already, i'm hurt.

Taehyung'un Rüyası

Jungkook

Taehyung birkaç gündür sürekli kabuslar görüyordu. Hiçbirinin sebebini bilmiyordum. Anlatmıyordu, daha doğrusu dili varmıyordu.

Yatağa gitmek için hazırlanıyordum. Evet, birlikte uyumaya başlamıştık çünkü kokumuz birbirimize iyi geliyordu. Ruh eşiydik biz, normaldi. Rahat uyuyordum, ama o uyanıyordu.

Geceleri geç saatlerde sayıklıyordu. Ne olduğunu sormak istesemde sorarsan kızar diye korkuyordum. Korkum belki yersizdi ama bilemiyorum.

İçeri girdiğimde yatağa uzanmış beni bekleyen Taehyung'u gördüm. Hafifçe gülümseyip yavaş yavaş yanına geçtim. Uzandığımda göğsüme doğru çekildi. Seviyordu böyle uyumayı, göğsümde yatmanın ona huzur verdiğini söylemişti birkaç gece önce.

Gözlerimi kapadım ve kolumu üzerine atıp ona sarıldım.

"Jungkook..." Bana seslendiğinde gözlerimi sakince araladım.

"Efendim?" diyip gözlerimi aşağı kaydırdığımda dolu gözlerle bana baktığını gördüm. Bu tuhaftı işte. Hadi ama, bir Delta'nın ağladığını hayatınızda kaç defa görebilirsiniz ki?

"İyi misin, yıldız çocuk?" dediğimde hafifçe gülümsedi.

"Değilim, papatya. Değilim." Hafifçe doğrulamak istediğimde elini göğsüme bastırmış ve beni duraksatmıştı. "Lütfen uzan, sana bir şey yani bir şeyler anlatacağım." dedi. Tekrardan uzandığımda derince nefes aldı ve sıkıntıyla nefes verdi.

"Bak, aslında bunları sana nasıl anlatacağını bilemiyorum. Bu kararı vermiş olmam bile mucize, Jungkook. Ben... Ben çocukken..." Nefeslendi. Nefes alışverişi hızlandı.

"İstersen anlatma, Tae. Ben razıyım." dedim. "Hayır, eğer şimdi anlatmassam sonsuza dek anlatamam."

"Ben doğduğum zaman, evet. Buradan başlamak daha mantıklı. Ben doğduğum zaman annem olan alfa bu duruma dayanamamış. Riskli bir hamilelik iş, üstüne... Üstüne birde o babam olacak cani onu..."

Sustu. Nefeslendi ve devam etti.

"Onu dövüyormuş. Az kalsın düşürecekmiş beni. Çok dövmezmiş ama doğduğu zaman çok şiddetliymiş. Ben doğarken annem ölmüş, onu öldürmüşüm. Bana hep böyle söyledi, Jungkook. Bana hiç sevgi vermedi. Bir ağabeyim vardı. O benimle konuşmazdı. Annem ölmeden önce çok neşeliymiş ama annemin ölümü onu öldürmüş resmen. Ayaklı bir ceset gibi geziyormuş. Ben 10 yaşındayken yani o 18 yaşındayken bir gün eve geldiğimde o'na seslendim ama cevap vermedi. Cevap vermeyince odasında olduğunu düşünüp içeri girdim. Girmeseydim keşke. Kendini... Kendini vurmuştu. Silah elindeydi. Kapı kilidinin açılma sesini duydum, babam gelmişti. Odaya girdi. Girdiğinde gördüğü görüntü ağabeyime donmuş bir halde bakan ben ve yerde yatan ağabeyimdi.

"Babam bunu görünce yanıma geldi. Beni götüreceğini sandım. Yanıldım. Geldi ve suratıma o ağır darbe indi. Neye uğradığımı şaşırdım. Bana o'nu benim öldürdüğünü söyledi. Artık bir seri katil olduğumdan söz etti. Önce annemi sonra ağabeyimi... Buradan sonra herşey koptu. Zaten dövüyordu, daha çok dövdü. Delta olduğum için hep iyileştim. İyileştiğimi görünce daha çok dövdü. Kurdum sessizdi.

"Beni döveceğini düşündüğüm bir gün bunu yapmadı. Daha beteri oldu. Tecavüz etti. İğrenç elleri vücudumda gezdi. Bana zorla sahip oldu. Kendi öz oğluna yaptı bunu. Kurdum suskundu.

"Bir yerden sonra artık kurdum ses çıkarmaya başladı. Ama sandığının aksine bu ses kurdumun değildi. Onundu. İçinde büyüyen o canavarındı. Beni baskıladı. Babamı yönlendirdi. Kendini asmasını sağladı. 12 yaşındaydım. Yurda alınmadım çünkü deltaydım. Herkes kendi başının çaresine bakar dendi. Baktım.

"Sonra seni buldum. Gidecek sandım, gitmedi. Sana zarar verdim. Seni gider sandım, gitmedin.

"Annesinin sevemediği bir çocuktum ben, Jungkook. Bana onun dışında gerçekten sevgiyi veren tek sendin. Seversin değil mi beni? Lütfen Jungkook. Ben kırdım seni, biliyorum. Beni sorarsan zaten, ben kırıldım. Sen kırmazsın, d'i' mi?"

Ne diyeceğimi bilemedim. Çok şey yaşamıştı. Ruh eşi olmamız benzer şeyler yaşamamıza neden olmuştu. Ama ben hiç onun gibi tecavüze uğramamış, birilerinin ölümüyle suçlamamıştım.

"Taehyung..."

"Lütfen Jungkook."

"Taehyung ben seni severim, öyle çok severim ki boğulursun orada."

"Boğulmam, yüzerim."

Ve sessizlik.

Bu konuşulanlardan sonra ona sarılmış ve rahatlasın diye feromonlarımı yaymıştım. Sakinleşince uyumuştu. Bu sefer kabus yoktu, ben vardım. Rüyası vardı.

Onca yıl yaşarım ben
İlk kez açarım
Bir kere solduğumda ben
Sulanmassam ölümle kucaklaşırım
-
Ahterinin feri yol olur
Bana seni buldurur
Senin ışığında kaybolur
Beni sevdanda âmâ oldurur

Ahter: Yıldız
Fer: Işık, aydınlık
Âmâ: Gözü görmeyen kimse

&

Bu ne halt bir bölüm böyle.

"Zaten, kırıldım."

Bir bölümde Jungkook'un "Ben zaten incindim." cümlesini bu şekilde yazdım. Ficin adı bu cümleden geliyor. 3 kere kullandım şunu ama KZBSLEBLSJEJDD

Ya olayları anlatayım diye bölümler yazıyorum, biraz mutlu olalım amk

Nise🦋💙