အခန္း(၁)
ေ႐ွးဦးစြာ Mun တို႔ေက်း႐ြာမွ အမည္ပါပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ဒီကပင္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ဤ၀တၳဳသည္ စိတ္ကူးယဥ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ဦးအား ထိခိုက္ေစလိုျခင္း/ ပုတ္ခတ္လိုျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ထပ္မံ၍ Mun
မွ အႏူးအၫႊတ္ ေမတၱာရပ္ခံလိုသည္။
ခ်စ္သည့္စိတ္ေၾကာင့္အမည္နာမ ထည့္သုံးျခင္းျဖစ္၏။
--------------
လူတိုင္းသည္ လွပလြန္းသည့္အရာမ်ားအေပၚ၌ ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္႐ွိၾကေပမည္။ ရယူရန္လည္း ႀကိဳးစားတတ္ၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အကြၽႏုပ္သည္
ထိုအရာမ်ားအေပၚ၌ ေငးၾကည့္ခြင့္ရ႐ုံျဖင့္ ေက်နပ္ပါသည္။ နမ္း႐ိႈက္ခြင့္ ခူးယူခြင့္ စားသုံးခြင့္ရရန္လည္း မည္သို႔မွ်ႀကိဳးစားမည္မဟုတ္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ပန္းတစ္ပြင့္ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ခူးဆြတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သို႔ေကာင္းမြန္စြာထားထား အပင္၌ ခန္႔ထည္စြာ လွပေနျခင္းကိုေတာ့ မမွီႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္
ကြၽႏုပ္ျမတ္ႏိုးေသာ ထိုပန္းတစ္ပြင့္ကိုလည္း
နဂို႐ွိရင္းအတိုင္း ငြါးငြါးစြင့္စြင့္ လွပေနသည္ကို
ျမင္လိုျခင္းသည္ အကြၽႏုပ္ စိတ္ဝိဉာဥ္သာျဖစ္ေပသည္။
-------------
အခန္း(၁)
ေမတၱာဟူသည္ ႏူးညံ့ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုျဖစ္၏။ တစ္စုံတစ္ဦးအား ေမတၱာထားျခင္းသည္ အလြန္ပင္ ျမင့္ျမတ္သည္ဟု ျမတ္စြာဘုရား႐ွင္က ေဟာၾကားခဲ့ေပသည္။
ထိုအရာသည္ အသြားအျပန္လည္း ႐ွိသည္ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။တစ္ဖန္ ေဝလြန္းလွ်င္မျမင္ရ နီးလြန္းလွ်င္လည္း မျမင္ရဟု ဆိုတတ္ၾကေသးသည္။
မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ ေမတၱာသေဘာသည္ ေပးပို႔သူႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည့္အရာတစ္ခုျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
ေပးပို႔သူသည္ လက္ခံသူထံမွ အသြားအျပန္ အျပန္အလွန္သေဘာထားျခင္းမူကား တကယ့္ေမတၱာအစစ္ မဟုတ္။ အမွန္စင္စစ္ ေမတၱာမူကား တစ္စုံတစ္ခုမွ် မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေပးပို႔ခံရသူ အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခုတည္းကိုသာ လိုလားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ေမတၱာသည္ အလြန္႐ွားပါးၿပီး အဖိုးလည္းထိုက္၏။ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ကို ေတြ႕လိုလွ်င္ မိဘႏွင့္ သားသမီးၾကားတြင္သာ ၾကည့္ၾကပါေလ။
မိဘဟူသည္ သားသမီးအေပၚ၌ အက်ိဳးအျမတ္တစ္စံဳတစ္ရာကိုမွ်မေမွ်ာ္လင့္။ ႀကီးျမတ္ေသာ ေမတၱာသေဘာျဖင့္ ေကြၽးေမြးျပဳစုတတ္ၾကသည္။
ဉယ်ာဥ္မႉးမ်ားကဲ့သို႔ သားသမီးဟူေသာ အပင္ေလးမ်ားအေပၚ ၌ ဂ႐ုတစိုက္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ကာ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ ေစာင့္ေ႐ွာက္တတ္ၾကေသးသည္။
ထို သားသမီးဟူသည့္ အပင္မ်ား သီးခ်ိန္သီး ပြင့္ခ်ိန္ပြင့္လာခ်ိန္၌ တန္ျပန္ေမတၱာဟူေသာ အသီးအပြင့္ကို စားသုံးႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ မစားသုံးႏိုင္သည္ျဖစ္ေစကာမူ ေမတၱာမပ်က္ ခ်စ္ၿမဲခ်စ္လွ်က္သာပင္။
ဤသည္ကား မိဘေမတၱာေပတည္း။
-------------
ေ႐ႊေက်းပင္႐ြာသည္ ေ႐ႊဘိုၿမိဳ႕ႏွင့္ မိုင္(၄၀)ခန္႔အကြာတြင္ တည္႐ွိေသာ ႐ြာႀကီးတစ္႐ြာျဖစ္၏။
အေ႐ွ႕ဘက္တြင္ ငွက္ေပ်ာ႐ြာ/အေနာက္ဘက္တြင္ အင္းလယ္႐ြာ/ေတာင္ဘက္တြင္ ခင္အုန္း႐ြာတို႔ျဖင့္ နီးကပ္စြာတည္႐ွိၿပီး အိမ္ေျခေပါင္း ၃၀၀ေက်ာ္႐ွိသည္။ ႐ြာပတ္လည္တြင္ အက္ႀကီး ၉ အက္ျဖင့္ျခံရံထားသည္ေၾကာင့္ ေရေပါမ်ားၿပီး စိုက္ပ်ိဳးျခင္းအတြက္ မ်ားစြာေကာင္းသည့္ ႐ြာတစ္႐ြာဟုဆိုလွ်င္
မမွားေပ။
႐ြာ႐ွိလူမ်ားထဲတြင္ စိုက္ပ်ိဳးေျမ႐ွိသူမ်ားက စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ကိုင္လွ်က္႐ွိၿပီး အခ်ိဳ႕မွာမူ အက္ႀကီးမ်ား၌ ေရလုပ္ငန္းလိုက္ကိုင္လွ်က္႐ွိသည္။
႐ြာ၌ ခ်မ္းသာသူ လူတစ္ခ်ိဳ႕သည္ေတာ့ အက္ႀကီးမ်ားကိုပင္ အပိုင္၀ယ္ယူ၍ ငါးေမြးျမဴျခင္း လုပ္ကိုင္ကာ ေ႐ႊဘိုၿမိဳ႕အထိ ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္ခဲ့သည္။
ထိုလူခ်မ္းသာစာရင္းတြင္ ကိုဖိုးေထာင္အား မည္သူမွမမွီေပ။ သူသည္ အက္ႀကီး ၉အက္႐ွိသည့္အနက္ ၄အက္အထိ ပိုင္ဆိုင္ထားသူျဖစ္သည္။ ႐ြာတြင္ အခ်မ္းသာဆုံးေပတည္း။
YOU ARE READING
"အနိုင့်ဉယျာဉ်မှူး"
General Fiction#Credit photo အောင်ရဲမြတ် ခေတ္တယာယီယူသုံးထားသည့်
