Karanlık Liman Alabora

28.Bölüm⚓️

Bu zor günlerde ülkemizdeki ve dünyamızdaki tüm kadınların, çocukların, hepimizin güvende olmasını diliyorum. Hayatını kaybeden tüm kadınlara, çocuklara yüce Allah'tan rahmet diliyorum. Sonuna kadar #KadınaŞiddeteHayır!

Bu zor günlerde sizlere iyi gelmesi için bölümü hemen yazdım. İyi okumalar dilerim.💖

ŞURA

Ayla beğeni dolu bakışlarını Barkın'ın üstünde gezdirdi. Bu durumdan rahatsız oldum. Onu acilen uyarmam gerekiyordu.

Asiye, Ayla'ya döndü.

"Merhaba."

Soran gözlerle bana döndüğünde gülümsemeye çalıştım.

"Ayla, kardeşim. Beni görmeye gelmiş. Barbaros da otelden alıp eve getirmiş. Kısa bir süreliğine memlekete gelmek istemiş."

Asiye şaşkın görünüyordu.

"Buraya gelecek bir kardeşin olduğunu bilmiyordum. Şey, yani görüşmüyorsunuz sanıyordum." Gülümsedi. "Asiye ben, Şura'nın görümcesiyim." Dedi.

Ayla hafifçe kaşlarını çattı.

"Görüşmüyor değildik, aramız limoniydi ama ben ona dayanamadığım için geldim. Bizim de çok sıkı bir kardeşlik bağımız var."

Ayla'ya döndüm.

"Öyle tabii ki canım."

Ayla bana ters bakışlar gönderdi. Herkes bir sohbete daldığında ona yaklaştım.

"Neden öyle bakıyorsun?" Diye fısıldadım.

"Kardeş yerine koyduğun kız bu mu? Hani artık beni sevmemene neden olan..."

Eyvah...

Asiye'yi kıskanıyordu!

"Saçmalama!" Ona döndüm. "Saçmalama lütfen, evet seviyorum. Kendinle kıyaslama, aynı şey değil!"

"Saçmalama mı? Bana bunu sen söyledin! Diğer kız kim? İki kişiydiler ya!"

Göz devirdim.

"O zaman gelip bana destek olsaydın! Aptal bir adam için bana vurdun, onu ayarttığımı söyledin! Beni tanımıyormuş gibi, canavar gibiydin o gün... O gün bende değerin kalmadı. Kusura bakma, canımı yakıp yoluna devam edemezsin!"

Ayla'nın yüzü daha çok düştü. Gözlerinin hemen dolması canımı sıkıyordu. Başını yeniden omzuma yasladı.

"Özür dilerim, aptallık ettim. Keşke ellerim kırılsaydı da sana vurmasaydım... Kıskandım, onu sevdiğimi sanıyordum." Masumca bana baktı. "Ne olur barışalım. Benim senden başka kimsem yok." Bu kız beni deli ediyordu!

Kolumu çektiğimde başı boşluğa düştü. Herkesin bizi izlediğini fark ettim. Bu beni rahatsız etti.

"Kahvaltını yap. Buranın kuymağı çok güzeldir. Yemeden dönme sakın." Dedim gülümsemeye çalışarak.

"İlla dön diyorsun..." Of!

"Burada benimle yaşayacak değilsin Ayla. Senin hayatın İstanbul'da."

Göz devirdi.

"Seninle İstanbul'da mutluydum. Sen buradaysan buradayım."

Of!

Barbaros'a masum bir bakış gönderdim. Kahvaltıdan sonra ayağa kalktım.

"Ben odama geçip geliyorum. Salona geç lütfen." Dedim kardeşime.

Odaya çıktığımda Barbaros peşimden geliyordu. O da geldiğinde aceleyle kapıyı kapattım.

"Neden onu çağırdın? Deli misin sen?"