'' ရွင္း ကိုယ့္ကိုငုံးဥအခြံခြာထားၿပီးသားေလး
ေတြယူခဲ့ေပးအုံး ''
ကိုစိုင္းအသံေၾကာင့္ သံပုရာသီးစိပ္ေနရာမွရွင္း
ထသြားကာ ငုံးဥထည့္ထားေသာပန္ကန္ကိုယူ
ေပးရေတာ့၏ ။ ဒီေန႕က ကိုစိုင္း၏၂၆ ႏွစ္ျပည့္
ေမြးေန႕မို႔သူကိုယ္တိုင္ၾကာဇံခ်က္ေႂကြးမည္ဟု
ဆိုကာ လက္စြမ္းျပေနျခင္းပင္ ။ လက္စြမ္းျပ
သည္ဟုသာဆိုသည္ အကုန္လုံးကို တရွင္းရွင္း
ႏွင့္ေအာ္ၿပီးယူခိုင္းေနေသာေၾကာင့္ေမေမတို႔ပင္
သေဘာက်ေနၾကေတာ့ေလသည္ ။
'' အကိုကဗ်ာ အစထဲက တစ္ခုခုပဲမွာေႂကြးပါ
ဆိုတာကိုအခုက် အလုပ္အရမ္း႐ူပ္တာပဲ''
ငုံးဥပန္းကန္ကို သူ႕ဆီထိုးေပးရင္းႏူတ္ခမ္းစူစူ
ေလးျဖင့္ေျပာလာသူေၾကာင့္ စိုင္းေဝယံကိုရင္
ထဲမွ လိူက္ၿပီးၾကည္ႏူးသြားရ၏ ။ မင္းသာအ
ကို႔လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲရွင္းရယ္ ။ သူ႕အေတြးဟာအခ်ိန္
အၾကာႀကီးထိပင္ၾကာရွည္မခံေသာစိတ္ကူးယဥ္
မူသက္သက္သာ ၊ မီးဖိုးေပၚရွိၾကာဇံဟင္းခါး
အိုးကဆူပြက္လာၿပီမို႔ ငုံးဥကိုေရာေမႊထည့္လိုက္
ရင္းအရသာျမည္းလိုက္ရ၏ ။
အြန္း ေကာင္းတယ္.....
ကိုယ့္ဘာသာျမည္းၿပီး စိတ္ထဲကေနႀကိတ္ၿပီး
၁၀ မွတ္ေပးပစ္လိုက္သည္ ။ တစ္ဆက္ထဲတစ္
ဇြန္းထပ္ခပ္ကာ တဖူးဖူးမူတ္လ်က္ ရွင္းဘက္
ကို ဇြန္းထိုးေပးေတာ့ ဆရာသမားက ႏူတ္ခမ္း
ေလး တေထာ္ေထာ္ႏွင့္ျမည္းၾကည့္ေလသည္ ။
''Oh!....''
ရွင္းအသံေၾကာင့္ ပူသြားတာလားဟုစိုးရိမ္မိ
သြားေပမဲ့ မ်က္လုံးေလးမ်ားဝင့္ကာ အန္တီ
တို႔ဘက္ကို လက္မေထာင္ျပေနသူေၾကာင့္ရင္
ထဲ ၾကည္ႏူးရျပန္ပါသည္ ။ တီရွပ္အျဖဴေလး
သာဝတ္ထားေသာ ရွင္းကို အန္တီမ်က္ေစာင္း
ေလးထိုးၾကည့္ရင္း
'' ဟြန္း ဒီယံရွင္းေလးကိုလည္းမေျပာခ်င္ဘူး
ေနာ္ အစကေတာ့အလုပ္႐ူပ္ပါတယ္ဆိုၿပီးကုန္း
ေအာ္ေနတာ သူမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ ''
အန္တီစကားဆုံးေတာ့ရွင္းက ႏူတ္ခမ္းေလး
စူသြားရင္း
''အလုပ္႐ူပ္လိုက္ေပမဲ့ အကို႔လက္ရာကတကယ္
ေကာင္းတယ္ ေမေမရ.....ေနာက္ဆိုစားခ်င္ရင္
အကိုအိမ္လိုက္သြားမွရေတာ့မွာပဲ ဟီးဟီး ''
