"ဘာလို႔ အနီေရာင္ေတြခ်ည္းပဲလဲ..."
နီေစြးေနတဲ့ ကတၱီပါလိုက္ကာအရွည္ႀကီးေတြရယ္၊ၾကက္ေသြးေရာင္ရင့္ေနတဲ့ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္ႀကီးရယ္၊ၿပီးေတာ့ ေျခဖဝါးေအာက္က အိစက္ေနတဲ့အခင္းကအစ အနီေရာင္ေတြခ်ည္း။ႏွစ္ေယာက္သား မေျပလည္စဥ္ကတည္းက ဆိုင္းေလာ့ဒ္က ဒီဖက္အခန္းေလးကို ျပန္ဝယ္ထားတာျဖစ္သည္။ဟိုဖက္အိမ္ႀကီးေပၚမွာ ဆိုင္းေလာ့ဒ္မေနခ်င္ဘူးဆိုတာ သိေနတာမို႔ ဒီဖက္မွာျပန္ေနၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္လာခဲ့သည္။အခန္းေလးကို လိုအပ္တာေတြထည့္ျပဳ ျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္မ်ားေနခဲ့တာ။သူလည္း အလုပ္ရႈပ္ေနတာမို႔ အခန္းကိစၥကို ဘာမွမေမးမိသလို လာလည္းမၾကည့္ျဖစ္။အားလုံးျပင္ဆင္ၿပီးလို႔ အခုေျပာင္းေနေတာ့မည္ဆိုမွပဲ အခန္းထဲေျခခ်မိသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ခင္ဗ်ားအႀကိဳက္ေတြပဲ ေ႐ြးထားေပးတာေလ..."
ဆိုင္းေလာ့ဒ္က ေနာက္ေက်ာမွေန၍ သိုင္းဖက္ရင္းျဖင့္ သူ႔၏ဂုတ္ပိုးေလးအား ငုံ႔နမ္းရင္းေျပာလာ၏။
"အႀကိဳက္ေတြပဲ ဆိုေပမဲ့လည္း အဲ့ေလာက္ရဲေတာက္ေနတာႀကီးက်ေတာ့..."
ရွင္းခန္႔ကေျပာရင္းျဖင့္ အသံေလးတိုးသြား၏။
"ကဲ! ဟုတ္ပါၿပီ၊အဲ့ဒါဆို ဘယ္ဟာမႀကိဳက္တာလဲ လက္ညႇိဳးထိုးလိုက္ အားလုံးျပန္လဲေပးမယ္..."
"ေတာ္ပါၿပီ၊ မင္း ပိုက္ဆံေတြအရမ္းေပါေနတာလား"
ရွင္းခန္႔က မ်က္ခုံးတြန္႔တြန္႔ေလးျဖင့္ ေျပာၿပီးမွ အေနာက္မွေန၍ သိုင္းဖက္ထားေသာလက္အား ျဖဳတ္ခ်ၿပီးမွ ကုတင္ရွိရာသို႔ေလွ်ာက္သြားၿပီးထိုင္ခ်သည္။ဇက္ကိုဟိုဟိုဒီဒီခ်ိဳးၿပီးမွ...
"ပင္ပန္းလိုက္တာ..."
မ်က္ခုံးေလးတြန္႔ၿပီး ခပ္တိုးတိုးၿငီးျငဴေနပုံေလးအားၾကည့္၍ သူၿပဳံးမိၿပီးမွ အနားသို႔တိုးကပ္သြားၿပီး ဇက္ေၾကာေလးအား ခပ္ဖြဖြဆြဲေပးလိုက္ေတာ့ ရွင္းခန္႔က မ်က္လုံးေလးေတြ မွိတ္သြား၏။
"ပိုက္ဆံေပါတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ဒါေပမဲ့လည္း ေမာင္ရွာေနသမွ် ခင္ဗ်ားနဲ႔သမီးအတြက္သုံးဖို႔ပဲေလ..."
YOU ARE READING
Wild Rose(complete)
General Fiction"ခင္ဗ်ားက ဟီရိုးအင္းလိုပဲ မေကာင္းမွန္းသိေနေပမဲ့လည္း လူက္ုိအရူးအမူး စြဲလမ္းေစတယ္" 19.2.2022 "ခင်ဗျားက ဟီရိုးအင်းလိုပဲ မကောင်းမှန်းသိနေပေမဲ့လည်း လူက်ိုအရူးအမူး စွဲလမ်းစေတယ်" ...
