Karanlık Liman Alabora

18.Bölüm⚓️

ŞURA

Gözlerimi araladım.

Başımda çok şiddetli bir ağrı vardı. Ensemde zonklama hissediyordum. Gerçekten iyi değildim. Kısıkça inledim.

"Günaydın karıcığım."

Ne?

Barbaros bana karıcığım mı diyordu?

"Barbaros?"

Tam doğrulacaktım ki kolumdaki serumu gördüm. Neler oluyordu böyle? Başımı kaldırmamla buz mavisi gözleri gördüm.

Siktir, kahveler yoktu!

Rıfat...

Kalbim korkuyla çarparken büyük bir çığlık attım.

"N-Ne olur dokunma bana, sakın dokunma!" Bacaklarımı kendime çektim. "Uzak dur benden!" Tam yanımda durdu.

Üstüme geldiğinde hızla kendimi çekmeye çalıştım. Elini iğneye götürdüğünde korkuyla ona baktım.

"Bir şey yapmayacağım, çıkaracağım."

Suratı asıktı.

"Benim tenim hassas! Sen çıkarmayı bilmezsin, hemşire istiyorum!"

Beni dinlemedi ve aniden iğneyi çıkardı. Canım çok yandı. Gözlerim yaşlarla dolduğunda damarın kanadığını gördüm. Üstüne pamuk bastırdı.

"Hemşire yok, gönderdim. Acıttıysam özür dilerim."

Alay mı ediyordu?

Hızla elini ittim.

"Dokunma, ben bastırırım!"

Kaşları çatıldı.

"Ona da dokunma diyor muydun?" Sert sesiyle birlikte irkildim.

Hızla bakışlarımı kaçırdım.

"Sandığın gibi bir şey olmadı! Boşuna ona düşman olma, bir suçu yok. Sadece bana yardım etti o kadar."

Alayla gülmeye başladığında ondan daha çok korktum.

"Adamı öptüğünü gördüm lan!"

Dişlerini sıkmıştı.

"S-Senin adamını gördüm, gizlenmek için yaptım! Sana gelmek istemediğim için! Buna beni sen zorladın!" Gözyaşlarımı sildim. "Rıfat ben seni istemediğimi sana söyledim. Neden zorluyorsun? Neden canımı yakmak istiyorsun? Git kendine başka bir kadın bul. Ben seni mutlu etmem!"

Sertçe çenemi tuttu.

"Seni seviyorum, sen beni mutlu edersin. Canını yakmak istemiyorum, uslu uslu bana evet deseydin canın yanmayacaktı. Seni mutsuz edecek bir adam değildim. Hırçınlaştın, benimle savaşmaya kalktın! O herife gittin! Gittin onu hiç utanmadan öptün, belki de yattın!" Sinirle yumruğunu sıktı. "Onunla yatsan da seni istiyorum. Sanma ki gurur yapıp istemem... Ondan hamile bile kalsan umurumda olmaz. Senin kocan benim!"

İğrençti!

"Hamile kalsaydım eminim beni de çocuğuma da öldürürdün ruh hastası pislik!" Diye bağırdım.

Bakışları daha çok sertleşti. Mecburen susmak zorunda kaldım.

"Seni öldürmezdim, çocuğunu da... Çocuğunun babası ben olacağım için sorun olmazdı. Aksi mümkün değil."

Hah!

Barbaros'tan olan çocuğumu bile kendinin sanıyordu! Hiç utanma yoktu bu adamda, iyi ki hamile değildim...