Taken Away

7.

Braaf meisje? Ik denk terug aan de woorden van Finn, hij behandeld me als een hond. Of nog erger als een pop, ik voel hoe ik steeds bozer begin te worden. Ik wil terug naar mijn vertrouwde huis, naar mijn ouders. Ik wil het goedmaken met pap, ik wil terug verhuizen naar Nederland. Alles is beter dan hier zijn, ik voel de tranen al opkomen en dit keer laat ik ze toe. Ik ben klaar met het sterk zijn, ik ben moe en ik wil gewoon weg uit deze situatie. "Sta je daar nou dom te janken?" Het is de lage stem van Roy die me spottend toe spreekt, ik negeer zijn vraag ik heb hier geen energie voor over. Ik hoor hoe de jongens beginnen te lachen, wat mij alleen maar nog meer van slag maakt. Wat hebben deze mensen toch? Wat is hun aangedaan dat ze zo harteloos zijn geworden?

"Aisha kom hier." Het is Finn die me roept, voor even lijk ik te verstenen niet in staat om ook maar een stap in zijn richting te zetten. Ik wil niet weer bij hem in de buurt zijn, het idee alleen al geeft me kippenvel. Ik wil niet meer, ik wil alleen nog weg vluchten uit deze hell. "Moet ik mijzelf herhalen?" Ik tel tot tien en besluit dan toch naar Finn te lopen aangezien ik geen problemen wil, langzaam voetje voor voetje loop ik zijn kant op. Hij zit tussen de jongens op de zwarte bank, er is geen ruimte meer over dus blijf ik voor hem stil staan. Nog voor ik er erg in heb trekt Finn me ruw op zijn schoot, ik probeer gelijk weer op te staan hier heb ik totaal geen zin in. Maar ver kom ik niet, Finn legt zijn arm strak om mijn middel waardoor ik geen kant meer op kan. Great, dat kan er ook nog wel bij vandaag.

"Pittige tante heb je Finn." Het is David die de woorden lachend uitspreekt, hij stuurt me opnieuw een knipoog wat bij mij kots neigingen oproept. "Niet voor lang meer." Finn haalt zijn handen door mijn haar na zijn woorden, ik weet niet wat ik hier van moet vinden dus hou ik me maar wijselijk stil. "Finn ik moet naar het toilet." Ik spreek de woorden zo zacht mogelijk uit, in de hoop dat de andere jongens me niet kunnen horen. Maar het geluk staat vandaag niet aan mijn zijde, de jongens lachen me spottend uit alsof het een domme opmerking was. "Gang door eerste deur links, er staat toilet op dus die valt niet te missen." Het was Boaz die me uit deze ongemakkelijke situatie red, ik kijk hem dankbaar aan waarna ik me los wurm uit Finn zijn greep. "Als je wat probeert wordt je gestraft Aisha." Finn kijkt me met een serieuse blik aan, en ik weet gewoon dat hij zo gaat grijnzen. "Ik weet het." Ik wacht geduldig op Finn die de deur voor me open draait, als hij vervolgens naar me knikt loop ik langzaam de gang door richting het toilet. Ik moet helemaal niet naar de wc, maar ik wil weg zijn uit die ongemakkelijke situatie. Ik had niet verwacht dat Finn me alleen zou laten gaan, maar ontsnappen doe ik nu niet. Het risico is te groot, dat besef ik me maar al te goed.

Toch besluit ik om de boel eens goed te verkennen, ik moet en zal een uitweg vinden ondanks dat ik vandaag niet wil ontsnappen is een plan wel handig. Ik loop door de oneindig voelende gangen, tot ik bij de trap uitkom waaronder de ruimte met meiden zich bevind. Ik twijfel voor een paar seconde, is dit wel zo'n goed idee? Straks vind Finn me, en wie weet wat hij dan met me doet. Ik besluit niet naar beneden te gaan, ik kan het beste wat vertrouwen opbouwen bij Finn en daarna pas een plan creëren. De kans is dan groter dat ik vaker alleen in het huis mag rondlopen, en zodra dat mag kan ik ontsnappen. Ik grijp al mijn moed bij elkaar en loop dan langzaam terug naar de woonkamer, de jongens kijken me verast aan als ik weer terug naar binnen loop. "Brave meid." De woorden van Finn maken me boos, ik ben geen hond die je commando's kan aan leren. Maar ik hou me rustig, ik moet me niet laten kennen. Alleen zo kan ik ontsnappen, en als ik ontsnap kan ik deze psychopaten aangeven.

"Aisha, het wordt tijd dat je wat nieuwe dingen gaat leren over ons." Ik kijk Finn poeslief aan, ik moet en zal zijn vertrouwen winnen. Alleen zo kan ik ontsnappen, en als ik ontsnap kan ik deze psychopaten aangeven. "Vanaf morgen gaan we naar een andere locatie, en vanaf dan zul je een nieuwe identiteit aan nemen." Ik probeer zijn woorden te begrijpen, maar mijn hoofd lijkt de woorden niet om te kunnen zetten in logische zinnen. Een andere identiteit? Een andere locatie? Ik voel hoe paniek me over begint te nemen, maar ik probeer mijzelf rustig te houden. "Vanaf morgen zullen we je een nieuwe naam geven, en jij Aisha gaat naar die naam luisteren." Ik kijk Finn enkel aan, dit is niet goed besef ik me maar al te goed. Ze willen me van de radar halen, ze willen dat ik een nieuw persoon wordt, een andere identiteit betekent dat ik hier nooit meer weg zal komen. Ik voel me verloren, de hoop die ik net nog had lijkt er nooit te zijn geweest. Ik probeer mijzelf sterkt te houden, maar ik weet niet hoe. Finn kijkt me enkel grijnzend aan, hij weet dat hij heeft gewonnen. En ik? Ik weet dat ik heb verloren, maar ondanks dat zal ik me nooit verloren geven. Ik moet en zal hier weg komen, als is het het laatste wat ik doe.