PABUCUMUN KANI

30. BÖLÜM - İNANÇ.

Merhabalar canlarım. Sonunda geldim. Sizi bu kadar beklettiğim çok üzgünüm fakat bir sürü sorun üst üste geldi, bölümü yazamadım. Geri dönebildim neyse ki.

Keyifli okumalar canlarım. Lütfen oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın. Sizleri seviyorumm❤️❤️❤️

💋

"What the fuck amına koyayım!" diye bağırdım şokla.

Neşe, "Darell!" diyerek ölü bedene doğru koştu fakat ona dokunamadı bile.

"Hector?" dedim hayretle.

"Seni temin ederim ben yapmadım," dedi Hector karşıma gelerek. "Daireme geldiğimde buradaydı. Ne yapacağımı bilemedim, siz gelince telaşlandım. Beni katil sanarsınız zannettim."

Neşe bağırdı, "Şuan hiç sanmadık zaten amk keli seni!"

"Sen bu kafayla nasıl Kral oldun ya?" dedim omzuna bir tane geçirerek. "Bak yemin et Hector, katil olmadığına?"

Samimi bir ifadeyle gözlerimin içine baktı. "Yemin ederim."

"Kuran çarpsın de."

Kaşlarını çattı ve anlamasa da tekrar etti, "Kuran çağrpsığn."

"Valla yalan söylüyorsan kolunla götün yer değiştirir haberin olsun," deyip tehditkar bir bakış attım. "Neşe koş, Arnoldo'ya haber ver. Sadece ona söyle."

Neşe dediğimi yaparak hızla odayı terkederken Hector ilerledi ve Darell'in cansız bedeninin dibine oturdu. "O benim en yakın arkadaşım," dedi gözlerime çaresizlikle bakarken. "Yaşanılanlara inanamıyorum."

Criminal offansive side eye bakışımı attım, "En yakın arkadaşın öldürüldü ve sen onun ölüsünü görmemizi istemedin."

"Mesele o değil Rose. Bunu biliyorsun."

Biliyordum. Ben, nedense Hector'un katil olabileceğine inanmıyordum. Katil olsaydı eğer, hazır güç elindeyken çok başka şeyler yapardı gibi geliyordu. Mesela adamı yatağında öldürmemek gibi...

"Biliyorum," dedim. "Senin masumluğuna inanıyorum fakat umarım Arnoldo da inanır. Yoksa sana üçüncü yumruk geliyor Hektar."

Bana herhangi bir cevap vermedi. Öylece bekledik. Darell'in ölüsü bir yerden sonra artık midemi kaldırsa da dayandım. Bir süre sonra kapı açıldı ve içeri Arnoldo ile Neşe girdi.

Arnoldo, içerideki manzarayı görünce bir duraksadı fakat sanırım Neşe ona neyle karşılaşacağını söylemiş olmalı ki çok şaşırmadı. Bana baktı dikkatle, "Her şeyi geçtim, Hector katil olabilir ve sen bu odada nasıl onunla yalnız kalırsın?"

Hector kaşlarını çattı, "Ben katil değilim."

Arnoldo ona sert bir bakış attı, "Katil demedim zaten. Olabilir dedim."

"O katil demek zaten."

Annem bizden bol bol kozalak, biraz da meyve toplamamızı istedi. HAYIR KOCA KAFA, annem biraz meyve toplayın bol bol da kozalak getirin dedi!

"Ay susun ya," dedim sinirle. Arnoldo'ya döndüm. "Haklısın ama ben Hector'un katil olmadığına eminim."

Kaşlarını çattı, "O neden?"

"Adamı öldürse yatağında mı öldürür sevgilim?"

Neşe çatallı sesiyle konuştu. Ağlıyordu. "Ama yatağında öldürüp bizi oyaladıktan sonra başka bir yere gömebilir." deyip hıçkırdı.

"Neşe'm," diyerek yanına gittim ve ona hafifçe sarıldım. "Neden ağlıyorsun?"

"Dayanamıyorum artık," dedi başını omzuma gömerken. "Herkes teker teker ölüyor. Sıra bize, bizi de geçtim yakınlarımıza gelecek diye korkuyorum."