ရှင်းရင်ထဲ ကမ္ဘာပျက်သလိုခံစားနေရသည် ။
operation room ရှေ့ဖြတ်လျှောက်နေမိတာ
အကြိမ်ရေပေါင်းမနည်းတော့ပါ ။ တခနအတွင်း
ဖြစ်သွားသောအရာများကို မည်သို့လက်ခံရမှန်း
ကိုလည်း မသိနိုင်သေး ။ မနေ့ကပဲရယ်သံတွေ
နဲ့ ပြည့်နက်နေခဲ့သော ရှင်းတို့အိမ်လေးဟာ ယ
နေ့တော့တိတ်ဆိတ်နေသလို မနေ့ကပဲ ကုမ္ပဏီ
ရှေ့ရေးအတွက်ပြောနေသော ဖေဖေကလည်း
သတိလစ်မေ့မျောကာ အရေးပေါ်ခွဲစိတ်ခန်းဝင်
နေရသည် ။
ကုမ္ပဏီ ရှယ်ယာစျေးများ ရုတ်ချည်းထိုးကျ
သွားကာ ရှယ်ယာ၏ 65%ကို ပိုင်ဆိုင်သူက
CEO အဖြစ်ဆက်ပြီးတာဝန်ယူရမည်ဟူသော
မူဝါဒအရ ဖေဖေကိုဘေးဖယ်လိုက်ကြကာရှယ်
ယာများကိုပါ ပြန်အမ်းပေးလိုက်သေးသည်တဲ့
အနှစ်နှစ်အလ ဒီကုမ္ပဏီအတွက်ပဲကြည့်ပေးခဲ့
တဲ့မျက်နှာကိုနည်းနည်းလေးတောင်မထောက် ။
ဖေဖေစိတ်ထိခိုက်လဲ ခိုက်စရာပင် ။ သို့ပေမဲ့
သားနဲ့ မေမေကိုပြန်ကြည့်ပေးပါဖေဖေ ။ သား
တို့မှာ ဖေဖေပဲရှိတာပါ ။
မေမေကလည်း ထိုင်ခုံမှာမျက်လွှာချလျက်ငြိမ်
သက်စွာထိုင်နေလေသည် ။ မေမေလည်းဒီအ
ခြေအနေကိုလက်ခံဖို့ခက်ခဲနေပုံပင် ။ ရှင်းမေမေ့
ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ လက်ကလေးများကို
ဆုပ်ကိုင်လျက် ခါးကိုဖက်လျက်ရင်ခွင်ထဲတိုး
ဝင်မိတော့ မေမေက ရှင်းကိုနွေးထွေးစွာပြန်ဖက်
တွယ်လာပြီး ရှင်းရဲ့ခေါင်းလေးကိုတယုတယ
ပွတ်သပ်ပေးရင်း
''သားဖေဖေက စိတ်မာပါတယ်ကွယ် သူကျော်
ဖြတ်နိုင်မှာပါ...''
ရှင်းကိုနှစ်သိမ့်ပေးနေသော မေမေ့အသံများ
တုန်ယင်နေလေသည် ။ ရှင်းမေမေ့ကို မည်သို့
မည်ပုံနှစ်သိမ့်ပေးရမလဲမသိပါ ။ ဘဝမှာဆု
တောင်းဖူးခဲ့သောအရာရာတိုင်းထက် ဖေဖေကို
ပြန်မြင်ရဖို့ကိုပဲ ရှင်းအကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းနေမိသည် ။ သို့သော်.....
ကျွီ....
တံကားဖွင့်သံကြောင့် မေမေရော ရှင်းရော
ဆတ်ခနဲ့ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ကြရင်း ဆရာဝန်
များဆီသို့ အားကိုးတစ်ကြီးကြည့်မိတော့
Mask တပ်ထားပေမဲ့ မျက်နှာပျက်နေသယောင်
