü bir durumda olduğu gibisinden bir yalan söylemiştim. Korkunç bir insandım ancak ona Ateş beyde kaldığımı asla söyleyemezdim. En yakın arkadaşımdı ancak Atıl'ın da çok yakın arkadaşıydı ve bana asla ihanet etmeyeceği gibi Atıl'a da asla ihanet etmezdi. Bu sır Yağmur'a göre değildi.

Nöbetçi öğrencinin sıramın üzerine koyduğu zarf ile birlikte düşüncelerimden sıyrıldım. Zarfın ne olduğunu sormama gerek kalmadan, "Ödenek zarfı." diyerek diğer sıralara doğru ilerledi. Oflayarak üzerinde kolejin ismi ve simgesinin bulunduğu kocaman mühürlü zarfa baktım. Okulun her sene aldığı kitap ödeneği vardı ve bu ücret her sene gittikçe artıyordu. Ders işlerken bu kitapları kullandığımız için almama gibi bir lüksümüz yoktu ancak annemin de alacak kadar durumu iyi değildi. Üç senedir ödeneği dayım öderken, kaldı ki annem dayımdan bunu istediğim için bana fazla sinirlenmişti, bu sene de dayımdan isteyeceğimi sanmıyordum. Annem beni öldürecekti.

18 bin lira olduğunu duyduğum için zarfı açıp kontrol etmedim. Her ne kadar yarı burslu öğrenci olsam bile, hiçbir ödenekte burs önemsenmiyordu.

"Asena, hadi toparlan." Arkamdan gelen sesle birlikte sesin sahibi Yağmur'a döndüm. "10 dakika kaldı." diyerek kolundaki saati gösterdi. Afallayarak önüme döndüm. Kafam fazlasıyla karışıktı. Sıramın altındaki defterleri ve sıramın üzerinde duran lanet olası zarfı alıp çantama döndüm. Çantamın fermuarını açıp sırasıyla eşyalarımı yerleştirdikten sonra telefonumu aldım. Çantamın fermuarını kapattıktan sonra anneme zarfla ilgili mesaj atmak adına telefonumun ekranını açtığımda, ekrandaki bildirimlerden iki tanesinin Ateş beye ait olduğunu görmek, ellerimdeki garip karıncalanmaya ve boşlukta hissetmeme sebep olmuştu. Belirli bir yakınlığa gelmemize rağmen ona dair en ufak detayda bile böylesine hissettiğim için kendimi birkaç saniye suçladıktan sonra bildirime tıkladım.