The History Teacher (voltooid)

Hoofdstuk 28

*Paar dagen later*

P.O.V BRIAN

Het is vandaag maandag en we krijgen te horen wat de indeling is voor de Berlijn reis. We gaan met ze allen naar Berlijn. Ik heb er echt zin in. Ik vind het echt sneu dat Merel er niet bij kan zijn. Ze is nog steeds niet wakker. Ik denk niet meer dat ze wakker word, maar ik geef niet op met hoop houden. Ik krijg zo ook mijn geschiedenis cijfer terug. Het proefwerk bestond uit best veel bron vragen, dus hopelijk heb ik het een beetje goed gemaakt. Ik liep naar het lokaal. Ik zag daar Julian al zitten. Ik besloot om voor de deur te wachten. Ik keek naar Julian die op een pen zat te kauwen. Het zag er schattig uit. Ik bleef voor de deur wachten totdat de bel ging. Ik ging achteraan op mijn oude plek zitten naast mijn beste vriend. Hij is er nog niet, maar hij zal vast zo wel komen.En ja hoor daar was hij. Even later toen iedereen binnen was werd de indeling bekend gemaakt. Ik zit met mijn beste vriend in een gastgezin. Echt gezellig.

"Brian, we gaan lekker Berlijnse hotte girls versieren. Ik wed erop dat ik een meisje van de club het bed in krijg."

"Oké, ik wed van niet. We gaan toch niet een club in."

"Kom Brian, we zijn in Berlijn dan moeten we echt wel een avond gaan stappen. Lekker dronken worden."

"Maar dat mag toch niet van school."

"Dat doen we toch ook stiekem sukkel."

Oké, ik weet niet of ik daar zo'n zin in heb. Straks komen ze er achter en dan zitten we vet in de problemen.

"Ik heb de geschiedenis cijfers en het is redelijk goed gemaakt, erg wisselvallig."

Zal ik een voldoende hebben? Julian liep naar me toe en gaf me mijn cijfer. Alweer een onvoldoende... een 4,6 wel hoger dan normaal. Ik ben best blij. Meestal haal ik drieën dus dan valt dit nog best mee.

"Jammer Brian, ik weet zeker als je door gaat met leren, zoals je nu doet dat het dan allemaal voldoendes worden."

"Ik hoop het."

"Brian, geloof in jezelf."

Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik bekeek mijn proefwerk en ik zag dat ik bijna alle bron vragen weer verkeerd had gedaan. Dat gaat nog wat worden op mijn examen volgend jaar... Ik ga na school denk ik even bij Merel langs, ze moet zich zo alleen voelen.

POV JULIAN

Ik zit weer aan mijn bureau nadat ik de proefwerken heb uitgedeeld. Ik kijk naar Brian, hij is zo leuk. Ik weet dat ik deze gedachtes moet stoppen. Ik ga na mijn werk even bij Merel langs. Ik denk dat ze wel wat gezelschap kan gebruiken. Ik ga dus ook mee naar Berlijn. Ik heb er zin in. Er gaan nog vijf andere docenten mee. Twee vrouwen en nog drie andere mannen. Ze zijn allemaal aardig.

*In het ziekenhuis*

Ik liep het ziekenhuis binnen en ik liep naar de kamer van Merel. Zal ze al wakker zijn? Zal ze ooit nog wakker worden? Ik weet het niet. Ik blijf hoop houden. Ik stond voor de deur en deed de deur open en daar zat Brian. Wat moet ik doen? Weglopen? Hij draaide zich om en hij zag me. Nu kan ik niet meer weg.

"H-hallo Brian."

"Hallo meneer Verbeek."

Meneer... Waarom zegt hij dat toch? Het is zo niet prettig als we niet op school zijn.

"Hoe gaat het met je Brian."

Ik zag dat hij moest blozen. Ik voelde dat ik ook bijna moest blozen, maar ik kon het inhouden.

"E-ehm ja goed. Met jou?"

"Mwah wel oké."

"Wat is er dan?"

Zal ik het hem vertellen dat mijn neef overleden is aan kanker? Nee, ik ga hem niet met mijn verdriet opzadelen.

"Het gaat wel hoor Brian."

"Ik zie toch dat er iets is. Oké, als je het me niet wil vertellen is het ook goed."

Ik zag dat hij zich een beetje gekwetst voelde.

"Mijn neef is gisteren overleden aan kanker."

Zijn ogen werden groot en hij keek verdrietig.

"H-het s-spijt m-me."

"Het is jou schuld niet Brian."

Ik kreeg een brok in mijn keel. Ik had zo'n goede band met mijn neef en nu is hij er niet meer. Ik keek naar de grond. Op dit soort momenten is de grond verbazingwekkend interessant. Ik hoorde dat Brian opstond. Hij gaf me een knuffel. Ik voelde dat ik rood werd heel rood. Ik voelde een traan over mijn wang rollen. Ik veegde hem snel weg. Ik hoop maar niet dat Brian het gezien heeft. Ik rook de lekkere geur van Brian. Ik zou hem nu eigenlijk moeten weg duwen, omdat het een leerling is, maar ik kan het niet. Ik ben te zwak. Ik voelde weer een traan over mijn wang lopen. Brian veegde hem weg. Ik werd rood. Ik schaam me zo. Ik zit nu gewoon te huilen, wat zal hij nu wel niet van me denken?

"Het is niet erg Julian, huil maar. Ik ben er voor je."

POV BRIAN

Julian zat te huilen. Mijn hart breekt. Ik kan hem niet zo verdrietig zien. Ik veeg de traantjes langs zijn wangen weg. Telkens als ik dat doe zie ik dat hij bloost. Zo schattig. Ik had het echt nooit van Julian verwacht dat hij zo kwetsbaar en schattig is. Toen hij stopte met huilen zag ik dat hij nog steeds beschaamd naar beneden zat te kijken. Wat kan ik doen om hem op zijn gemak te stellen? Ik weet het niet. Ik ga wel even over de Berlijn reis beginnen.

"Wat gaan we eigenlijk allemaal doen in Berlijn?"

"We gaan natuurlijk naar de Berlijnse muur. Naar het holocaust museum. Ook gaan we naar een concentratiekamp dat iets verder ligt. En jullie mogen ook nog een dag zelf rondlopen in Berlijn."

"Leuk."

"Gaan er nog leuke andere docenten mee?"

"Mevrouw Strepper en mevrouw Groot. En meneer Leeuwen, meneer Smidt en meneer Kleinsma."

Meneer Smidt en Kleinsma ken ik niet echt. Meneer Leeuwen mag ik niet echt. Mevrouw Strepper is jong en alle jongens vinden haar geweldig. En mevrouw Groot is gewoon irritant. Geen leuke docenten dus.

"Ik vroeg of er leuke docenten mee gingen niet stomme."

Ik zag dat Julian moest lachen.

"Je hebt mij toch?"

"Jij bent niet leuk, jij bent meer dan dat."

Hij moest lachen en ik gaf hem een knipoog. Julian was gelukkig gestopt met huilen. Ik keek naar Merel die nog steeds niet een signaal van leven gaf. Zal ze ooit nog wakker worden? Soms hoop ik dat ze gewoon opeens weer de klas binnen loopt, maar ik weet dat dat niet realistisch is. Hoe graag ik dat ook zou willen. Ik keek naar Julian. Hij staarde naar Merel. Mijn blik bleef hangen op zijn perfecte dikke lippen. Wat zijn ze toch perfect. Had ik al verteld hoe mooi zijn lach is? Helaas heeft hij vandaag nog niet zo veel gelachen.

.

_________

Hey, dit was het hoofdstuk. Hopelijk vonden jullie het leuk. Vergeet niet een achter te laten, want dan maak je me heel erg blij:). Xx