မူပိုင် [အတွဲ တစ်]

အပိုင်း (၂၀/u)

မူပိုင် အပိုင်းနှစ်ဆယ်။       ။

မြေပြင်ပေါ်သို့ ခကြွေလျက်ရှိသည့် ပန်းဝါဝါကလေးများ။ စိုထိုင်းမှု မပြယ်သေး‌သော ပတ်ဝန်းကျင်နှင့် မြရဝန်ဟာ လွမ်းစဖွယ်အတိ။ ခြံရှေ့၌ ရပ်တန့်သွားလေသော ခြေလှမ်းများသည် အားယုတ်လျက်ရှိ၏။

" ဒေါ်ဒေါ် "

ဝရံတာတွင် မတ်တပ်ရပ်နေသူသည် တိုးလျသော ခေါ်သံကို မကြားခဲ့ပေ။ ထို့အတူ ခြံရှေ့ရှိ ခပ်ဖျော့ဖျော့ပုံရိပ်လေးကိုလည်း မမြင်နိုင်ခဲ့ပါလေ။

" ကျုပ်ပြန်လာတယ်လေ "

ပန်းပိတောက်တွေ ဝေဆာနေအောင် ပွင့်လန်းနေတဲ့ မြရဝန်။ ဆံထုံးထက်မှ ပန်းဝါဝါလေးများနှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော ဒေါ်မြရံခြယ်။ ကျုပ်ရဲ့ မျက်ရည်တွေအားလုံးဟာ မြတ်နိုးရာအရပ်၌ စီးဆင်းလေတော့သည်။

မြရဝန်ဟာ မြရံခြယ်ရှိမှ ပြည့်စုံသလို
ပန်းပိတောက်တွေဟာလည်း
မြရံခြယ် ပန်ဆင်မှာသာ လှကြတာ။

" မြရေ .. မြ "

ခြံထဲသို့ ရေးကြီးသုတ်ပြာ ပြေးဝင်လာသော အစ်မရီ။ မြ စိတ်ထဲရုတ်တရက်‌ဆိုသလို လေးလံသွားရ၏။ ထို့ကြောင့် အောက်ထပ်သို့ မြ အမြန်ပြေးဆင်းမိလေသည်။

" မြ .. မြ "

" ဘာဖြစ်လာတာလဲ အစ်မရီ "

" ဟိုလေ ဟို .. မူပိုင် "

" မူပိုင် ဘာဖြစ်လဲ၊ ဆက်ပြောလေ အစ်မရီ "

" အစ်မရီတို့ ဈေးကပြန်အလာ လမ်းထိပ်မှာ လူတွေစုရုံးနေတာ တွေ့တယ်။ လမ်းလည်းပိတ်ထားတာမို့ အစ်မရီတို့ ဆင်းကြည့်တော့ ကားတိုက်မှုဖြစ်ထားတာ။ အဲ့တာ "

စကားဆုံးအောင်တောင် မြ မစောင့်နိုင်တော့ပေ။ ခြေလှမ်းများဟာ အိမ်အပြင်ဘက်သို့ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဦးတည်ကြလေသည်။

ပန်းဝါဝါတို့ ဖုံးလွှမ်းနေသည့် လမ်းမထက် ပြေးလွှားလျက်ရှိသော ခြေဖဝါးဖြူဖြူ။ ဆံထုံးထက်မှ ပန်းကလေးများသည် တစ်စတစ်စဖြင့် မြေပြင်ပေါ်သို့ သက်ဆင်းလျက်ရှိသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်၌ မိုးမရွာသော်လည်း ဒေါ်မြရံခြယ်ရဲ့ မျက်ဝန်းတွေထဲ မိုးဥတုတည်လေ၏။