Taken Away

18.

Finn loopt onze kant op, de meiden hun houding veranderd van relaxt naar een nette houding. Flora trekt mij ook recht overeind, ik keek haar verward aan. "Goed zo bloempjes, ik zie dat jullie Lotus al wat manieren hebben bij gebracht." Ik keek Finn niet begrijpend aan maar hij negeerde me compleet, hij liep een voor een langs de meiden heen alsof hij ze aan het keuren was zoals je bij dieren doet. Voor mij bleef hij stil staan, hij greep mijn kin vast waardoor ik hem wel moest aankijken. "Als ik mijn bloempjes keur moet je recht voor je uit kijken." "En waarom zou ik dat doen?" Ik keek hem strak aan, ik probeerde mijn angst te verbergen maar het zou me niks verbazen als Finn de angst van mijn gezicht kan aflezen. "Lotus toch." Finn knijpt hard in mijn kin, waardoor een pijnlijke kreun mijn mond verlaat. "Ik dacht dat je inmiddels wel doorhad dat je doet wat ik van je vraag zonder een weerwoord te geven?" Ik probeer mijn hoofd uit zijn greep te krijgen, maar als reactie daarop knijpt hij alleen maar harder in mijn kin. "Het spijt me." Finn kijkt me goedkeurend aan en laat dan mijn kin los, hij gaat vervolgens op de bank voor ons zitten.

"Vanavond is een belangrijke avond, ik heb mijn nieuwe eigendom gekozen." De meiden beginnen enthousiast te glimlachen, waarscheinlijk in de hoop dat een van hun het zal worden. "Lotus, kom eens hier." Ik doe wat Finn van mij vraagt en loop met kleine passen zijn kant op, hij duwt me op mijn knieën voor hem neer waardoor ik met mijn rug naar de meiden toe zit. Ik hoor een aantal van de meiden naar adem happen, blijkbaar had Roos het ze nog niet vertelt. "Ja bloempjes van me, Lotus is mijn eigendom geworden." Ik voel me totaal niet comfortabel, maar probeer me te ontspannen. "Gefeliciteerd meneer." Het is Roos die de ongemakkelijke situatie verbreekt, maar ondanks dat voel ik me er niet beter door. Ik voel me leeg. Finn trekt me ruw overeind en duwt me terug naar de bank waar de andere meiden op zitten, ik neem weer plaats op dezelfde plek waar ik net ook zat. Ik geef een klein gilletje als ik eenmaal zit, mijn billen zijn nog steeds gevoelig door de klappen die Finn me had gegeven.

"Lotus zal vanavond het hoogtepunt van de avond zijn, ik verwacht dan ook dat jullie allemaal goed zullen presteren." "Ja meneer." De meiden spreken het in koor uit, ik weet mijzelf geen houding te geven en dat heeft Finn ook door. "Lotus, bloempje van me. Maak je geen zorgen, je hoeft alleen achter de bar te staan samen met Roos." Ik voel een last van mijn schouders vallen, ik was even bang dat Finn me wou gaan verhuren vanavond. "Goed genoeg gepraat, ga maar aan het werk bloempjes."

De meiden staan snel op en verspreiden zich door de club heen, ik blijf echter versteend op mijn plek zitten. Ik zie hoe Boaz en Roy inmiddels ook in de club zijn aangekomen, ze kijken me grijnzend aan wat mij alleen maar onzekerder maakt in deze situatie. "Lotus, ga naar de bar." Ik kijk Finn dodelijk aan, maar besluit dan toch te gaan. Ik wil niet dat hij nog een keer flipt op me, mijn lichaam is op. "Ik ben al onderweg." "Tempo graag, tijd is kostbaar bloempje." Ik knik snel en loop dan langzaam richting de bar, ik zie hoe Roos een jongen met bruin krullend haar een biertje aangeeft. Ik weet dat ik haar zal moeten helpen bij de bar, maar ik wil het niet.

Ik wil naar huis, ik wil naar mijn vertrouwde kamer. Ik wil met mijn ouders een bord spelletje spelen, ik wil terug naar mijn normale leven. En dat is ook waarom ik met een grote boog om de bar heen loop, ik kijk snel om me heen of een van de jongens het opmerkt. Maar de jongens zijn te druk met de mensen in de bar, en dat is ook waarom ik naar de glazen deur durf te lopen waar Finn me doorheen had mee genomen de club in. Zonder na te denken over de eventuele gevolgen loop ik naar de glazen deur toe, ik geef zacht een ruk aan de hendel en tot mijn opluchting gaat de deur open. Ik twijfel geen seconde en ren door de gangen van het gebouw, ik heb geen idee waar de uitgang is maar alles is beter dan achter de bar staan in de club. Voor ik het weet ben ik al een flinke tijd aan het rennen door de oneindige gangen hier en ik begin moe te worden, ik laat me langzaam tegen een van de vele zwarte deuren naar beneden zakken. Waarom ben ik hier in beland? Ik sluit voor een paar seconde mijn ogen, maar dan neemt de vermoeidheid van deze dag me over. Voor ik er benul van heb zak ik weg in een onrustige slaap.

Ik voel hoe ik door elkaar wordt geschud, ik durf mijn ogen niet te openen omdat ik weet dat als ik dat doe ik flink de lul ben. "Open je ogen, ik weet dat je wakker bent." Het is Roy zijn stem, ik heb totaal geen zin om hem te zien dus negeer ik zijn bevel. "Open godverdomme je ogen Lotus." Ik hoor Finn zijn stem ergens verderop, en voor even stokt mijn ademhaling. Met veel tegenzin open ik mijn ogen en kijk ik recht naar het gezicht van Roy, zijn ogen lijken vuur te spuwen van woede. "Laat haar maar aan mij over." Finn komt met grote passen mijn kant op gelopen en verkoopt me dan een trap in mijn maag, een vlaag misselijkheid ontstaat in mijn keel maar ik slik het met veel moeite door. "Ik kan je wel moorden Lotus!" Ik kijk Finn strak aan, hopend dat hij me met rust zal laten als ik geen graatje angst toon. "Maak me dan ook dood." Ik kaats de woorden fel in zijn richting, waardoor finn psychopatisch begint te lachen. "Oh nee bloempje van me, ik ga je niet vermoorden. Ik ga je leven hier tot een hell maken, zodat je me wel moet gehoorzamen."