1.Bölüm⚓️

5.1K 607 105
                                    


*Tüm hakları saklıdır.

*Kitabımın, kurgumun ve karakterlerimin çalınması durumunda avukatımla hemen yasal işlemlere başlayacağımızı en başından bildiriyorum.

Yepyeni bir macera...

Vira Bismillah!⚓️🩵

ŞURA

Rize, 2024

Buraya gelmeyeli kaç yıl olmuştu bilmiyordum. İçimdeki burukluk hissi adeta beni boğuyordu. Bu şehiri hiç istemesem de bırakmak zorunda kalmıştım.

İnsan memleketine yıllar sonra gelince gerçekten de içinde derin bir özlem duyduğunu anlıyordu. Hırçın denize bakarken burukça tebessüm ettim.

Yıllar sonra buraya döndüğüme inanamıyordum...

"Birine mi bakmıştınız hanımefendi?"

Adamın sözleriyle irkildim. Öyle dalmıştım ki onu fark edememiştim. Belki de aynı şeyi tekrar sormuştu.

"Şey, ben..."

Ne diyecektim ki?

Bu iyi bir plan mıydı emin olamıyordum ama artık gelmiştim.

Onu bulmaya gelmiştim...

Adam merakla bana bakıyordu. Sertçe yutkundum.

"Bugün denize açılan olmaz. Çok fırtınalı." Adamın sesini bile zor duyuyordum.

En sonunda cesaretimi topladım.

"Barbaros'u arıyorum ben!" Sesimi yükselttim. "Uzun boylu, esmer bir adam. Tanıyor musunuz?"

En son hatırladığım kadarıyla boyu o zaman bile uzundu.

Adam kaşlarını çattı.

"Barbaros Kaptan..." Bana yaklaştı. "Neyi oluyorsunuz? Akrabası falan mısınız?"

"Hı hı, nerededir acaba? Onu acil görmem lazım. Uzaktan geldim."

Ne yazık ki acelem vardı ve yalan söylemek zorunda kaldım. 

Adam etrafına baktı. Yüzünde alaylı bir gülüş belirdi.

"Orada bizim deli! Bak şu mavi gemi. Zaten tek o gidiyor. Acele et, birazdan gidecekler."

Minnetle gülümsedim.

"Çok teşekkürler!"

Koşar adımlarla gemiye bineceğim sırada duraksadım. Bir adamı görmemle hızla eğildim.

"Haydi Kaptan!" Diye bağırdı.

Adam limana kısa bir bakış attı ve arkasına döndü. Yetişemeyeceğim korkusuyla aceleyle gemiye bindim. Hızla bir kutunun arkasına saklandım. Belki de beni indirmek isteyebilirlerdi. Onunla zorla da olsa konuşmam gerekiyordu.

Gemi hareket ettiğinde gözlerimi kapattım.

Gemilerden hoşlanmıyordum. Mümkün oldukça hep kaçardım. Vapura bile zorunluluktan binmiştim. Gerçekten sevmiyordum.

Fırtına estikçe daha çok üşüyordum.

Gemi limandan uzaklaştı. Burada birkaç dakika daha beklemek istedim. Uzaklaşana kadar ortaya çıkmayacaktım.

Bana yardım edecek miydi?

Çaresizdim...

Tam kalkacaktım ki az önce gördüğüm adamı gördüm. Hızla yeniden eğildim. Gizlice ona baktığımda bu tarafa döndüğünü gördüm.

Karanlık Liman AlaboraTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon