Karanlık Liman Alabora

9.Bölüm⚓️

ASİYE

Aceleyle evden çıktım. Kimseye görünmeden onun yanına gidecektim. Herkes onunla görüşmeme karşıydı. Abimle de aram bozuluyordu.

Evine geldiğimde ben daha kapıyı çalmadan beni belimden çekip içeriye aldı.

Ne olduğunu kavrayamadan kendimi kollarında buldum.

"Hoş geldin sevgilim."

Dudaklarıma uzanacaktı ki başımı çevirdim. Bir şey demeden boynumu öptü. Ona hâlâ tripliydim.

"Seni tam olarak affetmedim."

Göz devirdi.

"Gel içeriye."

Elimi tuttuğunda salona geçtik. Burayı çok dağıtmıştı. Burada nasıl yaşıyordu bilmiyordum. O güzel kahvelerine döndüm.

"Ne zaman insan gibi yaşayacaksın?"

Güldü.

"Seninle evlendiğim zaman."

Yine konu evliliğe gelmişti... Ailem kesinlikle istemiyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Sessizce bakışlarımı kaçırdım.

Ne diyeceğimi bir süre düşündüm.

"Ailem istemiyor. Sen okumama onay verirsen belki fikirleri değişir."

Ofladı.

"İstemiyorum Asiye! Buna ihtiyacın yok sevgilim. Ben yanında olacağım. Paramız da var. Ne yapacaksın dört yıl boşuna? Aşkımız daha önemli değil mi?"

Onun parası değildi, benim paramdı.

"O para benim yalnız."

Kaşları çatıldı. Hayretle bana bakakaldı.

"Öyle mi Asiye Hanım? Şimdiden para lafı mı yapmaya başladın? Zaten evlenmeyelim biz! Anlaşamayız seninle!"

Hızla onu durdurdum.

"Saçmalama! Öyle söylemek istemedim. Boş bulundum, üzgünüm."

Bana döndü.

"Asiye ben sana aşığım kızım. Hem de çok aşığım. Sensiz yapamıyorum görmüyor musun? Ben senin ailenden bıktım! Bir de o kapama geldi, o da aklını karıştırıyor!"

Kapama...

Sertçe yutkundum.

"Öyle söyleme, günah! Yarın bir gün bizim de çocuğumuz olur, ondan çıkar!" Dedim.

Omuz silkti.

"Yalan mı? Evli barklı kadını evinize almadınız mı? Aklınca abinin aklına girmeye çalışıyor. O kız beni görseydi beni de ayartmaya çalışırdı. Onun gibi birinin düşüncelerini sakın benimseme Asiye!"

O kız beni görseydi beni de ayartmaya çalışırdı...

Bundan rahatsız oldum. Hızla başımı olumsuz anlamda salladım.

"Yeter, saçmalama! Zaten kızı göndereceğiz biliyorsun! Hakkında ileri geri konuşma!"

Bu beni rahatsız etmişti işte...  Çağan koltuğa oturdu. Beni belimden kavrayıp kucağına çekti. Dudaklarıma uzun bir öpücük kondurdu.

"Tamam, özür dilerim. Seni kızdırmak istemedim." Belimi okşadı. "Sen onları dinleme Asiye, onlar seni benim kadar düşünemez ki. Bak gecenin bir saatinde bana geldin. Seni en iyi anlayan benim." Saçlarımı okşadı. "Ben diyorum ki kaçalım... Eğer seni bana vermemekte ısrarcı olmaya devam ederlerse kaçalım. Evlenince geri döneriz."