WARNING: ik weet dat sommigen mijn a/n aan het einde van het hoofdstuk niet lezen, dus ik zeg het hier ook. Ik heb deze week mei vakantie wat mijn update schema (1 keer in de week) in de war schopt. Ik zal proberen een hoofdstuk te schrijven in de auto (ik ga naar Frankrijk), maar ik weet niet of het gaat lukken. Veel lees plezier en pak tissu's.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herhaling: Ik rolde met mijn ogen en keek naar haar. Haar ogen twinkelden en ze lachte verlegen. Net toen ik wat wou zeggen kwam Lucy binnen en staarde ze ons allemaal aan.
"Wat heeft dit te betekenen?"
+
"Crying is the only way your eyes speak when your mouth can't explain how things made you heartbroken."
Charlotte
Ik liep meteen naar Lucy toe en pakte haar hand. Lucy haar ogen bleven strak op Nora gericht, ze schoten vuur. "Ik doe het," fluisterde ik. Nora haar ogen werden groot van ongeloof, "e-echt?" Stotterde ze. Haar stem was schor, wat erg schattig klonk. Ik kneep Lucy zacht in haar hand en knikte. "Maar niet nu en niet hier." Het was even stil voordat Nora weer begon met praten.
"Bij mij thuis?' Vroeg ze met een twijfelende stem. "Ik weet niet waar je woont," bekende ik. "Ik kan je wel een bericht sturen met het adres," zei ze hoopvol. "Heb je mijn oude nummer nog?" Zei ik verrast. "Je hebt een nieuw nummer," zei ze vervolgens. Lucy keek mij aan met een blik die boekdelen sprak. Een ding was duidelijk, ze vond dit niet leuk.
"Janaina stuurt mij het adres wel," zei ik. Lucy stond op ontploffen, dus ik moest dit snel afhandelen. "Morgen bij jou thuis." Ik deed de deur open, zodat ze weg konden. Nora knikte en bedankte mij zacht. Pelle ging achter haar aan de deur uit en gaf mij een dankbare blik. Toen ik de deur weer sloot barste Lucy los.
"Wat had dit te betekenen?!" Schreeuwde ze. Haar luide stem liet mij zo schrikken dat ik angstig wegdook. "I-ik-" ik kon mijn zin niet afmaken, want ze ging alweer verder. "Je gaat met haar afspreken? In haar huis? Geen denken aan ze is je ex! Je hoort geen contact meer met haar te hebben. Ze heeft je verlaten en zoveel pijn gedaan, waarom spreek je met haar af? Je bent een getrouwde vrouw!"
Ik kon niks terug zeggen, omdat ik het met haar eens was. Waarom sprak ik eigenlijk jet Nora af? Ik kon net zo makkelijk nee zeggen. Maar die smekende twinkelde ogen keken mij zo wanhopig aan. "Heb je nog gevoelens voor haar?" Vroeg ze plotseling. Nu was ik op mijn hoede, een jaloerse Lucy was niet fijn.
"Nee schat, Pelle zei dat dit gesprek haar kon helpen om alles achter zich te laten. Dit had haar psycholoog voorgesteld." Van dit antwoord kalmeerde ze een beetje, maar ze was nog steeds laaiend. "Je houdt toch wel echt van mij?" Vroeg ze plotseling zacht. Dit raakte me, hoe kon ze ooit denken dat ik niet van haar hield?
