Peyda

Peyda 46

13.10.2024
Kırk altıncı bölüme hoş geldiniz.
Keyifli okumalar:)

Bölüm şarkısı:
Feridun Düzağaç- Alev Alev
Adamlar- Felek
Emre Aydın- Beni Vurup Yerde Bırakma
🌺🌼🌸

"Onsuz Kalmak"

2 Aralık 2023
İstanbul, Türkiye

"Lan bunların burada ne işleri var?"

Cihan Bey balkonun kapısını bir hışımla açtığı gibi hâlâ şaşkınlıklarını üzerlerinden atamamış olan Zahir'i ve Toprak'ı enselerinden tutup odanın içine sürükledi.

Onun bu yaptığıyla tekrar ayağa kalkmaya çalışmış fakat başımın dönmesi ve gözlerimin kararmasıyla bir elimi alnıma götürerek dikkatlice yatağa geri oturmuştum. Bu sırada daha yeni kapının önünde endişeyle dikilen Ceyda'nın yanıma geldiğini fark etmemiştim bile. Bakışlarım ona döndüğünde ayakta ve yanımda gergin ifadesiyle dikiliyordu. Elindeki telefonu hiç bırakmak istemezcesine sımsıkı tutuyordu.

Onu izlediğimi fark etmiş gibi bakışları bana döndü ve yorgun yeşillerime onun endişeli mavileri eşlik etti. Gerginliğini almak istercesine gülümsediğimde o da bana gülümsemiş ve yüzünü babasına çevirirken Cihan Bey'in konuşmasıyla benim de bakışlarım o tarafa kaymıştı.

Cihan Bey baskın bir tonla, "Tekrar soruyorum, gecenin bu vaktinde kızlarımın odasının balkonunda ne işiniz var?" diye sorduğunda bir iki saniye ikisinden de cevap gelmedi.

Fakat daha sonra Zahir, yanında oturan ve neredeyse tir tir titreyen Toprak kadar gergin olmadığını kanıtlarcasına önce elindeki çiçekleri, sonra da beni gösterdi ve Cihan Bey'in sorusunu kısaca cevapladı. "Hasta ziyareti."

Cihan Bey'in önce histerik kahkahasını ardından ise sinirli sesini işittim. "Bir de utanmadan hasta ziyareti diyor pezevenk!"

Kaşlarım çatıldı, beni bu denli rahatsız edenin onun küfrü olduğunu anladığımda "Ona küfretme!" dedim pürüzlü sesimle. Acıyan gözlerimi zar zor açık tutabiliyordum fakat bu Zahir'i savunmama engel değildi. Kimse ona küfredemezdi, özellikle de benim yüzümden.

Zahir başını şaşkınlıkla bana çevirdiğinde Cihan Bey de üzerinde aynı şaşkınlığı taşıyordu. "Bu ne demek, Peyda?"

Omuz silktim ve ciddi tavrıma büründüm. "Sevgilime küfredemezsiniz demek, Cihan Bey." Ona olan bakışlarımı gördüğünde ve sözlerimi duyduğunda aramıza koyduğum sınıra bir kez daha küfrettiğini anlayabiliyordum fakat bu sınırı oluşturan ben değildim. Onlardı ve ben onların koydukları sınırların içerisinde şekillenmeye çalışıyordum, bunun için beni suçlayamazlardı.

Başını salladı kabullenmiş gibi ve ardından kırgınlığını gizlemeye çalışarak boğazını temizledi ve Toprak'a döndü. "Tamam hadi ben şunun," -eliyle Zahir'i işaret etti- " neden geldiğini ,anlamadım da, hadi anladım diyelim... Peki sen niye buradasın?"

Toprak kısa bir an Ceyda'ya baktığında omuzlarını dikleştirdi önce ve ardından bir elini Cihan Bey'e uzatırken Ceyda'nın onaylamayan bakışlarını görmezden geliyordu. "Artık zamanı geldi." dedi Ceyda'ya doğru fakat bunu daha çok kendine diyormuş gibi geldi bana.

"Çünkü Cihan Bey," diye söze başladı ve ardından bir çırpıda "Ben Ceyda'nın sevgilisiyim." deyip Cihan Bey'in elini sıkmasına fırsat dahi vermeden Zahir'in arkasına saklanmıştı. Onun bu tavrı karşısında halim olsa kahkaha dahi atardım.