Karanlık Liman Alabora

19.Bölüm⚓️

ŞURA

Gözlerimi açmamla başımda çok keskin bir ağrı hissettim.

Ne oluyordu böyle?

Elimi başıma istemsizce götürdüm.

Görüş açım yavaş yavaş netleşti. Bu oda bana tanıdık geldi. Bu odayı çok iyi hatırlıyor gibiydim. Sanki daha önce burada yaşamıştım...

Hafifçe doğrulmamla acı arttı.

Işıklar kapalıydı, sadece sokağın ışığı odayı aydınlatıyordu.

Odanın balkonunda gördüğüm adamla birlikte gözlerim irileşti.

Bu geniş ve kaslı sırt...

Kaptan!

Gözlerime inanamadım. Ayaklarım benden habersiz ona gitti. O yorgunlukla nasıl kalkıp ona koştum bilmiyordum.

"Kaptan..."

Acıyla fısıldadım.

Bakışları beni buldu.

Hızla başımı göğsüne yasladım ve gözyaşlarımı serbest bıraktım.

Rüya olmasından öyle korkuyordum ki... Hayal görmekten, onun gerçek olmamasından çok korkuyordum...

Rıfat'ın bana zorla dokunduğunu anımsadım. Boynumu öptüğünü, göğsümü sıktığını, zorla yanıma yattığını... Midem anında kasıldı. Nefesim kesildi, başım döndü. Görüş açım bulanıklaştı, nefeslerim düzensizleşmeye başladı. Onu iki kez bıçakladığımı hatırladım. Ellerim kanlıydı, bıçak kanla doluydu...

"Şura!"

Onun sesini duydum.

Dudaklarını alnıma bastırdı.

"B-Barbaros..." Hızla başımı kaldırdım. "Barbo..." Ağlıyordum...

Yüzümü avuçlarının arasına aldı.

"Buradayım, korkma." Beni kucağına aldığında boynuna sarıldım.

Balkonun kapısını kapattı. Beni yatağa yatırdı. Yanıma uzandığında hemen göğsüne sığındım.

Kesinlike rüya görüyordum...

En son kafama şişe geçirmişlerdi... Bunu hatırlıyordum. Şişe yerdeydi, kırılmıştı. Bunu gördüğüme emindim.

Kaptan'ın Rıfat olduğunu, hayal gördüğümü düşündüm. Psikolojim çok bozulduysa bu mümkün olabilirdi! Kolay şeyler yaşamamıştım ben...

"Gerçekten sen misin?"

Sesim öyle korkuyla çıkıyordu ki...

"O ne demek öyle?"

Yavaşça yanağımı okşadı. Yanağımdaki elini yakalayıp okşadım.

"Hayal görüyor olmaktan korkuyorum...."

Dudaklarında buruk bir tebessüm belirdi. Aniden yüzüme yaklaştı, dudaklarıma sıcacık bir öpücük kondurdu.