Onu son kez öpme isteğimi bastırdım ve yavaşça kollarından çıktım. Oysaki o yoğun deniz kokusu bile beni sakinleştiriyordu...
Ona son kez sarılmıştım ve teşekkür etmiştim.
"Ben biraz uzanmak istiyorum. Odaya geçeceğim. Sağ ol desteğin için."
Gözyaşlarımı sildi.
"Geleyim mi seninle?"
Ne?
Annesi beni öldürürdü!
"Yok canım, gelme. Yani ayıp olur. Ben tek giderim. Zaten uyuyacağım."
Göz devirdi.
"Ayıp olurmuş... İstanbul hanımefendisinin düşüncelerine annem karışmış!"
Burukça güldüm.
"Ben yemeği yedim. Yarın kahvaltıda görüşürüz Barbaros Façalı. Dünyanın en cesur kaptanı."
Belimdeki elini yavaşça tekrar sardı. Kalbimin ritimleri hızlanırken soluğum düzensizleşiyordu.
"Yorulmuşsun zaten, git uyu hadi. Ben de erken yatarım. Yarın kahvaltıya gitmemizi ister misin?" Diye sordu.
İkimiz mi?
Ben ve o...
"S-Sadece ikimiz mi?"
Kaşlarını çattı.
"Bir de Asuman. Her boku not edip bizi delirtsin diye." Başını iki yana salladı. "Sadece ikimiz, ne oldu korkuyor musun?" İç çektim.
"Senin yanında hiçbir şeyden korkmam Kaptan. Seninle gitmeyi çok isterim." Dedim.
Gitmeyi sadece isteyebilirdim, gidemezdim ki...
"Tamam, yarın sabah dokuz gibi seni uyandırırım. İyi geceler Şura."
"İyi geceler Kaptan." Ona son kes tebessüm edip odasından çıktım.
Yarın dokuzda ben çoktan kaçmış olacaktım...
Sınır geçtiği hafta görüşelim.🧡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Liman Alabora
General FictionBüyük gemide emin adımlarla ilerledim. Topuklu ayakkabılarımın beni sarsmasına rağmen düşmemeyi başardım. Alyansımı aceleyle cebime koydum. Kimsenin beni görmediğine emin olduktan sonra oraya girdim. Arkası dönüktü. Boğazımı temizlediğinde bakışları...
