The History Teacher (voltooid)

Hoofdstuk 2

"Hallo, ik wil graag de tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog bekijken."

"Oké, dat wordt dan 12 euro."

"Ik heb een museumkaart."

"Dan mag je gratis doorlopen."

"Bedankt."

Ik liep naar binnen en zag een aantal mensen rondlopen en kijken. Ik zag niemand van mijn eigen leeftijd. Het lijkt wel of ik de enige van mijn leeftijd ben die nog naar musea gaat. Ik liep naar het eerste gedicht toe en las het. Wauw, het was echt een heel mooi gedicht het raakte mij echt. Vooral het einde. Ik liep verder en ik zag nog wat spotprenten. Op een gedicht bleef mijn aandacht gevestigd. Ik begreep hem niet helemaal. Ik kan hier nog wel even naar kijken.

"Diepgaand hé?"

Ik keek opzij en zag daar een man rond een jaar of 23 staan.

"Ja, zeg dat wel."

Ik keek hem aan en ik lachte. Hij ziet er echt leuk en lief uit. Hij heeft iets wat andere mensen niet hebben.

Hij gaf me een hand "Julian."

"Merel."

"Ben jij ook zo geïnteresseerd in geschiedenis?"

"Ja heel erg, jij ook."

"Ja."

"Alleen ik ben bang dat niet iedereen het erg waardeert, als ik zeg dat dit mijn hobby is lachen ze mij allemaal uit en ik werd er vandaag zelfs mee bedreigd."

"Merel, trek je niks van die mensen aan. Ik vind het juist leuk aan je dat jij zo jezelf bent. Die mensen die je niet waarderen zijn het ook niet waard om je voor te veranderen."

"Bedankt voor je advies."

"Hebben ze je er echt ooit mee bedreigd?"

"Nou ehm ja, een meisje uit mijn klas."

"Het is vast de jaloezie dat je goed in het vak geschiedenis bent. Ben je goed in het vak geschiedenis? Ik denk het wel."

"Kan, ik was op mijn vorige school wel goed in geschiedenis. Ik ben geslaagd met een 9 afgerond. Het was een 9.3 maar het werd naar beneden afgerond helaas."

"Ja, jij bent echt goed in geschiedenis."

"Bedankt."

"Heb je de film All Quiet on the Western Front gezien?"

"Ja, echt een goede film."

Zal ik vragen of hij het boek vriend over de vijand kent?

"Kent u het boek Vriend over de vijand?"

"Ja erg mooi, met al die spotprenten toch, je mag ook wel je zeggen hoor?"

"Ja, kopt."

"Hoe oud ben je als ik vragen mag?"

"Zeventien over twee weken achttien jij?"

"Ik ben 25 jaar."

"Oké."

"Wat doe je voor werk als ik vragen mag."

"Natuurlijk mag dat, ik ben geschiedenis leraar."

O nee, straks is het Verbeek.

"Is er wat?"

"Nee, wat is u achternaam?"

"Je mag je zeggen, Verbeek hoezo?"

Nee nee nee nee nee. Ik moet hier weg.

"Ik moet gaan sorry."

Hij pakte me vast en ik keek hem aan.

"Wat is er? Ik zie dat er wat is."

"Er is niks alleen ik heb gewoon opeens een beetje buikpijn."

Geloof het alsjeblieft..

"Ik geloof je ergens niet, maar leuk om je gesproken te hebben, ik hoop je ooit nog eens tegen te komen."

"Hoop ik ook, dag."

"Dag Merel."

Ik liep snel het museum uit. Dit meen je niet, dit overkomt mij nou weer. Hoe ga ik morgen normaal in zijn les zitten? Ik fietste snel naar huis.

*thuis

Ik plofte op mijn bed neer en pakte een bak popcorn. Ik zette mijn televisie aan en besloot maar Pretty Little Liars te kijken. Even later werd ik gebeld door Danieke.

"Hee met Danieke."

"He Dan, hoe was je eerste dag?"

"Heel leuk ik voel me echt helemaal thuis."

"Mooi."

Voelde ik mij maar helemaal thuis op school.

"En bij jou Merel?"

"Ik ben bang dat ik het een beetje verpest heb.."

"A nee Merel, wat heb je gedaan?"

"Ik heb gezegd dat mijn hobby alles met geschiedenis te maken heeft.."

"O, dat had je inderdaad beter niet kunnen zeggen, maar wel goed dat je gewoon bent wie je bent en dat ook verteld."

"Ik ben bedreigd."

"Wat? Nu al? Hoe dan?"

"Door mijn hobby."

"Hoe dan? huh?"

"Er kwam een meisje uit mijn klas, Sophie en die zei: "Je blijft van hem af anders maak ik je leven kapot."

"Merel, wat erg ik vind het zo sneu voor je."

"Hij is trouwens mijn geschiedenis leraar. "

"Wat is dat kind gestoord? Bedreigd je ze vanwege een leraar? Zo leuk kan hij echt niet zijn toch?"

"Nee klopt, ik heb hem al ontmoet."

"Leuk, op school? Was hij aardig?"

"Nee, niet op school in een museum, hij is heel aardig."

"Jezus Merel, wat een pech. Gelukkig dat Sophie dat niet gezien heeft."

"Inderdaad."

"Ik heb zo veel zin om je morgen weer te zien."

"Ik heb er ook zo veel zin in."

"Ik moet eten, tot morgen."

"Eet smakelijk, tot morgen Danieke."

Ik liep naar beneden en zo te ruiken was het eten bijna klaar.

"Hoe was het op school?"

"Het was wel leuk."

Het was helemaal niet leuk, maar anders zou mijn moeder zich weer zorgen gaan maken. Daar heb ik nu dus echt geen behoefte aan.

"Mooi, heb je leuke kinderen in je klas?"

"Ja, ze zien er wel aardig uit allemaal."

Eigenlijk valt het reuze mee, maar mijn moeder gaat zich anders weer zo veel zorgen maken...

"Wat fijn voor je schat."

"Ja, wanneer gaan we eten?"

"Over ongeveer tien minuten."

"Oké."

---------------------------------------------

Hey lieve mensjes,

Sorry voor dit korte hoofdstuk. Maar beter iets dan niets toch? Ik wil jullie even bedanken voor het lezen van dit hoofdstuk. Zouden jullie een like en een comment willen achterlaten? Dat zou zo lief zijn. :). Het hoeft niet. Feel free. Tips zijn altijd welkom. I LOVEE YOUU ALL,

xx Onzekermeisje

P.s ik ga van zondag een vaste upload datum maken:)