CHAPTER THREE

15 0 0
                                    

M I L L E R

Sinong mag-aakala na darating ang araw na makakasama ko sa iisang silid si Axel Wesley?

Yes, I brought Axel to my house instead to the hospital. I don't know exactly why I did that but I guess I panicked. Witnessing a man falling from above with wounds and blood renders me a mental block. Hindi ko alam kung bakit ko 'yun ginawa pero instead na tumawag ng ambulansya ay kinapakapa ko ang katawan ni Axel para tingnan kung gaano kalala ang sitwasyon niya. I checked his body temperature by placing my two fingers under his neck. His temperature is warm and I also felt his pulse. Nagulat pa nga ako nang bigla niyang hinawi ang kamay ko at bumalikwas ng posisyon. It is as if he was sleeping deeply in a comfortable bed.

I just knew by instinct that what happened was not normal.
He doesn't seem dead and the bloody part of his body doesn't have any wounds either.

"What's this?" I wondered.
Saan kaya galing ang mga dugo sa katawan niya? Is this even blood?

I was also wondering what will happen if other people see me with this dead-like body. I don't want to be suspected as a murderer. I am not even related to this person.

Huminga ako ng malalim at inalala kung paano ko nagawang dalhin ang katawan ni Axel Wesley sa bahay ko.

Kung mayroon mang matinong dahilan kung bakit ko siya dinala rito, siguro dahil sa malapit lang ang bahay ko. May nahanap akong tela sa ilalim ng kumpol ng karton na ginamit ko pantakip sa kanya.

The kind of scene — a man carrying another man on their back — is no longer new to the people around the red light district. I won't be too suspicious dahil maraming pub at bar sa bandang ito ng distrito at madalas din na may umuwi nang lasing sa madaling araw. They can just think that I am carrying a drunk friend instead of a corpse-like person. At saka, ang mahal din ng hospital. I can't afford to pay for a stranger, even I do not have the money for myself.

My house was as messy as I left it in the morning. Madaling-araw na akong dumating. Wala namang bago. Maliban sa bitbit kong tao sa likuran ko.

Bumuntong-hininga na lang ako sa sitwasyon ko ngayon. A messy room with a stranger on my back. The only thing I am thankful for at this moment is my physical and emotional strength. Kung wala ito, ewan ko na lang kung nakaya kong buhatin ang lalaking 'to patungo sa bahay ko. At baka tumakbo na rin ako kanina kasama si Diane.

Come to think of it, running was the better choice than having to take care of this man. It's too late for me to regret it. Nadala na rin ako ng adrenaline rush lalo na't kilala ko ang siya.

Inilapag ko sa kama si Axel. Medyo maayos at malinis na ang kama ngayon. All I had to do is to set aside the mess. Kumuha na rin ako ng extrang damit para sana ibigay sa kanya paggising. He has few blood stains in his clothes, at saka ayaw ko rin madumihan ang kama ko kaya pinunasan ko na ang nasa braso't binti niya.

"Ngh..." I heard him moan.
He must be having a good sleep.

Honestly, hindi ko alam kung ano ang gagawin. Hindi ko alam kung anong ginawa ni Axel Wesley para mapadpad siya sa lugar na iyon, it is the red light district, and worse, he even fell down. Was he trying to commit suicide? I mean, why else he would be falling? Did he jump?

"How could a man as perfect as Axel Wesley be so unreasonable? And I don't think he would be having an affair enough to make him get killed..." O 'yun ang inaakala ko. Hindi ko rin naman siya kilala para sabihin na mabuti siyang tao.

Bumuntong-hininga ulit ako. I guess I have to make something for him to eat.

Tsk. I was planning to save some meat for this weekend para ma-enjoy ko ito pero mukhang kailangan ko na itong lutuin ngayon at ihain sa iba.

Taming the VampireOnde histórias criam vida. Descubra agora