Fantasy Girl | gxg

Hoofdstuk 17 - Fantasy Girl

Herhaling: "Nora!" Hoorde ik Lisette roepen. "Deze ring is toch van jou?" Nora draaide zich om en keek naar de ring Precies op dat moment begin alles te draaien. De grond kwam opeens razendsnel dichterbij...

+
"Zuster! Zuster kom snel."

Charlotte

Het voelde alsof ik Zweefde boven de wereld. Alsof ik er heel even niet was. Misschien was dat ook zo, want alles was zwart. "Charlotte!" Hoorde ik vanuit de verte.

"Charlotte! Zeg eens iets alsjeblieft!" Het was de stem van Nora, van ver weg. Een golf bittergroen kwam uit mijn mond. Ik snakte naar lucht.

Zoveel vreemde geluide hoorde ik, maar ik kon ze niet plaatsen in de werkelijkheid. Alsof ze niet echt waren, alsof ik ze droomde.

Ik had het zo koud, dat ik begon te rillen. "Wat is er gebeurd?" Hoorde ik Lisette roepen. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar het lukte keer op keer niet. Nog een golf braaksel. "Ze is flauwgevallen!" Gilde Nora. Haar stem klonk hoog en angstig. "Laat haar zitten anders loopt haar kots naar binnen!" Hoorde ik Inge zeggen.

Ik probeerde naar adem te happen, maar het werd moeilijker. Ik zakte steeds dieper weg. Dieper en dieper naar beneden.

"Bell 112," gilde Nora.

+

Alles was zwart, het leek wel op een bos. Alle bomen zaten zo dicht op elkaar geplakt dat je niks kon zien. Ik probeerde het wel, ik probeerde het einde te vinden. Maar ik was verdwaald in het diepe woud. Overal waren bomen, bomen, bomen en nog eens bomen. Het was zo koud, vast onder nul. En wat had ik aan? Een t-shirt met een broek. Ik bevroor. Ik bleef zoeken naar het einde van het bos. Ik bleef volhouden, maar het bos leek eindeloos. Ik zakte onderuit en huilde. Ik huilde zo hard, zonder geluid. Raar hé? Toen ik mijn tranen wou wegvegen zag ik dat ik rode strepen op mijn handen had. Ik huilde bloed!

"Charlotte, hoor je me?" De stem van Nora was zacht, maar in paniek. "Blijf bij me Charlotte."

Niet weggaan Nora, wou ik zeggen, maar ik was alweer in het bos. Hoe kon ik tussen deze twee werelden leven? Ik stond weer op en liep verder. Totdat ik een geluid hoorde. Een geluid van iets wat achter mij aanzat! Ik rende, ik rende zo hard als ik maar kon. Totdat ik struikelde over een boomstronk en ik pijnlijk neer kwam.

Ik werd wakker en meteen voelde ik een golf van misselijkheid. Iemand hield een bakje voor mij waar ik in spuugde. "Charlotte," fluisterde de stem. Mam? Mijn keel deed pijn, net als mijn neus. Het voelde alsof ik stikte. "Zuster! Zuster kom snel." Was dat mama?

Ik strompelde verder door het woud, het werd steeds moeilijker. Met mijn kapotte been door rivieren heen, door extreme wind. Ik wou dat Nora er was, zij kon mij hier wel door heen loodsen.

'Charlotte, je kan dit zelf ook. Vind de weg terug, voor je familie, vrienden en voor haar.' Ik knikte, was dat een engelen stem? Plotseling zag ik het einde. Het was zo dichtbij nu, ik hoefde nog maar een paar stappen te zetten. Nog drie, nog twee, nog één...

+

"Charlotte!" Zei mijn moeder. "De dokter belde dat je nu helemaal wakker bent, ik ben meteen gekomen." Mijn moeder liep naar mij toe en omhelsde me. "H-hoi mam." Mompelde ik. "W-waar is Papa?" Ze glimlachte, "die komt er meteen aan. Hij was op zijn werk toen ik hem belde."

Ik kneep in mijn moeder haar hand en zuchtte, "Hoelang lig ik hier?" Mijn moeder haar glimlach verdween heel even, "4 dagen." Ik knikte, wat pijn deed. Praten deed pijn, ademen deed pijn. Ik voelde aan mijn lip, "je viel op je gezicht toen je bewusteloos raakte , waardoor je een aantal schaafwonden hebt opgelopen."

"H-hoe?" Bewusteloos? "Wat was er gebeurd mam?" Ze zuchtte even en wreef over mijn hand, "er was GHB in je drankje gedaan lieverd. GHB is een verdovend middel. Een overdosis kan leiden tot een hartstilstand. Je hebt geluk gehad Charlotte. Je bent even in kritiek geweest, maar verpleegsters hadden je er al snel weer boven op." Mijn moeder streelde mijn wang waar een traan op viel. Ze veegde hem weg en bleef in mijn ogen staren.

"I-is Nora hier geweest?" Haar moeder lachte, "dat bruinharige meisje? Die was hier bijna elke dag, ze vertelde me dat jullie hele goeie vriendinnen zijn geworden." Ik knikte, ze had dus niet verteld dat ze samenwoonden en een relatie hadden.

"Krijg ik en litteken?" Vroeg ik plotseling. "Misschien een kleintje." Vertelde ze. "Maar al die schaafwonden? Daar zie je straks niks meer van." Toen schoten de ogen van haar moeder open. "Dit moest ik nog geven van Nora." Ze pakte ene verfrommelt briefje uit haar jaszak.

Lieve Charlotte,
Volgens de dokter komt het helemaal goed met je.
Daar ben ik echt blij mee.
Het voelt alsof dit alles toch mijn schuld is.
Ik snap het als je mij niet meer wilt zien.

Ik wacht op je.

Xx Nora.

"Mam?" Vroeg ik na het lezen van de brief. "Ja schat?"

"Kun je Nora halen?"

+

Ze was er binnen een paar minuten en omhelsde haar onmiddellijk. "Ik heb je gemist." Fluisterde ik in haar oor. Al snel kwam mijn vader binnen die mij helemaal plat knuffelde. Toen Nora wou opstaan en mij los wou laten, stopte ik haar. Ik wou haar niet los laten, niet nu ik haar nodig had. Ik trok haar dicht tegen mij aan en kuste haar. Ik kuste haar waar mijn ouders bij waren. Natuurlijk niet een echte "zoen" maar het was een kus. Ik hoorde mijn vader naar adem happen, maar mijn moeder bleef lachen.

"Goede vrienden," zei ze spottend. Ik lachte en kende de plagende toon van mijn moeder. Mijn vader keek mijn moeder ongelovig aan, "jij wist dit?" Ze schudde haar hoofd, "ik had alleen een vermoeden. Ik bedoel, zelfs Inge bleef niet tot zo laat elke dag. Er moest wel meer spelen." Mijn vader knikte begrijpend en lachte naar mij. 

"Zijn jullie niet boos?" Vroeg ik. "Boos?" Vroeg mijn vader. "Verrast, ja. Maar niet boos. Als jij gelukkig bent, ben ik gelukkig. Jij bent mijn dochter. Ik zou je in alle tijden steunen." Mijn moeder knikte, "precies wat je vader zegt Charlotte."

Het was even stil, "nou, Nora en ik hebben een relatie en wonen samen." Mijn vaders mond viel open. "Hoelang heb je dit verborgen gehouden schat?!" Vroeg mijn moeder lachend. "Misschien een jaar." Zei ik fluisterend. Mijn vader schudde ongelovig zijn hoofd, "dat wij dit niet door hadden!"

Toen keek ik naar Nora, ze articuleerde zonder geluid. "Ik hou van je." Glimlachend deed ik hetzelfde voordat we weer kusten.

---------------
Fantasy Girl - hoofdstuk 17
Woorden: 1168

Eerst: sorry sorry. Jullie krijgen nog 1 hoofdstuk, ik heb het niet heel erg lang gemaakt dit keer. MAAR er komt een deel 2, ik doe niet moeilijk en stop het tweede deel lekker in dit boek. Dus houd dit boek in je bibliotheek.

Xx Romy