Başlangıcın Sonu

Anomali

Herkese keyifli okumalar diliyorum (:

***

Louis gözlerini yavaşça aralarken başında hafif bir sızı hissetti. Vücudundaki çürükler hala acıyordu ancak Zaina'nın verdiği ilaçlar, yani ilaç olduğunu varsaydığı tuhaf kokulu içecekler, oldukça işine yaramıştı. Aksi takdirde şu an yere kapanmış bir halde soğuk terler döküyor olurdu.

Kendini öncesinden daha iyi hissetmesi bir yana, asıl konu ikinci seviyeye giriş yapmalarıydı. Gökyüzü mavinin en koyu ve sıcak tonuna bürünmüştü. Hafifçe esen meltem, her ikisinin de saçlarını kısa bir süreliğine de olsa havalandırmaya yetmiş, yerdeki çimenlerin bile sağa sola savrulmasına yol açmıştı. İlerideki küçük tepeden, ahşap ve kiremitten yapılmış birkaç evden gelen mum ışıklarını zar zor görüyorlardı.

Yine de Louis, bu sessiz, kasaba havası veren yere neden geldiklerini anlayamamıştı. Ama en azından bu sefer bulundukları yerde başka insanların da olduğunu bilmek onu rahatlatmıştı. Daha önce, yani ilk seviyede yaşadığı travmayı hala atlatamamıştı, bunu inkâr edemezdi.

Etrafa bakınıp dururken nihayetinde beklenen sistem sesi duyulmuştu. Bu seviyede onlara rehberlik eden ses bir kadına aitti. Louis bu sesi ilk olarak üst kata çıkıp, ikinci seviyenin kapısını açabildiğinde duymuştu ve şimdi, bu tiz sesi tekrar duyduğunda kendinden beklemediği biçimde bir aşinalık duygusuyla yüzleşti.

"Oyuncular belirlenen koordinatlara ulaştı. Görev süresi 2 gün. Belirtilen sürede görev yerine getirilmediği müddetçe oyuncular geri dönemeyecek. Süreniz bir dakika sonra başlayacaktır."

Louis'in hissettiği bütün o aşinalık ve rahatlama duygusu bu sözlerle kuş misali bir çırpıda uçup gitmişti. Önündeki holografik ekranda bu kez tamamlaması gereken görevin ne olduğu yazılıydı.

Görev: Hırsızı yakala ya da hırsızın kurbanı öldürmesine engel ol.

Sonrasındaysa yaklaşık on dakika süren yürüyüşlerini takip eden sessizlik Louis'in "Ne yapacağımız hakkında bir fikrin var mı?" demesiyle son bulmuştu.

Zaina gözünü dört açmış bir halde karşılaşabilecekleri tehlikelere karşı tetikteyken cevap verdi. "Aslında yapmamız gereken şey basit. Öncelikle insanların arasına karışacağız ardından onlardan sorunun ne olduğunu tam olarak öğrenecek, ipuçlarını yakalayacak ve suçluyu ortaya çıkaracağız. Ya da gerçek kurbanın kim olduğunu bulup onu tehlike geçene dek koruyacağız, o kadar da karmaşık değil."

Louis üzerindeki gerginlikten yavaş yavaş kurtulurken "O halde bu benim bile kendi başıma halledebileceğim bir seviye olduğu anlamına mı geliyor?" dedi.

"O kadar da kolay değil korkak kahraman." Zaina hafif bir alaycılıkla başladığı cümlesine en ciddi ses tonuyla devam etti. "Sana basit dedim, zor olmayacak gibi bir şey demedim."

Louis kafa karışıklığı yaşarken "Nasıl yani?" deyiverdi.

"Bu seviyede bir anomali söz konusu olmalı. Normalde bir seviyeye birden çok oyuncu girdiğinde içeriye adım atan ilk kişi oyunun ana hedefi olur ve geriye kalanlarsa uzun bir müddet boyunca oyun içeresinde görmezden gelinir, hatta sonradan gelenlerin oyuna müdahale etmesi bile yasaktır. Sadece bir gözlemci gibi vakitlerinin dolmasını beklerler. Bunu zaten ilk seviyede Reyna ile deneyimlemiş olman lazım, sana bundan daha önce bahsetmedi mi? Diğer bir taraftan, herhangi bir seviyede anomaliyle karşılaşırsan bütün bu söylediklerimi unutabilirsin, içeriye kaç kişi girerse girsin sistem onları da en başından oyuna dahil edecektir."

Louis anlam veremediği bir şekilde önce üzgün sonra kızgın ardındansa ihanet ve pişmanlık duygularını aynı anda yaşadı. Reyna hakkındaki düşünceleri ve birbiri ardına sorduğu rahatsız edici sorular için anlık bir utanç duygusuyla karşı karşıya kaldı, ne var ki bunları söylememesi Reyna'nın hatasıydı. Dengesiz kişiliği yüzünden ona yardım etmediğini düşünmüştü, oyun yüzünden bir şey yapamadığını değil. Yine de en başından olaya el atma fırsatı olsaydı, son dakikalara kadar onun koşturmasını bir kenara çekilip izler miydi merak etti. Nedense içinden bir ses bu sorunun cevabını çoktan bildiğini söylüyordu. Oyunda yaşananlar bir yana, daha sonrasında olanlar yüzünden Reyna'ya hala kızgındı ve belki de ufak bir korku da hissediyordu fakat Louis, bunu kabul edemeyecek kadar inatçı ve gururluydu.