The History Teacher (voltooid)

Hoofdstuk 4

Ik liep zijn lokaal uit en ging naar de les.

"Hallo ben jij niet Merel?"

"Ja, klopt mevrouw."

"Welkom, ik ben mevrouw Huis."

"Aangenaam."

Ik ging snel vooraan naast Rosa zitten.

"En hoe was het bij Verbeek?"

"Goed hoor."

"Wat moest hij van je?"

"Weten van welke school ik kwam en welke geschiedenis methode ik had."

Het was een leugen, maar moet ik dan zeggen dat ik bedreigd word?

De bel ging.

Ik pakte mijn spullen en iemand botste tegen mij aan.

"Kijk eens uit hoer, en kom even mee we moeten praten." Zei Sophie boos.

"Wat denk jij wel niet klein kind? Nu al onze belofte gebroken. Toch weer met meneer Verbeek gaan praten hé bitch? Als je nog een keer iets doet wat mij irriteert staan er grote consequenties te wachten. Ik kan je vertellen daar word je niet blij van."

"M-maar wie zegt dat ik niet met Verbeek mag praten, het is een leraar en ik wil wel gewoon goede cijfers halen."

"Hoe durf je dit te zeggen? Je hobby is geschiedenis toch? Dan kan je het heus wel in je vrije tijd leren."

Ik liep snel weg. Wat word ik toch bang van haar. Grote consequenties? zoals wat? Ik moet toch wel gewoon mezelf kunnen zijn? Ik wil gewoon met Verbeek kunnen praten. Hij houdt ook van geschiedenis.

*2 dagen later (donderdag)

Ik werd wakker en keek op de klok en zag dat het half zeven was. Ik besloot maar om alvast op te gaan staan. Ik maakte mijn bed op en legde het boek "The Wealth of Nations" van Adam Smith op mijn nachtkast. Het is een heel erg interessant boek over het kapitalisme. Ik trok een sweater aan met een zwarte skinny jeans en mijn zwarte all stars. Ik pakte mijn tas in en liep naar beneden. Ik zag dat mijn ouders allebei nog niet hadden ontbeten. Ik dekte de tafel voor drie personen, want ik heb helaas geen zus of broer. Ik at een broodje en smeerde een broodje voor school en pakte een mini zakje chips uit de la voor in de kleine pauze op school. Ik poetste mijn tanden en toen ik klaar was keek ik op de klok en ik zag dat het pas zeven uur was. Ik ga nog wel even in het boek van Adam Smith lezen. Toen het tijd was liep ik naar beneden en pakte ik mijn fiets en fietste naar school. Toen ik op school was ging ik alleen aan een tafel zitten. Ik leek wat om me heen of Rosa er al was, maar helaas ze was er nog niet. Ik zag Sophie en haar schoothondjes wel. Die meelopers, die zijn nog wel het ergst. Ze doen dingen alleen maar omdat ze erbij willen horen. Wees gewoon jezelf. Ik weet dat het lastig is. Iedereen kan toch wel een beetje zichzelf zijn? Ik hoorde de bel en ik liep zuchtend naar het lokaal toe. Ik heb nu aardrijkskunde twee uur en dan een uur geschiedenis. Ik heb zo veel zin in geschiedenis. Ik kan niet wachten.

"Merel?"

Is dat Sophie weer? Ik keek achterom en zag dat het een van haar schoothondjes was.

"Ja? Hoe heet je ook al weer?"

"Katy, je bent echt een varken Merel. En blijf maar gewoon uit de buurt van Verbeek, want hij wil toch niet met een varken zoals jij."

"Als hij toch niks met een varken wil, waarom moet ik dan uit zijn buurt blijven?"

"Omdat hij niet zijn tijd mag verspillen aan varkens."

"Wel aan meelopers dan?"

Ik kreeg tranen in mijn ogen. Zelfs wat een meeloper zegt doet pijn.