The History Teacher (voltooid)

Hoofdstuk 12

*Een maand later*

Het is vandaag zo ver. Het festival is vandaag en ik heb Danieke kunnen overhalen om mee te gaan. Ze vertelde dat ze niet zo geïnteresseerd was in geschiedenis dingen, maar dat ze het voor mij deed. Ook wilde ze Verbeek zien. Danieke en ik hadden op het station afgesproken. Ik stond te wachten en ik zag haar in de verte aan komen lopen. Ik ben nu verkleed als een vrouw uit de renaissance. Ik heb zo'n jurkje aan die heel strak boven zit en beneden heel erg wijd afloopt. Ik zag Danieke aankomen lopen als een Indiaan. 

"Hee Danieke!"

"Hee schat, ik heb je zo lang niet meer gezien."

"Ja klopt, we moeten echt vaker afspreken."

"Je ziet er leuk uit."

"Thanks jij ook."

"Kom we moeten opschieten dan kunnen we de trein nog halen."

We renden naar spoor zeven en pakte de trein. 

"Zullen we boven of beneden gaan zitten?"

"Boven."

We liepen naar boven en ik schrok me dood. Zie ik daar nou Verbeek zitten. Ik knipperde met mijn ogen en nu wist ik het zeker het is hem.

"Zullen we anders toch beneden gaan zitten?" vroeg ik.

"Nee, daar zijn nog twee plekjes vrij." Ik zag Danieke naar Verbeek en zijn vriend wijzen.

POV DANIEKE

We liepen naar boven en toen ik de deur open deed bleef mijn blik bij een jongen/man hangen. Hij ziet er lief en leuk uit zeg. 

"Zullen we anders toch beneden gaan zitten?" vroeg Merel.

"Nee, daar zijn nog twee plekjes vrij." Ik wees naar die knappe jongen en ik denk zijn vriend.

"Maar daar zit V-verbeek mijn geschiedenis docent."

O nee, waarom moet ik nou weer gelijk haar geschiedenis docent leuk vinden? 

Toen zag ik zijn vriend zwaaien naar Merel. 

"Laten we daar toch maar gaan zitten." zei Merel.

We liepen er naar toe. 

"Ik ben Bas, de vriend van Julian." 

Die knappe man heet dus Bas. 

"Ik heet D-danieke. "

"Dus u bent de geschiedenis leraar van Merel?"

"Nee, ik ben de vriend van haar leraar."

Ik schaam me dood. Hoe kan ik daar niet eerder aan gedacht hebben. 

"Leuk je te ontmoeten."

"Ingelijks."

Ik ging tegen over hem zitten bij het raam.

POV MEREL

Julian heeft me gezien. Ik zag hem zwaaien. Er zit nu niks anders op dan daar te gaan zitten. Dit gaat nog een lange treinreis worden. 

"Hee Merel, wat leuk dat ik je hier tegen kom. Je ziet er leuk uit." zei Julian.

Ik moest blozen. 

"Dank je, jij ook!"

Hij was verkleed als een monnik uit de middeleeuwen. 

"Hallo, ik ben Bas." zei zijn vriend.

"Hallo, ik ben Merel." zei ik terug.  

Mag ik even zeggen dat hij verkleed is als een Indiaan net zoals Danieke. Echt toevallig. Ze zouden zo een koppel kunnen zijn. Na wat gepraat te hebben met vooral Julian keek ik even uit het raam. Met Danieke en Bas valt niet te communiceren, want ze hebben het veel te druk met elkaar.