အခန္း(၁၄)
အခ်စ္ဟူသည္ အခ်ိန္ကာလေပၚမူတည္၍
ေပ်ာင္းလဲတတ္သည္တဲ့ေလ။
ဒါဆို ႏုႏုညံ့ညံ့ပန္းတစ္ပြင့္မွ ႐ုတ္တရက္
ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္သြားျခင္းကေရာ
အခ်ိန္ေၾကာင့္ေပလား။
သို႔မဟုတ္
တဖက္သတ္အျမင္ေၾကာင့္လား။
သို႔မဟုတ္
လက္ဝါးတစ္ခ်က္ေၾကာင့္ေပလား။
အခ်စ္ဆုံမွတ္ေတြအတူဆုံခဲ့ပါလွ်က္ ျမႇားဦးတစ္ဖက္တည္းေဖာက္ထြက္၍ လမ္းလႊဲသည့္အျဖစ္မ်ိဳး ၾကဳံဖူးၾကလားဟင္။
အႏိုင္ေတာ့ ၾကဳံခဲ့ဖူးၿပီ။
အႏိုင့္ဘက္မွ သူအနီးသို႔ကပ္၍ လိုက္ဆုံခ်င္ပါလွ်က္ သူကေတာ့ မျမင္ဟန္ေဆာင္ကာ ေဖာက္ထြက္၍
ေဝးသည့္ဘက္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ေနခဲ့ေလၿပီပဲေလ။
သို႔ေပသိ နီးကပ္ေနသေ႐ြ႕ေတာ့ အခ်စ္ျမႇားဦးေလးျပန္ဆုံေအာင္ ႀကိဳးစားခ်င္ေသး၏။
-"ဟူး"
လက္မွနာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ည၈နာရီထိုးေပၿပီ။
သို႔တိုင္ သူျပန္မေရာက္ေသး။
ထို႔ေၾကာင့္ မေနႏိုင္သည့္ကိုယ့္မွာ ဘိုတဲအိမ္ေလးေဘး ေ႐ွ႕ေလွ်ာက္ေနာက္ေလွ်ာက္ျဖင့္ ျခံ၀သို႔ငံ့လင့္ရသည္။
-"ဂ်ဴဒီ အသည္းခြဲတဲ့ဂ်ဴဒီ။
ရက္စက္တာမ်ားၿပီ ေဂ့!"
၈:၃၀မွာပင္ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္သူ႕အသံကို
ၾကားရသည္ေၾကာင့္ ျခံ၀သို႔ အေျပးကေလးသြားရသည္။
ထုံးစံအတိုင္းပင္။
လူမွန္းမသိေအာင္ မူးေနသည့္သူ႕ကို ကိုဖိုးေထာင္မွ
တြဲပို႔လာျခင္း။
ကြၽႏ္ုပ္ကိုျမင္သည္ေၾကာင့္ အံ့ဩဟန္ျဖင့္။
-"ဟင္ မိဇူ နင္မအိပ္ေသးဘူးလား"
-"ဘယ္အိပ္လို႔ေပ်ာ္ပါ့မလဲကိုႀကီးရယ္
သူမွျပန္မေရာက္ေသးတာ
ဒါနဲ႔ ေပးေပး သူ႕ကို
ညီမပဲတြဲသြားလိုက္ေတာ့မယ္"
-"ဟူး..ေအးေအးငါ့ညီမ
အဲ့ဆိုအကိုျပန္မယ္ေနာ္"
-"ဟုတ္ကိုႀကီး
ဂ႐ုစိုက္ျပန္ဦး"
-"ေအးပါ ေအးပါ။
နင္လည္း ဂ႐ုစိုက္ဦးေနာ္။
သူဒီေန႔ ေသာက္တာနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္။
ေတာ္ၾကာ နင့္ကိုရန္႐ွာေနမွာမို႔"
-"ဟူး..႐ွာလဲခံယံဳ႐ွိတာပါပဲ ကိုႀကီးရယ္။
ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။
ကဲပါ ဘာမွစိတ္မပူပါနဲ႔။
ကိုႀကီးျပန္စရာ႐ွိတာသာ ျပန္ပါ"
YOU ARE READING
"အနိုင့်ဉယျာဉ်မှူး"
General Fiction#Credit photo အောင်ရဲမြတ် ခေတ္တယာယီယူသုံးထားသည့်
