မူပိုင် [အတွဲ တစ်]

အပိုင်း (၂၀/z)

မူပိုင္ အပိုင္းႏွစ္ဆယ္။       ။

ေျမျပင္ေပၚသို႔ ခေႂကြလ်က္ရွိသည့္ ပန္းဝါဝါကေလးမ်ား။ စိုထိုင္းမႈ မျပယ္ေသး‌ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ျမရဝန္ဟာ လြမ္းစဖြယ္အတိ။ ၿခံေရွ႕၌ ရပ္တန႔္သြားေလေသာ ေျခလွမ္းမ်ားသည္ အားယုတ္လ်က္ရွိ၏။

" ေဒၚေဒၚ "

ဝရံတာတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသူသည္ တိုးလ်ေသာ ေခၚသံကို မၾကားခဲ့ေပ။ ထို႔အတူ ၿခံေရွ႕ရွိ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပုံရိပ္ေလးကိုလည္း မျမင္နိုင္ခဲ့ပါေလ။

" က်ဳပ္ျပန္လာတယ္ေလ "

ပန္းပိေတာက္ေတြ ေဝဆာေနေအာင္ ပြင့္လန္းေနတဲ့ ျမရဝန္။ ဆံထုံးထက္မွ ပန္းဝါဝါေလးမ်ားႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ေဒၚျမရံျခယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြအားလုံးဟာ ျမတ္နိုးရာအရပ္၌ စီးဆင္းေလေတာ့သည္။

ျမရဝန္ဟာ ျမရံျခယ္ရွိမွ ျပည့္စုံသလို
ပန္းပိေတာက္ေတြဟာလည္း
ျမရံျခယ္ ပန္ဆင္မွာသာ လွၾကတာ။

" ျမေရ .. ျမ "

ၿခံထဲသို႔ ေရးႀကီးသုတ္ျပာ ေျပးဝင္လာေသာ အစ္မရီ။ ျမ စိတ္ထဲ႐ုတ္တရက္‌ဆိုသလို ေလးလံသြားရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ထပ္သို႔ ျမ အျမန္ေျပးဆင္းမိေလသည္။

" ျမ .. ျမ "

" ဘာျဖစ္လာတာလဲ အစ္မရီ "

" ဟိုေလ ဟို .. မူပိုင္ "

" မူပိုင္ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဆက္ေျပာေလ အစ္မရီ "

" အစ္မရီတို႔ ေဈးကျပန္အလာ လမ္းထိပ္မွာ လူေတြစု႐ုံးေနတာ ေတြ႕တယ္။ လမ္းလည္းပိတ္ထားတာမို႔ အစ္မရီတို႔ ဆင္းၾကည့္ေတာ့ ကားတိုက္မႈျဖစ္ထားတာ။ အဲ့တာ "

စကားဆုံးေအာင္ေတာင္ ျမ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ေပ။ ေျခလွမ္းမ်ားဟာ အိမ္အျပင္ဘက္သို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဦးတည္ၾကေလသည္။

ပန္းဝါဝါတို႔ ဖုံးလႊမ္းေနသည့္ လမ္းမထက္ ေျပးလႊားလ်က္ရွိေသာ ေျခဖဝါးျဖဴျဖဴ။ ဆံထုံးထက္မွ ပန္းကေလးမ်ားသည္ တစ္စတစ္စျဖင့္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ သက္ဆင္းလ်က္ရွိသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္၌ မိုးမ႐ြာေသာ္လည္း ေဒၚျမရံျခယ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြထဲ မိုးဥတုတည္ေလ၏။