Fantasy Girl | gxg

Hoofstuk 13 - Fantasy Girl

Songs:
1. Really don't care - Demi Lovato
2. I'm not okay (I promise) - My Chemical Romance
3. Tear in my heart - Twenty One Pilots

Herhaling:
Glimlachend rende ik naar Nora toe, ze sloeg haar Armen om mij heen. "Ik mag je ouders." Mompelde ik. "Ze mogen jouw ook." Toen kuste we. Ik trok mij niks aan van haar vader die zich in dezelfde kamer bevond. Het was perfect.

+
"Hoor je mij niet? Er uit!"

Charlotte

Ze zat samen met haar op de bank met een grijns naar mij te kijken. Ze sloeg haar arm om haar heen. Ik balde mijn vuisten en wou naar haar toe lopen, Nora was van mij. Tessa moest van haar afblijven en dit huis verlaten. Ik schreeuwde, maar er kwam geen geluid uit mijn mond. Verbaast probeerde ik het een tweede keer, weer geen geluid. Ik probeerde naar ze toe te lopen, maar ik kwam geen stap voorruit. Het leek alsof ik vast zat. Ik zwaaide met mijn armen om Nora haar aandacht te trekken, het mislukte. Ze bleef naar Tessa kijken met die twinkeling in haar ogen, met die twinkeling keek ze alleen naar mij... Tranen stroomde over mijn wangen, waarom leek het alsof ik niet bestond? "Heb geen verdriet Charlotte," vertelde Tessa mij. Ik keek op en zag haar naar mij toe lopen. "Heb geen verdriet om iemand die toch nooit van je gehouden heeft."

Woedend keek ik haar aan. Ik wou haar vertellen dat ze loog, dat ze wel van mij hield. Maar ik kon nog steeds niet spreken. "Je kunt niets doen." Ze bleef mij aanstaren met die griezelige grijns. Haar ogen spuwden vuur en haar houding liet zien dat ze niet bang voor mij was. "Je zult moeten blijven toekijken Charlotte." Toen liep Nora naar haar toe. Ze zag er net zo mooi uit in mijn nachtmerries als in mijn dromen. Dat maakte het er niet makkelijker op. Ze bleef staan toen ze naast Tessa stond. Haar handen over haar wangen. Ze keken elkaar heel even aan voordat haar lippen op die van Tessa belande.

"Nee," ik probeerde mijn ogen te sluiten, mijn handen voor mijn ogen te houden, mij om te draaien. Niest hielp. Ik moest hulpeloos toe kijken hoe mijn liefde van mijn leven haar ex stond te zoenen. Totdat...

Schreeuwend werd ik wakker. De tranen stroomden over mijn wangen en ik had Nora haar arm klem. Hijgend zocht ik waar Nora haar andere hand was, ik moest haar bij mij hebben. "Charlotte," fluisterde ongerust. "Waar ben je?" Vroeg ik half in paniek half opgelucht. "Naast je schat, pak mijn hand." Ze pakte mijn hand en streelde mijn wang met de andere. Ik probeerde in het donker haar ogen te vinden. Toen ik ze vond bleef ik haar opgelucht aankijken. "Het wordt steeds erger Charlotte." Zei Nora zacht, nog net geen gefluister. "I-ik weet het," stotterde ik.

"Wat is er met je aan de hand?" Mompelde ze half tegen haarzelf. Haar ogen straalden bezorgdheid. Ik liet haar los en zette het licht aan. "Het spijt me, het zal niet meer gebeuren." Nora schudde haar hoofd, "ik wil geen slap excuus meer Charlotte. Er is iets aan de hand. Vertel het mij alsjeblieft." Ik staarde naar de witte kast en probeerde een smoes te bedenken. Ik kon haar moeilijk vertellen dat haar ex mij bedreigde. Ze schudde mij door elkaar en keek boos. "Charlotte vertel het mij. Ik maak me zorgen!"

Toen ze dat zei voelde ik een brok woede naar boven komen. "Nee!" Schreeuwde ik. Haar ogen werden groot door mijn plotselinge uitbarsting. "Wat?" Zei ze hard. "Het is mijn probleem. Jij hebt er niks mee te maken. Houd je er buiten en bemoei je met je eigen zaken!" Zei ik recht in haar gezicht. Ze stond op en gebaarde dat ik mee moest komen. In de woonkamer gaf ze mij mijn tas aan en wees naar de deur. "Er uit."

"W-wat?" Vroeg ik verbaast. Gooide ze mij er nou echt uit? "Hoor je mij niet? Er uit!" Ze gaf me een zacht duwtje richting de deur. "Ik heb mijn pyjama nog aan." Zei ik verontwaardig. "Dat is niet mijn probleem toch? Ik moest me niet meer met je bemoeien. Ga weg Charlotte en kom niet meer terug." Ik had Nora nog nooit zo kwaad gezien. Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken. Snel pakte ik mijn tas en rende ik haar appartement uit. Gelukkig stond deze keer mijn auto hier. Ik reed zo snel mogelijk naar mijn eigen appartement waar ik Inge aantrof.

Ze zag mijn tranen en sprong direct van de bank af. "Charlotte?" Vroeg ze voorzichtig. "Gaat alles goed?" Ik schudde mijn hoofd, "nee, dat zie je toch!" Ze liep naar mij toe, "ja, stomme vraag." Huilend liet ik mezelf op de bank zakken. "Alles is verpest Inge."

Ongemakkelijk bleef ze naast mij staan. Ze wist niet wat ze moest doen, "ik kan wel een knuffel gebruiken?" Opperde ik. Meteen knikte ze en sloeg ze haar armen om mij heen. "Ze was zo boos. Ze is nog nooit kwaad op mij geworden. Ik was altijd de persoon die kwaad was." Snikte ik. Inge zette de televisie uit en ging naast mij zitten. "Adem diep in." Vertelde ze. Ik deed wat ze zei, "en uit." Langzaam ademende ik weer uit. "Vertel rustig wat er gebeurde."

"Nachtmerries." Fluisterde ik. "Nora is boos, omdat je een nachtmerrie had?" Ik schudde mijn hoofd, "ze is boos, omdat ik niet wil vertellen wat er met mij aan de hand is. Ze is boos, omdat ik haar vertelde om zich er niet mee te bemoeien. Ik schreeuwde dat het mijn probleem is en zij zich er buiten moest houden." Inge knikte, "ik snap dat ze boos is. Dat zou ik ook zijn."

Het was stil op mijn gesnik na. Ik wou zo graag terug gaan en sorry zeggen. "Waarom vertel je aan niemand wat er aan de hand is Charlotte? Je weet toch dat wij er altijd voor je zijn. Zelfs in je duistere tijden. Wij houden van je. Ik hou verdomme van je en ik wil niet dat je pijn hebt. Ik ben je beste vriendin Charlotte! Je zou me alles moeten kunnen vertellen." Nu was Inge ook aan het huilen.

"I-ik-" ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wou het aan niemand vertellen. Ik was bang dat Tessa er achter zou komen, ik was bang voor Tessa. Wat als ze Inge en Nora wat aan wou doen? Ze was niet goed bij haar hoofd. Ik zou dat mezelf nooit vergeven. Ik moest de personen van wie ik hield beschermen. Precies toen ik op het punt stond iets te zeggen ging de deur open.

Daar stond Nora, haar ogen rood van het huilen. Ze was nog nooit hier gekomen als ik boos was. Als ik kwaad was op haar kwam ik naar haar. Nu was zij boos en kwam zij bij mij. "Charlotte-" fluisterde ze. "Het spijt me, ik moest je nooit het huis uit schoppen. Ik hou van je, vergeef me. Ik was dom bezig, ik wou echt niet zo kwaad worden. I-ik ben bezorgt Charlotte. Ik geef zoveel om je, ik wil niet dat je pijn hebt."

Dit had ik zeker niet verwacht. Ze zei precies de goede woorden. Huilend stond ik op en rende naar haar toe. Ze sloeg haar armen om mij heen. "Het spijt mij ook. Jij hoort je met mijn zaken te bemoeien. Je bent mijn vriendin. I-ik heb tijd nodig." Tijd was precies wat ik nodig had. Ik durfde het nu nog niet te vertellen. Misschien hoefde het niet eens. Misschien zou Tessa vanzelf stoppen, of was het allemaal niet zo serieus.

"tijd," fluisterde Nora. Ik knikte, "Tijd." Inge liep naar ons toe, "Wat is er aan de hand?" Vroeg ze voor een laatste keer aan mij. "Ik ben bang," gaf ik beschamend toe. Ik zag Nora haar blik verzachten, "waarvoor?" Ik keek in haar ogen en antwoordde eerlijk, "ik weet het niet."

----------------------------
Hoofdstuk 13 - Fantasy Girl
Woorden: 1391

Hey, we zijn al bij hoofdstuk 13! Tessa brengt de relatie van Nora en Charlotte nu al in problemen. Wat vinden jullie? Moet Charlotte eerlijk aan Nora vertellen dat de ex van Nora haar bedreigt? Nora weet niet eens dat ze terug is, of wel?

Xx Romy