Taken Away

6.

Ik wordt wakker met een barstende hoofdpijn, vage herinneringen van de badkuip en Finn komen langzaam terug. Ik voel hoe het gevoel van paniek en onmacht ook terug komt, en langzaam maar zeker bessef ik me weer al te goed waarom ik in slaap ben gevallen. Ik moet hier weg is het enige waar ik me op kan focussen. "Ik denk dat ze haar lesje wel geleerd heeft Finn, was dat gister niet iets te extreem?" Ik herken de stem niet, het zal wel een van de jongens zijn die zich nog niet heeft voorgesteld. "Ze moet en zal weten dat ze hier niet meer weg komt Boaz, ik had haar ook kunnen opsluiten bij de andere meiden of ik had haar kunnen verkopen." Verkopen? Bedoelt hij mensenhandel? Mijn hoofd begint te tollen door alle nieuwe informatie en de vragen die er door me heen spoken. "Daar heb je een punt, maar ik denk dat het ook slim is om haar eerst aan deze nieuwe situatie te laten wennen." Die Boaz klinkt nog best oke, hij lijkt teminste iets van een geweten te hebben. "Ik heb jou verdomde advies niet nodig Boaz, doe gewoon je werk." Ik hoor hoe voetstappen zich verplaatsen naar ik denk een deur, want het duurt niet lang tot ze weg vagen.

Ik open langzaam mijn ogen in de hoop dat ik alleen ben, maar dat is niet het geval. Ik kijk recht in de ogen van Finn wat ervoor zorgt dat ik van schrik achterover val recht van de bank af waar ik net nog zo lekker op lag. "Doornroosje is dus wakker." De woorden komen spottend uit zijn mond, ook leuk om jou te zien Finn. "Helaas wel ja." Als hij maar niet denkt dat ik na zijn 'straf' mijn mond dicht hou, ik weet wel beter dan dat. "Grote woorden voor zo'n klein meisje." Ik hijs mijzelf overeind en ga weer op de zwarte bank voor me zitten, Finn grijpt mijn arm vast en trekt me weer van de bank af. "Waar was dat goed voor?" Ik kijk hem dodelijk aan in de hoop dat hij me met rust laat, maar wie hou ik voor de gek natuurlijk doet Finn dat niet. "Ik ga je opnieuw voorstellen aan de andere jongens, en dit keer ren je niet weg." Weer naar de jongens? Bij het idee alleen al krijg ik een brok in mijn keel, ik hoef die psychopaten niet te ontmoeten. "En als ik dat wel doe?" Finn trekt me ruw mee de gang in, meneer is duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt. "Dan zit je weer aan je eerste waarschuwing."

Na die woorden hebben we niks meer tegen elkaar gezegd, ik liet me maar meesleuren door de oneindige gangen in de hoop dat zijn humeur wat zal bij draaien en hij me met rust laat. "We zijn er, dus gedraag je Aisha." Zijn woorden komen er als een dreiging uit, waardoor ik snel ja knik. Ik voel hoe mijn linker wang begint te branden, hij heeft me geslagen? "Ik wil het horen." Ik voel hoe de woede in me opnieuw begint te borrelen, maar ik heb geen zin in nog zo'n straf. "Ik zal me gedragen." Finn toont me een korte glimlach, waarna hij de deur opent en me snel naar binnen duwt. De deur draait hij vervolgens op slot waardoor weg rennen dit keer geen optie is, verslagen wacht ik af op wat komen gaat.

Het is weer dezelfde ruimte van de vorige keer, ik gok dat dit hun woonkamer moet voorstellen, de keuken spreekt natuurlijk voor zichzelf. Ik kijk afwachtend naar mijn schoenen die erg intressant zijn geworden in deze situatie, ik voel me zwaar ongemakkelijk. Ik zag daarnet de vijf jongens van de vorige keer weer voor me zitten op de bank. Ik probeer mijn angst te verbergen, ze mogen niet weten dat ik bang voor ze ben dat kan tegen mij gebruikt worden. "Dit zijn de jongens Aisha, ik hoop dat je dit keer wel naar hun namen zal luisteren." Ik kijk Finn dodelijk aan na zijn spottende woorden, ik wil hier weg is het enige waar ik aan kan denken. "Mijn naam is Boaz." Mijn aandacht wordt getrokken naar de jongen met bruin krullend haar en bruine ogen, hij is dus degene die met Finn had gepraat. Ik gun hem een kleine glimlach, maar ik vraag me af of hij het gezien heeft. "Roy." Een jongen met zwart stijl haar en fel groene ogen kijkt me ongeïnteresseerd aan, hem mag ik nu al niet. "David." Een jongen die kaal is en bruine ogen heeft stuurt me een knipoog, kippenvel ontstaat op mijn armen en een naar onderbuik gevoel ontstaat in mijn lichaam bij het zien van de jongens. Mick kende ik al, hij was bij mijn ontvoering. "Ik wil dat je de jongens ook gehoorzaamd, je luistert naar ze en scheld ze niet uit." Ik knik snel naar Finn ik wil gewoon weg uit deze situatie, ik wil naar huis in mijn eigen bed liggen. Ik wil niet bij vreemden in een huis worden vast gehouden, ik slik de inmiddels opkomende brok in mijn keel weg.

"Eet." Finn geeft me een bord met 2 boterhammen, ik pak het bord snel aan voor hij zich bedenkt. Ik kijk naar de boterhammen, er zit vlokken en boter op iets wat ik maar al te graag op eet. Maar toch voel ik wantrouwen naar Finn toe, wat als er een slaapmiddel in zit? "Ik heb geen zin in eten." Ik kijk naar de grond terwijl ik de woorden uitspreek, ik wil niet zijn reactie zien. "Je hebt niks te willen, eet." Ik wil geen problemen veroorzaken dus begin ik langzaam te eten, het brood smaakt normaal dus het zal wel in orde zijn. Als ik mijn bord leeg heb gegeten geef ik Finn het bord terug, ik heb geen idee wat ik er anders mee moet. "Braaf meisje." Ik voel hoe Finn zijn hand door mijn haren haalt waarna hij het bord opruimt, waar ben ik in beland?