Chapter 11

4 0 0
                                    

Promise.

That recognition day, we just went to a popular restaurant and ate.

And that's when tatay revealed the truth.

He is my biological father. My Mom was insane to say what she had said about tatay Manuel and I. She reasoned out that she's jealous of how close I was to my father.

Mas malapit ako kay tatay kumapara sakanya. And she can't blame me for that. She's always busy, and even on my recognition day, she can't make it for me.

"She's crazy," sambit ko matapos malaman ang totoo.

Buti nalang at pinatapos niya muna kaming kumain ni Angelica, kung hindi, mawawalan na ako ng gana.

Angelica was just silent and looking around, seem amazed by the place. This is a few people who go to restaurants, but still popular, because of the dishes and ambiance, unfortunately they are heavenly cost, and everyone can not afford.

"Nagalit din ako.....pero inintidi ko nalang siya."

While looking at my tatay, I can't believe he is this kind. I had never seen him angry. He is always composed, hindi nagpapadala sa sitwasyon.

"I don't understand her. She'd seen me breaking....just because she's jealous?"

Umiling iling ako.

I'm not stupid. She can tell me right away, I'm always free, siya itong busy palagi.

"Hayaan mo na, baka may ibang pinagdadaanan ang Mama mo,wala ka sa puder niya, baka namimiss ka niya," he sipped to his mango juice.

Muli akong umiling, hindi ako naniniwala sa bagay na 'yun. Simula noong kinuha ako ni Mommy sakanya, parang mas naging malaya sila ni Papa Dan.

Nagseselos din ako, mas may oras siya sa asawa niya kaysa saakin. I need her too, but she's always busy.

Too busy to check me.

Siguro kapag may nangyayari lang na hindi maganda saakin at nakakarating sakanya, doon lang niya nakakagawan ng oras para kamustahin ako, nonetheless, she's out.

Hinatid lang kami ni tatay sa mansyon at umalis na siya. Ang akala ko, kailangan pa namin mag paliwanag sa security guards pero, hindi na. They let us pass.

Maybe Mommy already informed them.

One big question to me is why Mommy let my mother dictate her? To play with my mother's idea? Did my mom manipulate her with emotion?

Alam ko na hindi gagawin ni Mommy ang bagay na makakasakit saakin...but why?

Hindi ko pa alam kung kaylan ang balik ni Mommy, umalis na sila Felise at mag isa ko nalang sa mansyon.

Buong linggo na nakasama ko ang dalawa, walang pinagbago, naging impyerno lang ang mansyon. Hindi sila nagbago.

"Wala pa akong gift kay Leon, can you help me?" Sambit ko kay Angelica.

Nagdidilig siya ng halaman sa labas at nakapag palit na ng damit niya. Nakapang bahay narin ako.

"Simple lang naman 'yun, bigyan mo siya ng bagay na makakapag paalala sakanya sayo."

Ngumuso ako.

I was too scared to open Leon's gift to me. Mas maganda siguro kung bubuksan ko 'yun bukas at sabay kami.

"Ikaw ba, kung bibigyan kita ng regalo, ano 'yun?"

Tumigil siya sa pagdidilig at hinarap ako. She sighed.

"Tammy, sa pagbibigay ng regalo, hindi mahalaga kung mahal o ano, ang mahalaga, nanggaling 'yun sa taong importante sa'yo."

She got a point. But I am conscious. Hindi ko alam kung ano ang ibibigay ko. At this age, ang daming tumatakbo sa isip ko. Ni hindi ko alam kung ano ang ireregalo.

Paano ang gabi? (ON-GOING)Where stories live. Discover now