Fantasy Girl | gxg

Hoofdstuk 5 - Fantasy Girl

Herhaling:

"Wij? Een stel?! Ik val niet op meisjes hoor."

Nora haar blik viel en ze knikte somber, "ja, wij zijn alleen vrienden."

+++

"J-je bent toch niet verliefd op me?"

Charlotte

Nora was sinds het meisje naar ons toekwam niet meer dicht bij mij geweest. Ze deed kortaf en liep langzaam achter mij aan. Was is erg gemeen toen ik begon te lachen? Maakte ik haar belachelijk op een een of andere manier? Allemaal gedachten schoten door mijn hoofd. Ik miste Nora, terwijl ze vlak achter me stond met een sombere glimlach een foto te maken van de stokstaartjes. Ik miste haar hand in de mijne, ik miste dat ik haar hart kon horen kloppen. Ik miste haar glimlach en haar stralende ogen. Dat dat allemaal in een paar seconden kan veranderen.

"Nora?" Vroeg ik zacht. Ze keek me niet eens meer aan, "wat?" Vroeg ze kortaf. Ik zei niks meer terug uit angst iets verkeerds te zeggen. Ik maakte me zorgen om haar. Toen schoot er nog een gedacht te binnen. Wat als Nora wel gevoelens had voor mij? En dan niet vriendschappelijke, maar verliefde. Zou Nora verliefd op mij kunnen zijn, zou ik met mijn opmerking haar hebben gekwetst? Wat als Nora echt verliefd op mij was?

Ik werd gek van verwarring en sleepte haar weg van de stokstaartjes. "Charlotte laat me los." Zei ze knarsetandend. Ik ging zitten op een bankje en zij deed hetzelfde. "Wees eerlijk met mij Nora."

"Eerlijk over wat?" Vroeg ze.

"Wat is er aan de hand? Sinds dat meisje kwam die je zo afstandelijk." Antwoordde ik. Ze zette een verbaasde blik op, "ik afstandelijk? Jij bent de persoon die me niet meer aankijkt."

Nu was het mijn beurt om verbaasds te zijn, "waar heb je het over Nora?!" Het was even stil. Het is nu of nooit, dacht ik.

"J-je bent toch niet verliefd op me?" Ze draaide haar hoofd meteen om en keek me voor het eerst weer aan, maar niet met de blik die ik hoopte. Ze keek kwaad, zo kwaad had ik haar nog nooit gezien. "Charlotte," zei ze. Ik knikte en probeerde te glimlachen, maar haar boze blik haalde mijn glimlach weg. "Nee ik ben niet verliefd op je Charlotte." Haar stem was zo koud, was ze zo boos omdat ik dacht dat ze misschien gevoelens voor me zou hebben?

"B-ben je boos?" Vroeg ik fluisterend. "Ja, ik ben boos." Ze stond op. "Omdat ik op meisjes val, val ik namelijk op elk meisje dat langs loopt. Dat is wat je denk toch?" Ik stond ook op, "nee Nora dat is echt niet wat ik-"

"Stop met liegen! Omdat ik op meisjes val val ik niet op elk meisje oké?! Ik val niet op je omdat ik dicht bij je sta. Ik ben niet direct verliefd op je, omdat ik naar je glimlach."

"Dat weet ik-" ze onderbrak me meteen.

"Als ik een jongen was zou je iets heel anders denken. Omdat ik op meisjes val moet ik ook op jou vallen? Is dat wat je denk? Nou ik heb nieuws voor je Charlotte, ik val niet op elk meisje dat langs loopt. Misschien doe jij dat wel, maar ik niet."

"Ik val op jongens." Is het enige wat ik kon zeggen. Nora lachte, "ja, dat zei je daarnet ook, terwijl je mij uitlachte."

"Nora," begon ik. Wat moest ik zeggen? Ze was zo kwaad op me door die vraag. "Laat me met rust Charlotte, je zoekt zelf maar een manier om thuis te komen. Ik ga zonder jou." Toen verliet ze mij. Ze keek geen een keer om, ze liep gewoon weg.

+++

Het was aan het regenen en ik zat alleen bij de bushalte. Nora was weggegaan, en ik bleef alleen achter in een stad die ik niet kende. Ik liep nog even rond in de dierentuin, maar had er geen plezier meer in. De dierentuin verzorger vertelde me waar de bushalte was, de volgende bus vertrekt pas over een uur. Dus ik zit hier nog wel even, in de regen.

Ik kan alleen nog maar aan Nora denken, aan wat ze zei. Ik stond daar gewoon verstijfd en verdedigde mezelf niet eens. Nora beschuldigde mij en ik stond daar maar. Ik miste haar zo erg. Ik had spijt van mijn hoe ik mijn vraag stelde, maar niet dat ik mijn vraag stelde. Ik had recht op het antwoord, maar misschien stelde ik me aan.

De regen liep langs mijn wangen en ik haalde mijn natte haten uit mijn staart. Plotseling hoorde ik een luid getoeter, ik keek op en zag een zwarte auto. Iemand stapte uit en rende met een deken in haar hand naar me toe. "Charlotte?!" Riep ze. Het regende zo hard dat ik haar bijna niet hoorde. "Janaina?" Wat doet de vriendin van Pelle hier?

"Kom mee." Ze deed de deken om mij heen en trok me mee in de auto. Ik bibberde van de kou en sloeg de deken helemaal om mij heen. "W-wat doe je hier?" Vroeg ik fluisterend. "Nora belde ons."

"Ons?" Toen zag ik Lisette voor het stuur zitten, ze keek me bezorgt aan. "Gaat het goed Charlotte? Je ziet blauw van de kou."

"W-waarom b-belde ze jullie?" Stotterde ik. Janaina keek me nu ook bezorgt aan, "hoe kon ze jou hier zo alleen laten in dit weer. Je kon wel onderkoeld zijn."

"G-geef antwoordt alsjeblieft." Smeekte ik. Lisette zuchtte, "ze was kwaad op je, maar ze is niet harteloos. Ze wou dat we je kwamen ophalen, omdat ze doodsbenauwd was dat iets jou zou overkomen."

"Heeft ze jullie ook verteld waarom ze boos op me is?" Lisette en Janaina schudden hun hoofd. "Ze belde ons en vroeg of we jouw wouden ophalen. Verder zei ze niks."

Ik knikte, "ik vroeg of ze verliefd op me was." Lisette haar ogen worden groot, "dat vatte ze verkeerd op."

"Ze zei dat ik dat alleen dacht, omdat ze op meisjes valt. Ze was zo kwaad en gekwetst, terwijl ik dat helemaal niet dacht. Ik dacht het omdat, we zo dichtbij elkaar waren. Het voelde zo goed voor mij."

Het was even stil, Lisette starte de auto en Janaina gaf me een knuffel. "Vroeger," begon Lisette. "Toen we beide op de middelbare school zaten, had Nora verteld dat ze op meisje viel. Ik was en ben nog steeds haar beste vriendin en wist dit allang, ikzelf had er ook geen probleem mee, maar de anderen meiden wel."

Ik bleef stil en durfde haar niet aan te kijken, "ze dachten dat ze op elk meisje zou vallen, daarom wouden ze niks van haar weten." Lisette draaide haar om, "ze zeiden ernstige dingen Charlotte. Ik denk dat is hier aan deed denken."

"I-ik-" ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik voelde me zo rot voor Nora, het enige wat ik wou is haar in mijn armen nemen. Haar knuffelen en zeggen dat alles goed komt tussen ons. Ik wou dat ik dit beter had aangepakt, maar het verleden is geweest. Ik wou dat ik het verleden kon veranderen, maar dat is helaas onmogelijk.

"Wil je naar Nora toe?" Vroeg Janaina. Ik schudde mijn hoofd, "zet me maar af bij mijn eigen appartement. Ze wil me niet zien."

Ik had tijd nodig om na te denken, net als zij.

--------------------
Hoofdstuk 5 - Fantasy Girl
Woorden: 1257

Bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk en wees geen stille lezer! Ik hou van reacties, zelfs als het allen 'leuk' is

Tot het volgende hoofdstuk

Xx Romy