Chapter 15

170 2 0
                                    


| His Prayers ;

Sebastien's POV ;

Nakaupo ako at nag pi-piano while waiting her.

It's up to her now, kung pupunta siya o hindi.

If yes, I'll never let her go again. Bukas na bukas pakakasalan ko na siya sa mismong simbaban. If not, this is the end of us and I'll let her go.

It's too much for us, masyado na naming nasasaktan ang isa't isa. And I can't let that happen again that's why It's up to her now. Siya na ang mag de-desisyon.

She's my first love, my puppy love. She's the person I always pray. I want to have a family with her. And I can see my future with her pero hindi ko alam kung gano'n din siya saakin.

FLASHBACK.......

"Anong ginagawa mo?" Tanong ng batang babae.

I didn't answer. "Ang sungit mo naman! Buti nalang gwapo ka"

"I am?" Napatingin ako sakanya. Sa dami ng batang nagsabi saakin na gwapo ako sakanya lang ako napatingin agad.

Ngumiti ito ng malaki. "Oo, gwapo ka naman eh. Hindi mo ba alam?"

"No"

"Pft, hindi mo ba tinitignan ang sarili mo? Ang gwapo mo kaya. Teka anong ginagawa ng gwapong gaya mo rito sa hospital?"

"Therapy" maiksing sagot ko.

"Therapy? Para saan?"

"Naaksidente ako at hindi ako makalakad" tinignan niya ang kaliwang paa ko. Hinawakan niya ang paa ko.

"Huwag kang mag alala, gagaling ka. Makakalabas ka dito. Hindi na tayo magkikita"

"What do you mean?"

"Gano'n ang sinasabi ng mga doctor at nurse sa pasyente nila pag aalis na"

"Bakit doctor ka ba? Nurse ka ba?"

"Hindi, eh ito na ang bahay ko"

"Bahay mo? Pinag lololoko mo ata ako" umiling siya.

"Kita mong naka wheelchair na nga lang ako eh."

"Ano bang sakit mo?"

"Ahh kailangan ko ng kidney transplant"

"Nanghihina ka na? Bakit walang mag bigay sayo?"

"Bata pa ang kapatid ko yung lolo ko naman may sakit"

"Pag walang nag bigay sayo anong mangyayari?"

"Mamamatay ako"

END OF FLASHBACK..

Nang gumaling ako noon, nagpacheck up agad ako kung puwede akong mag donate ng kidney at compatible naman kaya kusa akong nag presinta pero kinausap ko muna si lolo. Nalaman ko na kilala pala niya ang babaeng batang nakausap ko sa hospital.

First love ni lolo ang lola ng babae but they didn't end up together dahil ayaw ng parents ni lolo sa babaeng minamahal niya at ipinakasal si lolo sa lola ko.

Madalas kaming magkausap noon. Pero pagbalik ko sa hospital napag alaman kong nakalabas na ito at umuwi sa probinsya nila. Pangalan lang niya ang alam ko and it's karalyn. Her name is karalyn.

"Anong pangalan mo?"

"Freja, karalyn freja"

"Freja is better than karalyn. Ako kang dapat magtatawag sayo ng Freja, wala ng iba. Kapag may nag tanong sayo kung anong pangalan mo, ang isasagot mo karalyn."

Chasing Safe Place ( PART TWO ) The Unspoken LongingsWhere stories live. Discover now