Doctor Romance

CHAPTER 17

LUKE's POV

"Please Eunice, give me other chance? " pagsusumamo ko sakanya.

"Luke..."

Rinig ko ang pagbuntong hininga niya bago ito tumingin sakin. Ramdam ko ang mga malamig na tingin niya sakin.

Pero alam ko sa sarili ko hindi Pinagbayanan raysan tapat ng bahay ni sir tony villena hanapin nyo lang bahay ni nervin casañas pagtanong nyo lang pede nyo puntahan ngayon tanghali para pag usapan natin sa harap niya.

Dahil mismomg sarili ko nahihirapan na sa pagpapangap ko. Siguro panahon na rin upang malaman niya.

Sadly! hindi ko alam kong mahal pa kaya niya ako tulad ng dati.

"Eunice please!"

"Luke pwede ba? ayaw ko pag usapan!" pag iwas niya sakin at yumuko siya, agad ko inalis ang seatbelt ko upang malapitan siya.

Dahan-dahan ko inangat ang tingin niya pero mabilis siyang umiwas ng tingin.

"Look at me Eunice." sabi ko pero para bang wala siyang narinig.

"Alam mo luke  kung wala kang magawang matino sa buhay please wag mo ako idamay.!" medyo galit na sabi niya na halos mapabuntong hininga nalang ako.

"No Eunice! Seryoso ako sa mga sinasabi ko!"

"What are you sure!  Nagpapatawa ka ba Luke! kung Oo, sabihan mo naman ako para alam kong tatawa ako!"

"Hindi ako nagpapatawa o nagjojoke lang Eunice.Im serious! Aminado ako nagkamali ako. Oo nandon na tayo! Pero tang ina lang oh pakinggan mo naman ako!"

"Fuck! For godsake," sabi nya ng may pagka iritable.

Hindi ko napigilan ang sarili ko, di ko alam bakit bigla nalang ako naiinis sakanya.

"So minumura mo na ako ngayon!" galit na sabi ko  at masamang tumingin sa kanya. Napasabunot nalang ako sa buhok ko.

"Hindi! But sorry! !"

"shut it!"

"Sorry okay? Ang labo mo kase"

"What Luke! Nagsosorry ka tas! Fuck! Bawiin mo sinabi mo!" Galit na sabi nito nahalos maputol na ang litid niya sa leeg sa subrang galit kaya halos mapaatras ako.

"Bakit ko babawiin ehh totoo naman!"

"Luke!....." galit na tawag niya sa pangalan ko

"Oh come on hon_____

Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng sampalin niya ako. Pakiramdam ko nahilo yata ako kaya halos mapamura nalang ako sa sakit.

"May honey kapag nalalaman sira ulo ka. Kung hindi mo babawiin sinabi mo hindi lang yan aabutin mo sakin Dr. Lucero!" galit na galit na sabi niya.

Pero wala akong pakialam sakanya sinamaan ko lang siya ng tingin.

Grabe ang sakit noh!

"Ok fine!"

Ramdam ko naman ang pagbuntong hininga niya. Muka yatang huminahon na ang amasunang to! 

Tingnan na natin..

"Binabawi ko na!  Ang bobo mo at ang labo mo ka usap! Oh ano masaya ka na!" nakakalokong sabi ko, gusto ko sana tumawa pero pinigilan ko.

Pero yung mukha niya halos mamula sa galit kulang nalang umusok ang ilong niya. Kaya sa pagpipigil ko ng tawa hindi ko na napigilan.

"HAHAHAHAHAHA!"

"Bwiset ka talaga Luke!" galit na sabi niya.

Lumapit siya sakin at sinabunutan niya ang buhok ko na halos mapatigil ako sa pagtawa.