မူပိုင် [အတွဲ တစ်]

အပိုင်း (၁၆/z)

မူပိုင္ အပိုင္းတစ္ဆယ့္ေျခာက္။      ။

" ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကိုသိတာလား "

ေရာင္နီသည္ အေနာက္အရပ္သို႔ အေျပးေလးပုန္းကြယ္သြား၏။ အဆက္မျပတ္ ျမည္ဟီးေနေသာ ျမင္းခြာသံမ်ားလည္း တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္။ ေလ႐ူးဟာ ပူေႏြးလို႔လာခဲ့၏။ ႏွလုံးသားတည့္တည့္သို႔ မီးစျဖင့္ အထိုးခံလိုက္ရသကဲ့သို႔ပင္ ေလာင္ကြၽမ္းသြားရေလသည္။

" အားနာပါတယ္ရွင္။ ပိုင္က ေနသိပ္မေကာင္းလို႔ပါ "

" ပိုင္ .. ပိုင္တဲ့လား "

ဘူတာမွာ ရပ္ေစာင့္ေနရင္ေတာင္ ဟုတ္နိုးနိုးရွိေပဦးမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္လွ်င္ ဘူတာသို႔ ရထားဆိုက္ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ဘယ္ကိုသြားလို႔ သြားမွန္းမသိသူ၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာလို႔ ျပန္လာမယ္မွန္း မသိသူကို ေစာင့္ရျခင္းကေတာ့ အ႐ူးနဲ႕သာ တူေပလိမ့္မည္။ ႐ူးရေတာ့လည္း အခ်စ္႐ူးေပါ့ေလ၊ ျမကေတာ့ အၿမဲတမ္းေစာင့္ေနမွာ။

" ခင္ဗ်ား ဘယ္သူမွန္း က်ဳပ္မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လိုသံသယမ်က္လုံးေတြနဲ႕ က်ဳပ္ကိုမၾကည့္နဲ႕ "

" ဘာလို႔လဲ ဒါလင္ "

" က်ဳပ္မႀကိဳက္ဘူး "

" ျမလည္းမႀကိဳက္ဘူး "

" ဘာကိုလဲ "

" ျမကို သူစိမ္းလိုဆက္ဆံေနတာကိုေပါ့ "

သူစိမ္းမျဖစ္နိုင္ေလာက္ဘူးဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္မသိတာက အတိတ္ကို၊ အဲ့အတိတ္ကို က်ဳပ္မွမသိပဲေလ။ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ေျခာက္လလုံးလုံး အတိတ္ေမ့ေဝဒနာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုတစ္ခါေလးေတာင္ စိတ္မပ်က္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ၊ ခင္ဗ်ားကို မမွတ္မိနိုင္လို႔ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ သိပ္စိတ္ပ်က္တာပဲ။

" သူစိမ္းမဟုတ္ရင္ ဘာေတြလဲ "

ျမ့မ်က္လုံးေတြကို ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကည့္လာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမလည္း မူပိုင္မ်က္လုံးေလးေတြကို တစ္ဖန္ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အရည္ၾကည္တို႔ ေဝ့ဝဲေနေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္ႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေနေသာ အၾကည့္မ်ား။