''ဒီယံရှင်း..... ဒါခင်ဗျားလား ''
ရှင်းက မာလကာသီးကိုရရန်အားကြိုးမာန်တက်
တက်တုတ်နဲ့ရိုက်ချနေစဉ် ခေါ်လာသောလင်းရှိန်
ကြောင့်လှည့်ကြည့်ရင်း
''ဘယ်ဟာတုန်း... ? ''
လင်းရှိန်က သတင်းစာကို ရှင်းဆီထိုးပေးရင်း
လက်ထဲက တုတ်ကိုသူပြောင်းယူကာ ရှင်းထိုးချ
၍မေရသာ မာလကာသီးမ်ားကို တစ်လုံးပြီးတစ်
လုံးရိုက်ချပေးနေလေသည် ။
( လူပျောက်ကြော်ငှာခြင်း... )
ဟူသောခေါင်းစဉ်နှင့်အတူ ရှင်းနာမည် အသက်
နှင့်တကွ မိဘနာမည်တွေရော ဓာတ္ပုံတစ္ပုံပါ
ထည့်သွင်းထားလေသည် ။ မေမေရှာနေခြင်း
ဖြစ်သည် ။ အဲ့နေ့ထဲကအခုဆို ရှင်းအိမ်ကထွက်
လာတာ ၂ လကျော်ကျော်လောက်ရှိနေပြီမို့ မေ
မေလည်း တော်တော်ကြီးစိတ်ပူနေလောက်ပြီ
ဖြစ်သည် ။ ဒီကိုရောက်လာတုန်းကလည်းဒဏ်
ရာတွေနဲ့မို့ ကုဖို့အချိန်ယူရင်းက မောင်မင်းကြီး
သား စိုင်းညီလင်းရှိန်ထပ်ပေးသောဒဏ်ရာများ
ကြောင့်လူနှင့်ဒဏ်ရာက မုန့်လုံးကိုစက္ကူကပ်သ
လိုဖြစ်နေရလေသည် ။
''အင့်...ရော့...''
လင်းရှိန်က အခုလေးမှထိုးချပေးထားသော
မာလကာသီးမ်ားကို ပုဆိုးခါးပုံစထဲထည့်ထား
ရင်း ထိုထဲမှတစ်လုံးကိုယူပြီး သူ့အင်္ကျီနှင့်သုပ်
ကာရှင်းကို ကမ်းပေးသည်မို့ ရှင်းနူတ်ခေါင်းတ
ချက်တွန့်လိုက်ရင်း ယူပြီးကိုက်ချပစ်လိုက်၏
''အွန်း ချိုလိုက်တာ...''
မလကာသီးအရသာကိုတမြုံ့မြုံဝါးရင်းခံစား
နေသောရှင်းဘေးနား၌ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း
'' ခဏကခင်ဗျားဟုတ်လား ''
ရှင်း သတင်းစာကိုတသ်ချက်ပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း
''အင်းလေ မင်းကိုကိုပေါ့ ချောတယ်မလား ''
ဓာတ္ပုံက ရှင်းမော်ဒယ်လုပ်တုန်းကပုံမို့ခပ်လန်း
လန်းလေးပင် ။ လန်းတာတော့ဟုတ်ပေမဲ့ မင်း
ကိုကိုဟူသောစကားကြောင့် လင်းရှိန်နင်သွားရ
၏ ။
''ဘာကို ကိုကိုလဲ လူက ကိုင်ပေါက်လိုက်ရင်
တစ်ကိုင်စာမရှိဘူး.. ''
