К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Herhaling: Toen keek ik naar Nora, ze articuleerde zonder geluid. "Ik hou van je." Glimlachend deed ik hetzelfde voordat we weer kusten.
+ "Dit alles begon met een kus."
Charlotte
"Het was Tessa," zei Nora toen mijn ouders de kamer verlieten om ons even alleen te laten. "Tessa?" Ik probeerde terug te denken een die avond, maar ik wist niks meer. "Mijn ex heeft drugs in je drinken gedaan. De "barman" heeft tegen de politie gezegd dat hij zag dag ze iets in je drinken deed. Tessa heeft toegegeven toen ze werd gearresteerd."
Ik zuchtte opgelucht, ze was opgepakt. Ze zou mij niet meer lastig vallen. "Ze stalkte mij," gaf ik toe. "Ze bedreigde me, dat ik het uit moest maken. Of anders.." Ik had spijt van alles wat ik geheim had gehouden. Als ik het eerder head toegegeven was dit alles misschien niet gebeurd. Nora kuste me zacht en fluisterde, "ik ben ook niet helemaal eerlijk geweest. Ik had ook een geheim."
Mijn ogen werden groot en ik probeerde rustig te blijven. Wat voor een geheim had ze voor me? "Ze stalkte mij ook." Zei ze zacht. "Nog steeds, elke dag. Ze bedreigde mij ook, maar ik was het gewent." Niet begrijpend keek ik haar aan. Nora zuchtte en ging zitten op de stoel naast het ziekenhuisbed.
"Toen wij nog een relatie hadden werd Tessa hebberig. Ik mocht van haar niet met andere meiden of jongens omgaan. Zelfs niet met Lisette. Het werd mij teveel en ik maakte het uit. Tessa die-" ze stopte even en nam een hap lucht. "Accepteerde dit niet. Elke dag kwam ze bij mij. Ze vertelde mij dat we bij elkaar hoorden. Dat wij voor altijd waren en ze niet meer wegging. Het werd zo ernstig dat ik de politie belde. Ze kreeg een contact verbod en verhuisde, maar sinds kort had ze weer contact opgenomen."
Ik pakte zoiets haar hand, "wij zijn een raar stel." Mompelde ik. Nora knikte instemmend, "geen geheimen meer?" Vroeg ze lachend. Ik glimlachte, wat verschrikkelijk veel pijn deed, "geen geheimen meer,"
+
Twee weken later lag ik nog steeds in bed, gelukkig niet meer in het ziekenhuis. Ik lag bij mijn ouders in mijn oude kamer. Mijn moeder wou een oogje in het zeil houden. Ik was nog erg zwak, maar de meeste wonden waren weg. Ik had inderdaad een klein litteken gekregen. Ik haatte het, maar Nora zei dat het perfect was. Omdat alles aan mij perfect was. Ik had haar vervolgens uren lang gekust.
Ik had Inge een paar keer zien voor bij komen. Het was een lange reis vanaf Londen naar Colchester van minstens twee uur. Nora was twee keer gekomen en bleef een paar nachten slapen. Maar ook zij zat met het werk, dus ze kon nooit te lang blijven. Eén keer nam ze Pelle en Lisette mee. Dat was erg gezellig, maar na die dag had ik erg veel hoofdpijn. Ik was gaan slapen en toen ik wakker werd vertelde mijn moeder dat ze weer naar Londen waren gegaan. Gelukkig spraken Nora en ik veel via de mobiel.
Sinds de dag dat mijn ouders wisten dat Nora mijn vriendin was hielden ze van haar. Toen ze kwam wouden ze alles van haar weten. Ze moesten een jaar inhalen, dus ik kon ze niks kwalijk nemen. Nora vertelde ze graag alles, over onze ontmoeting tot mijn ontmoeting met haar ouders. Ze vertelde hoe ze mij hielp mezelf te ontdekken, ze vertelde haar onzekerheid in het begin. Ze vertelde over haar liefde, over haar ideeën in de toekomst. Mijn moeder vroeg of ze kinderen wou. Waarop Nora antwoordde, ikzelf niet, maar voor Charlotte doe ik alles. Ze liet de beslissing open voor mij wat ik erg waardeerde.
Tessa had ik niet meer gezien. De rechtszaak zal pas over een maand plaatsvinden en tot die tijd zat ze opgesloten. Mijn nachtmerries waren verdwenen, waarmee ik erg blij was. Ik was al bang dat ik mijn ouders wakker zou schreeuwen.
Ongemakkelijk draaide ik om in bed, ik kon zoals vele andere avonden, niet slapen. Op zulke momenten miste ik Nora teveel. Ik bleef maar woelen en sliep pas waneer het weer dag begon te worden. Plotseling hoorde ik een zachte 'tik.' Verbaasd stond ik op, wat was dat? Toen hoorde ik nog een keer het geluid, 'tik.'
Ik schoof het gordijn een stukje open en mijn mond viel open. Daar zat Nora, in de boom naast mijn raam. Ze gooide steentjes tegen mij ruit aan om mijn aandacht te trekken. Ik keek haar hoofdschuddend aan en deed mijn raam open. "Je kon ook aanbellen." Fluisterde ik.
"Midden in de nacht? Echt niet, bovendien is dit veel dramatischer. Dit kon zo een Shakespeare scene zijn." Ik rolde met mijn ogen, "wat doe je hier?" Siste ik. "Help me door het raam te komen." Mompelde ze. Ze ging op de tak staan die akelig kraakte. Ik stak mijn hand uit en trok haar naar binnen. Heel even kreeg ik een mini hartaanval toen ze bleef haken, maar ze stond al op mijn vloer.
"Zo," zei ze zelfverzekerd. Toen pakte ze mij vast en kuste mij vlug. "Ik wou je wat vragen." Mijn ogen werden groot, "nou, als het maar geen huwelijksaanzoek is." Nora lachte, "nee, nu nog niet."
Nu nog niet...
"Ik wou je wat veel onprofessionelers vragen." Ze pakte mijn hand en zei, "wil je voor altijd bij mij blijven. Wil je van mij houden voor altijd, want ik hou van jou Charlotte. Ik hou van jou en kan je niet meer loslaten. Jij bent mijn alles."
Ik probeerde mijn tranen van geluk in bedwang te houden, maar het lukte niet. Glimlachend veegde ik een traan weg, "ik hou van je Nora. En ja, ik blijf voor altijd bij je. Ik zal altijd van je blijven houden."
Nora grinnikte, "dit klonk bijna als een huwelijksaanzoek."
"Bijna." Fluisterde ik zacht.
"Ooit doe ik een echte. Dan word jij mijn vrouw." Vertelde ze mij. "Heb ik daar ook nog in breng in?" Vroeg ik lachend. Ze kietelde mij , zodat we lachend op mijn bed vielen.
"Dit alles begon met een kus," zei ik. "Eén kus had alles verandert. Hoe kan het dat onze lippen samen kwamen?"
"Het lot?" Gokte Nora. Ze keek naar de poster van de Eiffel toren achter ons. "Ooit neem ik je mee naar Parijs en kussen we voor de echte Eiffeltoren."
"Ik heb voor nu genoeg aan een neppe." Fluisterde ik voordat ze haar lippen op de mijne drukte. Het voelde als onze eerste kus, het voelde even perfect. Het voelde alsof het zo had moeten zijn.
How did it happen that their lips came together? How does it happen that birds sing, that snow melts, that the rose unfolds, that the dawn whitens behind the stark shapes of trees on the quivering summit of the hill? A kiss, and all was said
----- Fantasy Girl - hoofdstuk 18 Woorden: 1182
Dit was het einde van Deel 1, ik plaats morgen het proloog van deel 2!
