Doctor Romance

CHAPTER 28

Hindi ko alam bigla nalang nalaman ng mommy at mga kapatid ko. Dahil sinabi ng sister-in-law ko. Kaya halos tuksuin nila ako, kapag dumadalaw ako sa bahay para ihatid ang anak ko don. Pinauwi ko na muna si Mike sa kanyang pamilya para naman magkaroon ng oras ito sa kanyang pamilya at makapagpahinga narin. Kaya tuwing walang pasok si Vincent hinahabilin ko muna ito ka sya kay mommy.

Kaya hindi ko alam kung maiinis ba ako o matutuwa sa panunukso nila sakin. At kailan ko daw balak ipakilala sa kanilala ang babaing nag patibok ng puso ko. Napapailing nalamang ako.

"Daddy!"

Napatingin ako sa anak ko ng tinawag niya ako habang ng mamaneho ako. Saglit ko siyang sinundo sa school. Wala kase magsusunod sakanya dahil medyo busy sila. Kaya ako nalang ng sundo dito. Wala din akong chioce isama siya sa trabaho ko. Masaya naman ito kase makikita niya ng mommy niya. Kaya subrang aliwalas ng mukha nito.

"Why baby?" mahinahon na saad ko at binalik ang tingin sa daan.

"Sabi ni Tita nag date daw kayo ni mommy? So are you going out side with mommy again later?" inosenteng tanung nito sakin.

"I don't know but maybe!" aniya ko sabay ngiti sakanya.

"Is that okay with you?"

"Yeah! Because I like her!" masayang saad nito.

"And I like you. That's a good thing,  right? "dagdag pa nito.

"Yeah, it is."

"Are you going to kiss and make babies together."

Halos magulat ako sa sinabi niya kaya nakabig ko agad ang perso. Buti nalang naka-seatbelt ang anak ko kung hindi sumalpak ang mukha niya sa unahan ng sasakyan. Na wala naman ang kaba at takot ko ng tumawa ito.

"What?"

Saan ba niya natotonan ang mga salitang yun. Aatakihin ako sa puso dahil sa mga biglang nasasabi nito na hindi ko alam saan ng gagaling.

"Sabi nong kaklase ko pagwala daw bututoy hindi daw makakagawa ng baby? It's true daddy?"

What the fvck!

Halos mapalunok nalang ako ng sarili kong laway. Hihimatayin na talaga ako sa wala sa oras. Ano bang klasing tanung yun?

Napasapok nalang ako sa noo.

"Daddy answer my question? It's true?"

Hindi ko nalang ito pinansin, sinimulan ko nalang magmahero ulit. Subalit hindi parin niya ako tinitigilan hanggan sa makarating kami sa hospital.

Habang naglalakad kami bigla itong huminto sa pintoan at tumingin sa dalawang security.

"Manong! totoo po bang kapag walang bututoy hindi makakagawa ng baby?"

Halos magulat ako sa sinabi ng anak ko ganon din ang dalawang security. Sa subrang hiya ko mabilis kong hila si Vincent papasok sa loob at mabilis ako ng lakad papalayo. Subrang nakakahiya. Ano ba naisipan ng batang ito...

Damn shittt.

Napahito nalang ako sa paglalakad ng sumigaw ito.

"Mommy!"

Napatingin naman ako kung saan nakatingin ito. Nakita ko naman pumasok si Eunice sa room 06 kung saan maraming batang pasyente ang nakaaddmit doon.

Ramdam ko pabitaw na si Vincent  sa kamay ko, kaya mabilis ko naman higpitan ang pagkapit dito.  Pakiramdam ko uminit ang mukha ko at kinabahan ako baka itanung sa kanya ni Vincent ang bagay na yun. Subrang nakakahiya yun.

"Vincent!  Baby wag mo tinatanung sa mommy mo yung tanung mo kanina ha!" kinakabahan na sambit ko.

Tumingin naman ito sakin sabay ngiti "Yes daddy!"