Karanlık Liman Alabora

KESİT

Barbaros'a şokla bakıyordum. O ise suçlu bir edayla bakışlarını kaçırdı.

"Özür dilerim, sen şimdi bana çocuk vermek istemezsin biliyorum ama istiyorum. Baba olmak istiyorum."

Dudaklarını boynuma bastırdı. Beni kendine çekip sarıldı. Başını boynuma gömdü.

"Barbaros." Onu hafifçe ittim. "Uykum var, iyi geceler." Başka bir şey demeden ondan uzaklaştım.

Çok yorgundum. Bir günlüğüne şehir değiştirmek gerçekten insanı çok yoruyordu. Sadece uyumak istiyordum.

"Karım değil misin? Kimden çocuk isteyeceğim başka?" Çenesini omzuma bastırdı. "Sen de çok istemiyor muydun?" Göz devirdim.

Ona döndüm.

"Bu geçici bir heves sadece Barbaros. Alina'dan etkilendin o kadar. Senin çocuğun olunca bıkacaksın." Ona yaklaştım. "Evet, sevimli ama bizim olduğunda sana sevimli gelmeyecek. Sen onun sadece sevimli tarafını gördün. Kurt ve Beliz mutlu olsa da yorgunlar, gözlerinden bile belli. O çocuk sadece oyun istemeyecek, onunla devamlı ilgilenmen gerekecek. Gece uyutmayacak, altına yapacak, seni sinir edecek, ağlayacak, durmayacak, huysuzluk çıkaracak, düzenin bozulacak..." Derin bir nefes verdim. "Babalık senin kaldırabileceğin bir şey değil yani Kaptan, o yüzden o bir anlık hevesi içine at ve bir daha konuyu açma lütfen." Dedim.

Söylediklerime epey bozulmuştu. Yüzü hemen düştü.

"Bunları ben de biliyorum, kolay olmayacağı için de istemiyordum ama o çocuk çok hoşuma gitti. Ben de baba olmak istedim, ne var bunda?"

"Ben sana bu konuyu bir daha açma demiştim. Çocuk istemiyorum, kararım net. Çocuğumuz olmayacak. Korunacağım, asla bebek sahibi olmayacağım. Şimdi bu konuyu kapatalım ve uyuyalım."

Barbaros sert tepkime şaşırmış gibiydi. Çok da üzülmüş... Bu içimi kötü etti, huzursuz hissettim.

Sınırı geçmeyi unutmayın, herkese teşekkürler.♥️