ရွင္းရင္ထဲ ကမၻာပ်က္သလိုခံစားေနရသည္ ။
operation room ေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ေနမိတာ
အႀကိမ္ေရေပါင္းမနည္းေတာ့ပါ ။ တခနအတြင္း
ျဖစ္သြားေသာအရာမ်ားကို မည္သို႔လက္ခံရမွန္း
ကိုလည္း မသိနိုင္ေသး ။ မေန႕ကပဲရယ္သံေတြ
နဲ႕ ျပည့္နက္ေနခဲ့ေသာ ရွင္းတို႔အိမ္ေလးဟာ ယ
ေန႕ေတာ့တိတ္ဆိတ္ေနသလို မေန႕ကပဲ ကုမၸဏီ
ေရွ႕ေရးအတြက္ေျပာေနေသာ ေဖေဖကလည္း
သတိလစ္ေမ့ေမ်ာကာ အေရးေပၚခြဲစိတ္ခန္းဝင္
ေနရသည္ ။
ကုမၸဏီ ရွယ္ယာေစ်းမ်ား ႐ုတ္ခ်ည္းထိုးက်
သြားကာ ရွယ္ယာ၏ 65%ကို ပိုင္ဆိုင္သူက
CEO အျဖစ္ဆက္ၿပီးတာဝန္ယူရမည္ဟူေသာ
မူဝါဒအရ ေဖေဖကိုေဘးဖယ္လိုက္ၾကကာရွယ္
ယာမ်ားကိုပါ ျပန္အမ္းေပးလိုက္ေသးသည္တဲ့
အႏွစ္ႏွစ္အလ ဒီကုမၸဏီအတြက္ပဲၾကည့္ေပးခဲ့
တဲ့မ်က္ႏွာကိုနည္းနည္းေလးေတာင္မေထာက္ ။
ေဖေဖစိတ္ထိခိုက္လဲ ခိုက္စရာပင္ ။ သို႔ေပမဲ့
သားနဲ႕ ေမေမကိုျပန္ၾကည့္ေပးပါေဖေဖ ။ သား
တို႔မွာ ေဖေဖပဲရွိတာပါ ။
ေမေမကလည္း ထိုင္ခုံမွာမ်က္လႊာခ်လ်က္ၿငိမ္
သက္စြာထိုင္ေနေလသည္ ။ ေမေမလည္းဒီအ
ေျခအေနကိုလက္ခံဖို႔ခက္ခဲေနပုံပင္ ။ ရွင္းေမေမ့
ေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ လက္ကေလးမ်ားကို
ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ခါးကိုဖက္လ်က္ရင္ခြင္ထဲတိုး
ဝင္မိေတာ့ ေမေမက ရွင္းကိုႏြေးေထြးစြာျပန္ဖက္
တြယ္လာၿပီး ရွင္းရဲ႕ေခါင္းေလးကိုတယုတယ
ပြတ္သပ္ေပးရင္း
''သားေဖေဖက စိတ္မာပါတယ္ကြယ္ သူေက်ာ္
ျဖတ္နိုင္မွာပါ...''
ရွင္းကိုႏွစ္သိမ့္ေပးေနေသာ ေမေမ့အသံမ်ား
တုန္ယင္ေနေလသည္ ။ ရွင္းေမေမ့ကို မည္သို႔
မည္ပုံႏွစ္သိမ့္ေပးရမလဲမသိပါ ။ ဘဝမွာဆု
ေတာင္းဖူးခဲ့ေသာအရာရာတိုင္းထက္ ေဖေဖကို
ျပန္ျမင္ရဖို႔ကိုပဲ ရွင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းေနမိသည္ ။ သို႔ေသာ္.....
ကြၽီ....
တံကားဖြင့္သံေၾကာင့္ ေမေမေရာ ရွင္းေရာ
ဆတ္ခနဲ႕ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၾကရင္း ဆရာဝန္
မ်ားဆီသို႔ အားကိုးတစ္ႀကီးၾကည့္မိေတာ့
Mask တပ္ထားေပမဲ့ မ်က္ႏွာပ်က္ေနသေယာင္
''ဆရာ....ကြၽန္မအမ်ိဳးသား ခြဲစိတ္တာေအာင္
ျမင္တယ္မဟုတ္လားဟင္ ''
