30.10.2024
Doğum Günü ve Yeniden Doğuş
Keyifli okumalar :)
Bölüm şarkısı:
Cem Adrian- Mutlu Yıllar
Emre Aydın- Soğuk Odalar
🍂
"Peyda ve Perihan"
Yazardan
22 Ekim 2023
İstanbul, Türkiye
"Şimdi ne yapacağız?"
Eşinin sorusuyla beraber başını mükemmel bir açıyla ona çevirdi ve "Bilmiyorum." diye mırıldandı.
İkisinin de gözleri dolu doluydu.
Daha yeni ölen kızlarının aslında ölmediğini öğrenmişlerdi. O yaşıyordu, büyümüştü. Hem de Cavit'in ellerinde.
Kadının içi sızlarken bir yandan üzgün bir yandan da mutluydu. Onun kızı yaşıyordu. Zamanında uğruna delirdiği kızı yaşıyordu.
"Cihan," dedi içli sesiyle. Her an ağlayabilirdi. "Bizim kızımız ölmemiş."
Cihan gülümsedi eşine, onun da gözleri dolu dolu zihni tamamen düşüncelerle kaplıydı.
Kızı yaşıyordu fakat o, Cavit'in yanında büyümüş biriydi. Cihan, Cavit'in işkencelerini düşündü ve kalbi acıyla kavruldu. Kızı yaşıyordu fakat belki de yıllarca ölmeyi istemişti.
Evin önüne çektikleri arabada oturuyorlar, daha demin yaşadıkları iki saati düşünüyorlardı.
Cavit onları yıllar sonra evine çağırmıştı. Cihan da Nazlı da oraya giderken bir şeyler olacağını bilerek gitmişlerdi fakat bekledikleri şey yıllar önce ölen kızlarının aslında yaşadığını öğrenmek değildi.
Kızlarının yaşıyor olmasını beklemiyorlardı.
Cihan onun çektiği acıları düşündükçe ölmesinin onun için daha iyi olacağını düşünmeden edemiyordu. Düşündükçe delirecek gibi oluyor bir yandan da ölmüş olmayı dilememesini istiyordu.
O kız, Cavit'in yanında yetişmişti. Kendi ağzıyla bunu itiraf etmişti. O kız, Peyda. Kendi kızları.
"Cihan," Nazlı ağlamaya başladığında artık gözyaşlarını durduramıyordu. Kızına sarılmak istiyordu, korkuyordu. "Onu Cavit büyütmüş." Cihan'ın da gözleri dolduğunda yıllardır ağlamadığı gerçeği ruhunu altüst etmiş adeta ağlaması için onu baskılıyordu.
"Onu Cavit büyütmüş." dedi Cihan aklından çıkaramadığı ihtimallerle.
"Ya onun gibi olmuşsa?"
Cihan kaşlarını çattı. "Kimin gibi, Cavit gibi mi?" Kimse Cavit gibi olamazdı, özellikle de onun çocuğu asla Cavit gibi biri olamazdı. Cihan buna izin vermezdi.
"Hayır, Cüneyt gibi Cihan, Zalim gibi..." Cihan yutkundu, ihtimaller şimdi daha gerçekçiydi.
Cüneyt ve Cihan, Cavit'in elinde yetişmiş iki çocuk.
Biri kaçıp kurtulmuştu, biri ise kalıp delirmişti. Peyda da öyle miydi? Cüneyt gibi delirmiş miydi?
"Hayır, hayır." Cihan reddetmeye çalıştı. Reddetmek ve kabul etmek istemedi. "Onun gibi olmamıştır benim kızım, kardeşim gibi mahvolmamıştır." Başını iki yana sallarken Nazlı'nın sözlerini duymak dahi istemiyordu.
YOU ARE READING
Peyda
Teen Fiction-Karanlık Adımlar Serisi 1. Kitap- Peyda, bir Gerçek Aile/Kaçırılmış Çocuk klasiğidir. "Şimdi, on yedi yıl sonra annem ve babam karşımda dikiliyorlardı. Onları görüyor, onlarla aynı masada oturuyordum. Birbirimizi tanıyalı yarım saat bile geçmemiş...
