'' ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သားေလးရယ္ အန္တီ
ရွင္းေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့အတြက္ ဟင့္''
ဒီယံရွင္း၏အေမျဖစ္သူက လင္းရွိန္လက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းတစ္ဖြဖြ
ေျပာေနေလသည္ ။ စကားေျပာရင္းတစ္ခ်က္
တစ္ခ်က္ရိူက္ကာ မ်က္ရည္မ်ားပါ က်လာတတ္
ေလသည္ ။ ထိုအျခင္းအရာကိုၾကည့္ရင္း မိဘေမ
တၱာ ဟာသည္လိုမ်ိဳးပါလားဟုေတြးမိရသည္ ။
''ေမေမကလည္း ရွင္းလည္းျပန္ေရာက္ေနၿပီကို
တိတ္ပါေတာ့ဗ်ာ.... ''
''အေကာင္စုတ္ေလး! ဒီအေမအိုႀကီးကမင္းကို
ဘယ္ေလာက္ေတာင္စိတ္ပူေနရသလဲ.. ဟမ္..
ဖုန္းေလးေတာင္တစ္ခ်က္မဆက္ဘူး ေမ့ေမ့မွာ
သားပဲ ရွိေတာ့တာ....ကို...''
ေမေမက ေျပာရင္း ထပ္ၿပီးရိူက္ကာ ငိုျပန္သည္
'' ရွင္းမွားပါတယ္ ေမေမရယ္....ေနာ္... ေမေမက
ရွင္းကိုခြင့္လြတ္ေပးမယ္မဟုတ္လား ဟင္.. ''
ဒီယံရွင္းက ထိုင္ေနရာမွထကာ အေမျဖစ္သူထိုင္
ေနသည့္ ဆိုဖာေအာက္ၾကမ္းျပင္၌ဝင္ထိုင္လိုက္
ကာ ေပါင္ေပၚ၌ေမးတင္ၿပီး ေၾကာင္ေပါက္ေလး
လိုမ်ိဳးခြၽဲေနေသာေၾကာင့္ ေဘးမွ လင္းရွိန္ပင္
အသဲယားသြားရေတာ့၏ ။ အေမျဖစ္သူကိုယ္တိုင္
လည္း ခ်စ္စနိုးေလးမ်က္ေစာင္းထိုးကာ
'' ဒါမ်ိဳးဆို သိပ္တတ္ဒင္းေလးက... ဒါနဲ႕သား
ကရွင္းေလးထက္ ငယ္မယ္ထင္တယ္ ''
'' ဟုတ္အန္တီ... ကြၽန္ေတာ္က ၂၂ ပါ ''
'' အေမလို႔ပဲ ေခၚလို႔ပါတယ္သားရယ္ ေမ့ေမ့
သားေလးအသက္ကိုကယ္ထားေပးတာ ေမ့
ေမ့သားပါပဲ.... ''
သူ႕သားႏွင့္ကိုယ္က အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းဟို
လိုမ်ိဳးလုပ္ၿပီးေနၾကၿပီမို႔ ထိုသို႔ေခၚလိုက္လ်င္
လဲနစ္နာစရာမရွိေခ် ။
'' ဟုတ္ကဲ့ပါ အေမ ''
အေမဟုေခၚၿပီး ရွက္သြားေသာလင္းရွိန္မ်က္
ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ရွင္းရယ္ခ်င္သြားရ၏ ။ ဒီေကာင္
ရွက္တတ္ေသးတာပဲ ဟုလည္း စိတ္ထဲမွႀကိတ္၍
မွတ္ခ်က္ေပးမိေလသည္ ။
''ကဲ..ဒါဆို ေမေမတို႔နားၾကရေအာင္ေလ သားတို႔
လည္းကားစီးလာရေတာ့ ပင္ပန္းေနမွာေပါ့ ေမက
ဧည့္သည္ပါမယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ အခန္းကတစ္
ခန္းပဲလုပ္ထားေပးတာ သားတို႔ညိအကို၂ေယာက္
တစ္ခန္းအိပ္လို႔အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား ''
