အခန္း(၁၀)-(ခ)
-"အႏိုင္..အႏိုင္ကေလး"
-"အင္း"
-"တို႔ကို ခုနကလိုေလးေခၚ..."
-"ေယာက်္ား"
-"အဟိ"
ဘုန္ႀကီးေက်ာင္ကန္ေဘးတြင္ လက္ေမာင္းအားတြဲ၍ ခပ္ခြၽဲခြၽဲေခၚစဥ္ ခန။
မၾကည္ေနသည့္စိတ္/႐ွက္သည့္စိတ္/ မ်က္ႏွာပူသည့္စိတ္အစဥ္တို႔သည္ အေငြ႕ပ်ံကုန္သည္ထင္။
ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ေလၿပီ။
ကိုယ္တိုင္က မညဳဘဲ႐ူးေနပါလွ်က္ ညဳလာစဥ္
သြက္သြက္ခါရသည္က မဆန္းပါေလ။
သူ႕အား ေခၚသည့္နာမ္စားေၾကာင့္ အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ကာ ေၾကာင္ေပါက္ကေလးလို လည္ပင္းအားတိုးေဝွ႔လာစဥ္ အသည္းအူကေလး ျပဳတ္က်ရျပန္သည္။
-"ဝါ"
-"ေဟာ..ခုနကလိုေခၚပါဆို"
-"အဲ..ေယာက်္ား"
-"႐ွင္"
-"ဟိုေလ.."
-"ေျပာ ဝါ့မိန္းမ ဘာလိုခ်င္လဲ။ ဘာရခ်င္လဲ။
ဘာစားခ်င္လဲ။ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ ေျပာကြယ္"
-"ဘာမွမလိုခ်င္သလို ဘာမွမရခ်င္ဘူး။
ဘာမွလည္းမစားခ်င္ဘူး။
ဘာမွလည္းမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး"
-"ေဟာ အဲ့ဆိုေျပာကြယ္ ဝါ့မိန္းမကို ဘယ္သူက
အႏိုင္က်င္လို႔လဲေျပာ။ ခုနက ေကာင္ေၾကာင့္လား။
ေနဦး အဲ့ေကာင္ကို တို႔ သြားလုပ္စမ္းဦးမယ္"
-"အမေလး ဝါရယ္။
ဒါကဘယ္လဲ။
က်ဳပ္ေျပာတာလည္းဆုံးေအာင္ နားေထာင္စမ္းပါဦး"
-"အင္း..အင္းပါ"
လက္သီးလက္ေမာင္းႀကီးတန္းလွ်က္ မ႐ွိသည့္ဗလထုတ္ျပေနသည့္ သူ႕ကို ဆြဲကာ ျပန္ထိုင္ခိုင္းရသည္။
ဗလမ႐ွိေပမယ့္ ဇ႐ွိသည့္ပုံႏွင့္သူက တကယ္လုပ္မည့္ဟန္႐ွိသည္။
သို႔ေသာ္ သူ႕ကိုအထင္ေသး၍မဟုတ္။
ဟိုဘက္ကျပန္လုပ္၍ သူတစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့လွ်င္
ကြၽႏုပ္ ရင္က်ိဳးရပါမည္။
ျဖစ္ခ်င္းျဖစ္ ကိုယ္သာျဖစ္ခ်င္မိသည္။
ေတြး၍သာ ေတြးပူရပါသည္။
သူတို႔ေမာင္ႏွမကို ေ႐ႊေက်းပင္တစ္႐ြာလုံး႐ွိ
မည္သူကမ်ား ထိပါးေစာ္ကားရဲမည္တဲ့လဲ။
-"ဝါ"
-"ေျပာ"
-"အာ့ ဘာျဖစ္တာလဲ ေယာက်္ား"
YOU ARE READING
"အနိုင့်ဉယျာဉ်မှူး"
General Fiction#Credit photo အောင်ရဲမြတ် ခေတ္တယာယီယူသုံးထားသည့်
