တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ခံထားရမူႏွင့္အတူရွင္း
ေခါင္းထဲက တဆစ္ဆစ္ထိုးကိုက္ေနေသာ
ေၾကာင့္နိုးလာရ၏ ။ မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီးဟို ဒီ
ၾကည့္မိေတာ့ ဒါရွင္းအခန္း ။ သို႔ေပမဲ့ရွင္း၏
ေနာက္ေက်ာဘက္ဆီမွ ဝင္ေလထြက္ေလႏြေး
ႏြေးနဲ႕အတူ တင္းၾကပ္စြာေပြ႕ဖက္ထားေသာ
လက္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုအတင္းလည္ျပန္
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ႏွင့္အိပ္ေန
ေသာ စိုင္းညီလင္းရွိန္ျဖစ္ေနသည္ ။ သူမွန္းသိ
တာနဲ႕ လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ၿပီး ထဖို႔လုပ္ေတာ့ျပန္
ဆြဲခ်ခံရၿပီး
'' အေစာႀကီး ပဲျပဳတ္ထေရာင္းဖို႔လား... ''
''မင္းေမႀကီးေတာ္! ''
မနက္ေစာတာေတြေနာက္က်တာေတြမေတြးနိုင္
ေတာ့ပဲ ဆဲခ်လိဳက္ေတာ့၏ ။
'' အဟက္! အသဲယားစရာေလးကြာ.... ထပ္အိပ္
ပါအုံး ကိုကိုရယ္ မေန႕ညကလဲေသာင္းၾကမ္းထား
တာကို... ''
'' ဘာကိုေသာင္းက်န္း! ''
အေတြးမဆုံးခင္ ရွင္းရဲ႕လက္က တင္ပါးမ်ားဆီ
ကိုစမ္းလိုက္မိေတာ့ နာက်င္မူရွိမေန ။
'' ဟာကြာ ေစာေစာစီးစီး ေမွာင္ေနတာပဲ မေန႕က
ခင္ဗ်ား အရက္ေတြ တအားေသာက္ထားတာကို
ေျပာတာ... ''
ေျပာၿပီး လင္းရွိန္ ကသူ႕ႏွာေခါင္းႏွင့္ ရွင္းႏွာ
ေခါင္းကိုပြတ္တိုက္ပီး က်ီစယ္ေလေတာ့သည္ ။
ရွင္းလည္းသူ႕မ်က္ႏွာႀကီးကိုလက္ႏွင့္ျပန္တြန္း
ထားလိုက္ရင္း
''ငါ့ကို လြတ္စမ္းပါ စိုင္းညီလင္းရွိန္ရဲ႕ ''
'' အေျဖေပးရင္လြတ္ေပးမယ္ ''
ေျပာၿပီး ရွင္းတစ္ကိုယ္လုံးကိုတင္းတင္းၾကပ္
ၾကပ္ဖက္တြယ္လာ႐ုံသာမက ေျခေတာက္မ်ား
ျဖင့္ပါခြလာေသာေၾကာင့္ လူက လူးမရလြန့္မရ
'' ဘာအေျဖလဲ....႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕! ''
'' ခင္ဗ်ားေနာ္ လူလည္က်ဖိဳ႕မစဥ္းစားနဲ႕ မေန႕က
က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကို ရည္းစားစကားေျပာၿပီးသား ''
ရွင္း memory ကို ျပန္ေခၚေပမဲ့တစ္ခုမွထြက္မ
လာ ။
'' ဟာ... မမွတ္မိဘူးလို႔ေျပာဖို႔လား... ''
